Δεν είχα σκοπό να τα πιω, προτιμούσα να σηκωθώ νωρίς την άλλη μέρα, κατά τις 12, να πιω καφέ, να πάω στη μάνα μου για φαΐ, να αράξω, να ξανακοιμηθώ και μετά να δω ένα κορίτσι που μου αρέσει πολύ.
Σάββατο 29 Νοεμβρίου
Τελικά, σηκώθηκα κατά τις 3.30. Την περασμένη είδα ένα κολλητό και τα ήπιαμε. Είχα μαζί κι ένα μπλοκάκι και το έχασα και ξαναπήγα Ψυρρή για να το βρω. Στο Λιόσπορο, στην πλατεία Ηρώων.
«Γεια σου Κατερίνα. Μου βάζεις ένα ούζο πορτοκάλι;»
«Πάλι τα καλύτερα ποτά πίνεις»
«Για τις βιταμίνες»
Δεν βρήκα το μπλοκάκι, θα έπεσε στο ταξί. Άρχισα να αγχώνομαι. «Κατερίνα, ένα ουζάκι ακόμα». Κοιτούσα τους περαστικούς. Μικρά κορίτσια υπερ-παραγωγές, πιτσιρικάδες με μια ενέργεια που μου έχει λείψει, μπαρμπάδες, κάνα δυο τσιγγανάκια, κοριτσάκια, πέντε-έξι χρονών, «θα πάρετε ένα λουλούδι, κύριε;», «όχι κοριτσάκι, ευχαριστώ. Κατερίνα, ένα ουζάκι»
Είχα αρχίσει να την ακούω όταν ήρθε ένα σύνθημα από μακριά. «Το πάθος για τη λευτεριά είναι πιο δυνατό απ’ όλα τα κελιά»
Περίπου 200 άτομα, φωνάζανε συνθήματα για το Νίκο Ρωμανό και μοιράζανε χαρτιά. Ο Ρωμανός είναι ο τύπος που τον είχαν πιάσει για τη ληστεία στο Βελβεντό. Θα είναι 20-22 χρονών. Απ’ ό,τι θυμάμαι, ο εισαγγελέας είχε αναφερθεί στον ευγενικό τρόπο με τον οποίο η ομάδα αυτή είχε συμπεριφερθεί στον κόσμο που έτυχε να βρίσκεται τριγύρω. Τέλος πάντων, ο Ρωμανός είναι φυλακή. Έδωσε πανελλήνιες και πέρασε. Αλλά του έκοψαν τις εκπαιδευτικές άδειες και από τις 10 Νοεμβρίου άρχισε απεργία πείνας και η κατάσταση της υγείας του τώρα είναι κρίσιμη.
Τα παιδιά από την πορεία φώναζαν συνθήματα και μου έδωσαν ένα χαρτί. Χοντρικά, για να μετρήσει κανείς πόσες λέξεις είναι μια σελίδα, μετράει πόσες λέξεις είναι η πρώτη σειρά και μετά πολλαπλασιάζει με τις αράδες. Για παράδειγμα, αν είναι 15 λέξεις η σειρά και οι αράδες 20, μιλάμε για περίπου 300 λέξεις. Το κείμενο που μοιραζόταν το έβγαλα γύρω στις 800-900 λέξεις. Αντιγράφω όσο μπορώ.
«Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας
-για την απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού
Ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός είναι ένας από τους πολιτικούς κρατούμενους του κράτους, αιχμάλωτός του από την 1η Φλεβάρη 2013 για τη διπλή απαλλοτρίωση σε τράπεζα και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης και κρατούνταν αρχικά στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και στη συνέχεια στον Κορυδαλλό. Έπειτα από πανελλήνιες εξετάσεις που έδωσε την περασμένη άνοιξη, πέρασε σε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Από το Σεπτέμβριο του 2014 δικαιούται να παρακολουθήσει τη σχολή μέσω χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών. Παρ’ όλα αυτά, χωρίς καμία επίσημη δικαιολογία, τις στερείται με κεντρική πολιτική απόφαση, που ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο ειδικός εφέτης ανακριτής Νικόπουλος. Ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 10/10/2014 διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες για μια ανάσα ελευθερίας, όπως ο ίδιος διαμηνύει.
… Σίγουρα δεν υποστηρίζουμε ότι θέλουμε καλύτερες φυλακές, προτάσσουμε την καταστροφή όλων των φυλακών. Όπως και τώρα δεν θέλουμε απλά ο σύντροφός μας να πάρει άδεια, θέλουμε την απελευθέρωση όλων των συντρόφων μας. Όμως όταν είσαι αιχμάλωτος του κράτους, οφείλεις να παλέψεις για να μην είσαι γι’ αυτούς ένας ακόμα στοιβαγμένος στις αποθήκες ανθρώπων που τα κράτη έχουν κατασκευάσει. Οφείλουμε να παλέψουμε για να μη χτίσουν στην πλάτη μας την επεκτατική καταστολή την οποία σχεδιάζουν. Οφείλουμε να σταθούμε ανάχωμα στην εκδικητική στρατηγική του κράτους, όπου ο σωφρονισμός, η καταστολή και η τιμωρία χτίζονται πάνω στην ελευθερία και τις ζωές αγωνιστών.
Σίγουρα ούτε ο σύντροφος Ν. Ρωμανός ούτε εμείς διεκδικούμε την ορθή εφαρμογή των νόμων τους. Υποστηρίζουμε όμως και στεκόμαστε δίπλα στον σύντροφο Ν. Ρωμανό, ο οποίος από τη θέση στην οποία βρίσκεται διεκδικεί μια ανάσα ελευθερίας. Αντιστεκόμαστε στη σωματική, ψυχική και ηθική καταστροφή που προσπαθούν να προκαλέσουν στους αγωνιστές, ακόμα κι αν χρειαστεί από τη θέση μας κι εμείς να διαπραγματευτούμε το καθεστώς αιχμαλωσίας καθώς και τους όρους εγκλεισμού των συντρόφων μας»
10°
