«Yearning for the Infinite»: O Max Cooper μιλάει στην ATHENS VOICE λίγο πριν την εμφάνισή του στην Εθνική Λυρική Σκηνή, καλεσμένος του Plissken Festival
Με διδακτορικό στη βιοπληροφορική, ο παραγωγός Max Cooper συνδυάζει τον μουσικό κόσμο και την επιστήμη με το πρόσφατο οπτικοακουστικό του show «Yearning for the Infinite», που αποθεώθηκε στο Βarbican του Λονδίνου όπου πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Life Rewired. Στις 9 Δεκεμβρίου έρχεται καλεσμένος του Plissken Festival στην αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Γεννημένος στη Β. Ιρλανδία και με έδρα το Λονδίνο, o Max Cooper έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Michael Nyman, Tom Hodge, Nils Frahm και Bruce Brubaker, ενώ δημιούργησε τις δικές του εκδοχές στον μινιμαλισμό του Philip Glass με το «Glassforms». Λίγο πριν την εμφάνισή του στην Αθήνα μάς μιλά για το νέο του άλμπουμ/πρότζεκτ «Yearning For The Infinite», τις επιρροές του, τη συνεργασία του με την Alison Moyet και το μέλλον του ψηφιακού κόσμου και τις οπτικοποιήσεις του άπειρου.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Η πρώτη μου σκέψη ήταν πάντα η επιστήμη. Αυτές ήταν άλλωστε και οι σπουδές μου, αλλά η μουσική πήρε τα πρωτεία εντελώς τυχαία.
Ποια επίδραση είχε σε αυτό η οικογένειά σου;
H μητέρα μου ήταν δασκάλα πιάνου οπότε υπήρχε πάντα η μουσική στο σπίτι. Η αδελφή μου με μύησε στην ηλεκτρονική μουσική, όταν ήμουν περίπου 12 ετών με όλα τα κλασικά synth pop τραγούδια.
Με ποια υλικά δημιούργησες τον κόσμο του «Yearning for the Infinite»;
Είναι ένα πρότζεκτ για την ανθρώπινη φύση και την αδιάκοπη επιδίωξη ανέφικτων στόχων. Χρησιμοποιώντας διαφορετικές οπτικοποιήσεις του άπειρου από την επιστήμη και την τέχνη σε συνδυασμό με απεικονίσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η μουσική είναι ένα soundtrack σε αυτή την οπτική ιστορία του show.
Πώς ήταν η συνεργασία με την Alison Moyet;
Ήταν συναρπαστική η εμπειρία να δουλέψω μαζί της. Όταν αποφάσισα να κόψω τη φωνής της σε χιλιάδες θραύσματα ανησυχούσα ότι ίσως να μην της φαινόταν και πολύ καλή ιδέα. Αλλά ήταν πρόθυμη να πειραματιστεί με κάτι ασυνήθιστο, οπότε για καλή μου τύχη ήταν εντάξει με αυτό.
Οι υπόλοιποι συνεργάτες σου;
Ο Tom Hodge είναι καταπληκτικός πιανίστας και συνθέτης και μόνιμος σχεδόν συνεργάτης. Το κομμάτι της συνεργασίας μας είχε γραφτεί σε ένα live session με δικούς του αυτοσχεδιασμούς, ενώ έπαιξα synths. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του άλμπουμ μού έλειπε ένα κεφάλαιο για τα visual και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή ήταν η ιδέα που αναζητούσαμε, οπότε το δουλεψα ξανά ώστε να λειτουργήσει σαν τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ. Όσο για τον James Yorkston είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Από τους λίγους που πραγματικά ενεργοποιεί τη φαντασία μου με τους στίχους του. Τον άφησα να κάνει τα μαγικά του.
Πώς βλέπετε την αξία της μουσικής σήμερα;
Είναι τόσο άμεσα διαθέσιμη που φαίνεται να είναι πιο αναλώσιμη από ποτέ. Από την άλλη πλευρά έχουμε πολλά υποείδη να αναπτύσσονται ακριβώς λόγω αυτής της ευκολίας δημιουργίας και διανομής, οπότε υπάρχει μια έκρηξη της μουσικής δημιουργικότητας. Τα υπέρ και τα κατά, όπως σε κάθε τεχνολογική αλλαγή.
Πώς μπορούμε να ξανασκεφτούμε το μέλλον με θετικό πρόσημο;
Με καλύτερη εκπαίδευση για όλους και μεγαλύτερη εστίαση στην ισότητα.
Πώς παρουσιάζεις ζωντανά το show και πόσο είναι προηχογραφημένο;
Κάνω διαφορετικές εκδοχές, μερικές φορές με χρήση πολλών audio/video clips στα σόλο live, ενώ σε άλλα χρησιμοποιώ σύνθια και πετάλια όπως στo Glassforms. Ακόμη και όταν χρησιμοποιώ προηχρογραφημένα αποσπάσματα έχω πάντα απόλυτη ευελιξία στο live και ποτέ δύο shows δεν είναι ίδια. Στ’ αλήθεια μού δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώνω ένα διαφορετικό show καθώς μπορώ να παίξω εντελώς διαφορετικά και να αναδομήσω ελεύθερα τα κομμάτια. Ενώ όταν παίζω μόνο με hardware είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ ένα συγκεκριμένο track list με δυνατότητα αλλαγών σε μικρά μέρη αλλά με ακριβή έλεγχο. Και οι δύο προσεγγίσεις έχουν τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς τους.
Τι να περιμένουμε από το show στην Αθήνα;
Θα είναι το νέο μου Α/V show πάνω στο άλμπουμ «Yearning for the Infinite». Καθώς η αρχική ιδέα ήταν βασισμένη στο άπειρο ήθελα να το ζωντανέψω μέσα από πολλαπλές οθόνες που αποτυπώνουν την εικόνα από τη θεατρική αίθουσα ώστε να δημιουργηθεί μια έντονη οπτική εμπειρία, κάτι μεταξύ συναυλιακής, κινηματογραφικής και θεατρικής εμπειρίας. Κάτι καινούργιο.
Το πρωταρχικό κίνητρό σου στη δημιουργία της μουσικής;
Η προσπάθεια να αποτυπωθεί μεταμορφωμένη η ουσία της ύπαρξης σε μια άσκοπη προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από τον θάνατο.
Πώς βλέπεις τον κυρίαρχο ρόλο των κοινωνικών μέσων;
Μερικές φορές μου λείπει η ησυχία μου αλλά πάλι αυτός είναι ο τρόπος για να ακουστεί η μουσική μου εκεί έξω και να ανακαλύπτω την εκπληκτική δημιουργικότητα που συμβαίνει στον κόσμο. Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ξανά!
Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος μέσα σε αυτή την τεχνολογική έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης, των δεδομένων, των αλγορίθμων και της εικονικής πραγματικότητας;
Είναι συναρπαστικοι καιροί, τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο από τότε που μεγάλωνα στη δεκαετία του ’80 και είμαι πραγματικά περίεργος για το πώς θα είναι σε 50, 100 χρόνια. Θα ήμουν πρόθυμος να μπω σε χρονομηχανή για εκατοντάδες χρόνια ακόμα κι αν μπορεί να αποδειχθεί ένας εφιάλτης. Όσον αφορά το τι μπορεί να σημαίνει να είσαι άνθρωπος, θα συνιστούσα το βιβλίο «Accelerando» από τον Charles Stross. Αν ενδιαφέρεστε για την τεχνολογική πρόοδο και τον μετα-ανθρωπισμό, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο.
Άρα είσαι αισιόδοξος για το μέλλον...
Παρά τις δυσκολίες η ζωή σήμερα είναι απείρως καλύτερη από ό,τι ήταν πριν 500, 1.000 ή 2.000 χρόνια. Είμαστε σε ένα τραχύ αλλά βελτιωμένο μονοπάτι προς το μέλλον.
Τι ξεχώρισες από νέες κυκλοφορίες;
Τα νέα άλμπουμ των A Winged Victory for the Sullen, του Space Dimension Controller και το EP του Lusine.
13°
