Στο Ζεμπερέκι στο Μοσχάτο σου προσφέρουν όχι ένα αλλά πέντε γλυκά στο τέλος του φαγητού
Μια πιατέλα με πέντε γλυκά καταφθάνει τώρα και στο δικό μας τραπέζι. Μεταξύ μας, ανυπομονούσα να την δοκιμάσω ήδη από πριν. Την χάζευα από τα διπλανά τραπέζια, όσο μαζί με τις φίλες τσακίζαμε κάτι μπριζολάκια μούρλια και πατάτες τηγανητές με τριμμένο τυρί και σάλτσα κοκκινιστού. Ο δίσκος, λοιπόν, του «κεράσματος» περιλαμβάνει λουκουμάδες με μέλι του ονείρου σε γενναία ποσότητα αλλά και με μερέντα –ξεχωριστά παρακαλώ-, χαλβά σιμιγδαλένιο σκέτο και χαλβά με σοκολάτα, καθώς και ένα ποτηράκι με υποβρύχιο για την καθεμιά μας. Η πιο γλυκιά νοσταλγία από τα παιδικά μας χρόνια. Περιττό να πω πως δεν αφήσαμε ούτε δείγμα ενώ μόλις οι άνθρωποι του μαγαζιού είδαν μια από εμάς να αρπάζει τον τελευταίο λουκουμά και να τον στριφογυρνάει στο πιάτο για να μην αφήσει ίχνος μερέντας, μας ρώτησαν ευγενικά «μήπως θέλετε μερικούς ακόμη;». Χαμογελάσαμε, ωστόσο αρνηθήκαμε, πράγμα που μετανιώνουμε ακόμη. Κι όλα αυτά κερασμένα!
Το «Ζεμπερέκι» στο Μοσχάτο είναι ένα μεζεδοπωλείο που σε στέλνει δεκαετίες πίσω, η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από παλιά Αθήνα, είναι διακοσμημένο με αυθεντικά αντικείμενα του παππού και της γιαγιάς και γεμάτο φωτογραφίες και ενθύμια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και του τραγουδιού. Αξίζει να περιηγηθείς στο κουτούκι-διασκεδαστήριο από την είσοδο του μέχρι και την τουαλέτα -ναι σου λέω- και να χαζέψεις κάθε εικόνα του για να καταλάβεις την ιστορία του. Μοιάζει πραγματικά με μικρό μουσείο.
Φυσικά στο Μοσχάτο και στο Ζεμπερέκι θα πας για το φαγητό της κυρίας Γεωργίας, της μητέρας του ιδιοκτήτη Άγγελου Αγγελόπουλου. Αγνό, νόστιμο, αυθεντικό και οικείο, θα μπορούσε να είναι το φαγητό της μαμάς ή της γιαγιάς σου. Θα παραγγείλεις από τον δίσκο που έχει πάνω του όλες τις νοστιμιές του μαγαζιού (κολοκυθάκια, μπιφτέκια, σουτζουκάκια, πικάντικο κοτόπουλο, συκωτάκια κ.ά) και θα τα ευχαριστηθείς ακούγοντας μαζί και καλή ελληνική λαϊκή μουσική. Πιες και ένα ποτηράκι κρασί ή τσιπουράκι για να «πάνε κάτω τα φαρμάκια» -είπα να μπω στο κλίμα της μουσικής, συγχωρέστε με. Το λάδι τους, να επισημάνω εδώ, είναι από τα δικά τους κτήματα στη Μεσσηνία και η μαναβική τους από την Κυπαρισσία, όπως μου λέει ο κος Αγγελόπουλος. Το τέλος φυσικά το ξέρεις ήδη και είναι πεντανόστιμο. Κι αν είσαι τυχερός, μπορεί και να πετύχεις καμιά φορά και την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, αφού όπως λένε οι πληροφορίες μου συχνά το επισκέπτονται.
23°
