«Η Afro Κυψέλη είναι η γειτονιά μου. Διάφορες θρησκείες, άφθονες φυλές, λογιών εθνικότητες: Νιγηρία, Σομαλία, Γουινέα, Σουδάν, Σενεγάλη, Γκάνα, Κονγκό. Ζω εδώ, ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους». Έτσι περιγράφει συνοπτικά το φωτογραφικό του σαφάρι στα σοκάκια της Κυψέλης ο φωτογράφος Γιώργος Γεωργίου.
Δημιουργός ενός μοναδικού πορτφόλιο, το οποίο εκμαιεύει με απέριττο τρόπο λίγο από το βλέμμα μίας πληθυσμιακής ομάδας χωρίς να εκβιάζει το ενδιαφέρον, ο Γ. Γεωργίου πλησιάζει τα πρόσωπα πίσω από τις στατιστικές προσφυγικών ροών και τους μετανάστες που «λιάζονται στις πλατείες».
O 37χρονος δημιουργός σπούδασε Φωτογραφία και Οπτική Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, ενώ έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με κορυφαία ειδησεογραφικά μέσα – Financial Times, New Yorker, Der Spiegel, ZDF, Il Reportage και Le Nouvel Observateur έχουν δημοσιεύσει δουλειές του. Παράλληλα πραγματοποιεί ταξίδια στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη αναζητώντας το κατάλληλο κάδρο του μοναδικού είδους εικόνας που τον ενδιαφέρει: της φωτογραφίας ντοκουμέντου με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.
Ο Γ. Γεωργίου εργάστηκε τρεις μήνες πάνω στο πρότζεκτ της Κυψέλης και παρότι η δουλειά του εστιάζει συνήθως σε πιο απροσχημάτιστες εικόνες δρόμου, το αντικείμενο τον μαγνήτισε σε βαθμό ολοκληρωτικής αφοσίωσης. «Ώρες ολόκληρες περπατήματος και υπέροχες ιστορίες ανθρώπων. Στην Κνωσού, λίγο πιο κάτω από την Πατησίων, σε μια μικρή πλατεία ζει ο “παππούς ο Μήτσος” που εισπράττει τρεις συντάξεις και συντηρεί δεκαπέντε άτομα. Τους προμηθεύει την τροφή, το χαρτζιλίκι, τους πόρους για τα παιδιά τους. Σε μία διαφορετική περίπτωση, η περιγραφή των εμπειριών ενός φωτογραφιζόμενου, που έφτασε στη χώρα μας βγαίνοντας από στρατόπεδο συγκέντρωσης έπειτα από ένα έτος, εντυπώθηκε “σαν πυρογραφία μέσα στο κεφάλι μου”. Η εξοικείωση με την ανθρωπογεωγραφία και την πολιτισμική ποικιλομορφία της Κυψέλης επέφερε την ενσυναίσθηση, εάν όχι την απόλυτη ταύτιση. Ξέρω τα ονόματά τους, γνωρίζω πού δουλεύουν, ποιος έχει σκάρτο αφεντικό και ποιος εργάζεται με ανθρώπους-διαμάντια. Εδώ έχουν φτιάξει τις ζωές τους, τις οικογένειές τους, την κουλτούρα και τα μαγαζιά τους. Αυτοί γεμίζουν τα πάρκα, τους δρόμους, τα καταστήματα. Η πολιτεία, μαζί με ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, δεν θέλουν να δουν τον “ελέφαντα στην άκρη του δωματίου”».
Σε αυτό το σημείο, ο Γιώργος Γεωργίου σπεύδει να διευκρινίσει ότι δεν ενδιαφέρεται να ασκήσει πολιτική. Οι εικόνες του, ωστόσο, αρθρώνουν εκκωφαντικό λόγο και η τριβή του με τους αλλοδαπούς κατοίκους της Κυψέλης προσφέρει διαύγεια στη ματιά του. «Οι άνθρωποι ταξίδευαν και θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν, για χίλιους δυο λόγους, για αναρίθμητες αιτίες. Δυστυχώς, πολλοί ανάμεσά τους φεύγουν από την κόλαση με όνειρο να ζήσουν λίγο καλύτερα και καταλήγουν κρατούμενοι σε χειρότερες συνθήκες».
Φωτογραφίζοντας με αφτιασίδωτο ασπρόμαυρο τα φιλικά βλέμματά τους, ο Γιώργος Γεωργίου προσυπογράφει την αρμονική τους συνύπαρξη μαζί μας.
13°
