«Όλα αρχίζουν αλλιώς». Οι εμφανίσεις της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στο Παλλάς. Επιλογές μέσα από ένα διευρυμένο ρεπερτόριο που ξεκινά από το μακρινό παρελθόν και φτάνει στο σήμερα. Ένα παιχνίδι με το χρόνο, τους στίχους, τις μελωδίες, δημιουργώντας ένα world μουσικό ταξίδι. Αμέσως μετά την πρεμιέρα της μιλάει στην ΑΤΗΕΝS VOICE ελεύθερα για τα τρία πιο σημαντικά κομμάτια της μουσικής της ζωής.
H ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΗΣ
«Δεκαετία του ογδόντα. Τραγούδι και τηλεόραση. Την περίοδο που ήμουν στην Οπισθοδρομική Κομπανία ο Μάνος Χατζιδάκις μάς γνωρίζει στο σπίτι του Σαββόπουλου, όπου του είχε κάνει μάλιστα μια παραγγελία για τους “Αχαρνείς” στην Κρήτη. Μας καλεί στους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας. Η τηλεόραση εκείνη την εποχή ήταν μία και μοναδική. Η συμμετοχή μας στους Μουσικούς Αγώνες δημιουργεί ένα ολόκληρο ανοδικό ρεύμα. Ξεκινά έτσι μια συναρπαστική περιπέτεια. Παίζουμε στο Άλσος, στο Πεδίο του Άρεως, σε ένα πολύ ωραίο κτίριο Bauhaus. Να φανταστείς ότι το βάφαμε εμείς με την καθοδήγηση του Κυριτσόπουλου. Παίζαμε επί 4-5 ώρες σε ένα χώρο 1.000 ατόμων που ήταν γεμάτος 6 μέρες την εβδομάδα. Κάναμε μαθήματα Βυζαντινής μουσικής όλοι μαζί. Εμφανιζόμασταν σε γεμάτα γήπεδα, ταξιδεύαμε στο εξωτερικό. Ένα πάρα πολύ δυνατό ξεκίνημα.»
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ
«Η δύναμη της εικόνας οδηγεί στο βιντεοκλίπ. Στην εικονοποίηση του τραγουδιού. Ξεκινώ εκτός ομάδας πια συνεργασίες με τον Ξυδάκη, τον Σπανουδάκη, τον Κουγιουμτζή. Ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος είναι με τον Σπανουδάκη – βγαίνει και το πρώτο βιντεοκλίπ από εκεί. Μια νέα περίοδος με την εικόνα να παίζει καθοριστικό λόγο, να ορίζει τα πράγματα σε μια εποχή που εκτοξεύει την αναγνωρισιμότητα».
«Τώρα βρισκόμαστε στο αντίθετο άκρο. Ζούμε σε ένα διευρυμένο κόσμο, μέσω του διαδικτύου. Η πληροφορία επεκτείνεται. Ταξιδεύω παντού και εντάσσομαι σε μια ευρύτερη οικογένεια μουσικών που λέγεται world music. Συναντήσεις με ανθρώπους όπως οι Ara Dinkjian, Dulce Pontes, Cesaria Evora, Philip Glass, Javier Limon. Ξεκινά ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο, από το κάλεσμα της Όπερας στην Αυστραλία, στα φεστιβάλ Womad και Montreux και από το Φεστιβάλ Μεσογειακής Μουσικής που διοργάνωσε το Κέντρο Barbican μέχρι το Μεξικό».
13°
