Δηλώνει ότι ο Γιώργος Καμίνης αποτελεί τον κύριο στόχο της πολιτικής του κριτικής. Για τον Νικήτα Κακλαμάνη λέει πως έχει ήδη δοκιμαστεί ως δήμαρχος. Για τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη τονίζει πως οι διαφορές τους είναι δομικές. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος διαχειρίζεται έναν ιδιότυπο «τριμέτωπο» αγώνα, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές για τη δημαρχία στην Αθήνα. Μιλάει στην A.V. για όλα. Για το αν μετανιώνει για τους «ημίτρελους» που διαδηλώνουν στο κέντρο της πόλης, για την οξύτητα της κριτικής του για το νυν δήμαρχο, για την αποχώρηση από την πολιτική όλων όσοι κλείνουν τα 67 τους χρόνια. Εμμένει βεβαίως στη θέση του για το τζαμί στην Αθήνα, θεωρώντας ότι η θέση του διαστρεβλώνεται. Όσο για το μέλλον, θεωρεί ότι τα έργα πρέπει να εντάσσονται σε σχέδιο μικρών δράσεων και μεγαλύτερης απόδοσης και όχι να οραματιζόμαστε «φαραωνικά» έργα.
Έχετε έναν ιδιότυπο «τριμέτωπο», είστε απέναντι στο νυν δήμαρχο Γ. Καμίνη, τον Νικ. Κακλαμάνη και τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ Γαβ. Σακελλαρίδη. Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο βασικός σας αντίπαλος;
Δεν βλέπω τις διαφορετικές απόψεις ως «μέτωπα», ούτε την πολιτική αντιπαράθεση ως «πολεμική». Δεν υποτιμώ κανέναν από τους αντιπάλους μου, όμως είναι φυσικό το βάρος της πολιτικής κριτικής μου να πέφτει στον κ. Καμίνη που έχει και την ευθύνη για την κατάσταση στην πόλη ως απερχόμενος δήμαρχος. Σαφώς έχω με τον καθένα από τους άλλους τις διαφορές μου στο τι πρέπει να προτάξει ένας δήμαρχος στην Αθήνα για να αλλάξει η εικόνα της παρακμής. Όμως σημασία για μένα έχει να κατατεθούν ξεκάθαρα οι απόψεις και οι προτάσεις όλων και επ’ αυτών να γίνει η συζήτηση και να κριθούμε τελικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ήδη έχω προτείνει να γίνει δημόσια αντιπαράθεση ώστε να ξέρουν οι πολίτες, πέρα από τις γενικές αρχές και τις νεφελώδεις διακηρύξεις, τι λέμε τελικά για τα επιμέρους θέματα. Για την ασφάλεια και τους λαθρομετανάστες, για το παρεμπόριο, για την καθαριότητα και την αισθητική της πόλης, για την τόνωση της αγοράς.
Μήπως μετανιώσατε για τους «ημίτρελους» που κλείνουν κάθε τόσο τους δρόμους της Αθήνας;
Το ζήτημα είναι αν χρησιμοποίησα εγώ μια λέξη για να αποτυπώσω το παράλογο και την «ιστορία καθημερινής τρέλας» που ζει το κέντρο της πόλης όταν παραλύει κάθε τρεις και λίγο; Είναι τεράστια υποκρισία αυτό. Είναι σαφές ότι δεν αναφέρομαι ούτε στις μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ούτε στο δικαίωμα της διαδήλωσης. Πουθενά στον κόσμο όμως δεν κλείνουν οι δρόμοι όταν μια μικρή ομάδα το αποφασίσει. Εκτός από το δικαίωμα της μικρής ομάδας υπάρχει και το δικαίωμα των πολιτών που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους, το δικαίωμα των καταστηματαρχών που θέλουν να ανοίξουν το μαγαζί τους. Και τέλος πάντων, κ. Παλλήκαρη, το να προσπαθούν κάποιοι να πιαστούν από μια λέξη για να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα είναι ένας καλά μεταμφιεσμένος λαϊκισμός. Σε οποιαδήποτε πρόκλησή μου, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δέχομαι επίθεση πάντα με τη μάσκα του πολιτικού «καθωσπρεπισμού».
Μήπως ισοπεδώνετε το έργο του νυν δημάρχου για λόγους αντιπολίτευσης;
Δηλαδή η Αθήνα θυμίζει Καμπούλ, μυρίζει ούρα και κόπρανα και δεν έχει γίνει τίποτα καλό στην πρωτεύουσα; Εγώ δεν ξέρω κανέναν που να αισθάνεται ότι ζει σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, σε ό,τι αφορά στην παρουσία και στο έργο της δημοτικής αρχής. Εσείς το αισθάνεστε; Κοιτάς προς την Ακρόπολη και αισθάνεσαι ότι τα έχεις όλα και μετά χαμηλώνεις τα μάτια προς τα πεζοδρόμια και αισθάνεσαι ότι κάποιος σου δίνει το «ελάχιστο». Έχουμε όλο το υλικό για να χαρούμε αυτή τη σπουδαία πόλη, ζούνε εδώ άνθρωποι ικανοί, δημιουργικοί, αποφασισμένοι για το καλύτερο και δεν τους βοηθάμε. Μόνο τους αποθαρρύνουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα και την ξέρουμε όλοι. Ο κ. Καμίνης δεν έχει κάνει τίποτε για να αλλάξει αυτό. Ούτε ένα έργο. Και να είστε σίγουρος ότι αν υπήρχε έστω και ένα θα το είχε αναδείξει για να μας αποστομώσει. Δεν υπάρχει όμως, κι έτσι από όταν ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος «κόβει την κορδέλα» της λογιστικής τακτοποίησης. Μετράει τις «αφαιρέσεις» που έκανε. Αλλά από πρόσθεση λύσεων και πολλαπλασιασμό δυνατοτήτων, τίποτε.
Γιατί να αποχωρούν οι άνθρωποι από την πολιτική στα 67 και όχι στα 66 ή τα 68;
Ο νόμος δεν μπορεί να εξαιρεί τους πολιτικούς. Ό,τι ισχύει για τους υπόλοιπους πολίτες, ό,τι ισχύει για τους δικαστικούς, για παράδειγμα, που υπηρετούν την τρίτη «εξουσία» κατά τη διάκριση των εξουσιών, πρέπει να ισχύει και για τους πολιτικούς. Για παρά πολλούς λόγους. Πρώτον για λόγους εμβάθυνσης της δημοκρατίας μέσα από την εφαρμογή της ισονομίας, δεύτερον για λόγους αλλαγής της νοοτροπίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Ειδικά σε ό,τι αφορά στα αξιώματα, δεν δημιουργούνται υγιείς όροι όταν συνδέονται τα πρόσωπα εφ’ όρου ζωής με μια «καρέκλα». Τρίτον για λόγους ανανέωσης. Και ο πιο ικανός άνθρωπος στερεύει κάποια στιγμή. Χρειάζεται η νέα ματιά και η νέα φόρα για να υπηρετηθούν σωστά οι ανάγκες των πολιτών.
Είναι καλύτερα ένας δήμαρχος να παραλαμβάνει «καμένη γη» από τον προκάτοχό του ή ένα νοικοκυρεμένο οργανισμό;
Δεν χωράει συζήτηση για αυτό. Δεν οδηγούμαστε πουθενά αν κάθε φορά ανακαλύπτουμε τον ήλιο από την αρχή και ο ένας καταστρέφει από μικροπολιτικό εγωισμό ό,τι καλό βρίσκει από τον άλλο. Εγώ πιστεύω στη συνέχεια της διοίκησης, στη συνεννόηση, στη σύνθεση και στην ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών. Για αυτό επιμένω τόσο πολύ να μπει στην κουλτούρα μας το τοπικό δημοψήφισμα. Όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται με ενισχυμένη συμμετοχή κανείς δεν μπορεί να βρίσκει άλλοθι που δεν κατάφερε να «σπείρει» τίποτε στην «καμένη γη» που παρέλαβε από τον προηγούμενο. Θα προτιμούσα χίλιες φορές, αν εκλεγώ δήμαρχος, να βρω από τον κ. Καμίνη μια καθαρή, νοικοκυρεμένη πόλη, ένα λειτουργικό δήμο που δεν έχει απλήρωτους προμηθευτές και απογοητευμένους εργαζόμενους. Δεν χαίρομαι καθόλου που τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Επιμένετε για το τζαμί, ακόμα και για τον τόπο που θα ανεγερθεί, εφόσον υπάρχει κυβερνητική δέσμευση για τον Βοτανικό;
Επιμένω και δεν κάνω πίσω σε αυτό παρά την επιχείρηση διαστρέβλωσης της θέσης μου. Πρέπει να αποφασίσουν οι Αθηναίοι στο ζήτημα της χωροθέτησης του τζαμιού στην Αθήνα αυτή την περίοδο. Αυτοί είναι που είδαν την πόλη τους να εξαντλεί τις αντοχές της με τους λαθρομετανάστες, τα μαγαζιά τους να κλείνουν και απέξω από την πόρτα τους να ανθεί το παρεμπόριο. Δεν μπορούμε να τους αγνοούμε, να τους «φοράμε» μια τέτοια απόφαση, όταν δεν έχουμε λύσει βασικά ζητήματα και για τους Αθηναίους και για τους νόμιμους μετανάστες που ζούνε εδώ. Όσο για την κυβερνητική δέσμευση... τα πράγματα γίνονται στην ώρα τους, κ. Παλλήκαρη. Είναι σαν ένας γιατρός να δίνει μια θεραπεία για ένα πρόβλημα, να μην εφαρμόζεται τότε, να αλλάζει πλήρως η κατάσταση και αυτός να μην επανεξετάζει την επιλογή του. Είναι τελειως ανορθολογικό αυτό. Και θα σας πω και κάτι ακόμη... όσοι σήμερα διαστρεβλώνουν τη θέση μου στην ουσία «παίζουν» στις παρατάσεις και απομακρύνουν την «καυτή πατάτα» για το πού θα γίνει το τέμενος. Ποια στάση είναι πιο συνεπής με την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Να καταλήξουμε σε μια ισορροπημένη λύση ή να μην καταλήγουμε πουθενά και στο μεταξύ να εκρεμεί αυτή η υποχρέωση;
Πείτε μου μια βασική εξαγγελία για ένα κεντρικό έργο που μπορείτε να ολοκληρώσετε, εάν κερδίσετε το δήμο.
Όταν μιλάμε για «έργα» σήμερα δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας υποδομές «φαραωνικου» τύπου. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι ένα σχέδιο που να δένει σωστά μικρότερες δράσεις ώστε και το λίγο να αποδίδει πολύ. Στο τέλος της πενταετίας θέλω να έχει ολοκληρωθεί η αναπτυξιακή ενοποίηση όλων των περιοχών της Αθήνας, ώστε να προχωράει σαν μία, ενιαία πόλη. Έχουμε σχεδιάσει, με τη λογική ενός business plan, τη διασπορά χωροθέτησης δραστηριοτήτων σε όλες τις περιοχές, ειδικά σε ό,τι αφορά στον πολιτισμό και την παροχή υπηρεσιών, ώστε η επανατοποθέτηση της Αθήνας στον τουριστικό χάρτη να ανοίγει δουλειές σε όλη την πόλη. Για παράδειγμα, η Πειραιώς στο σχέδιό μας έχει τη θέση ενός δρόμου που συγκεντρώνονται οι δράσεις σύχρονης τέχνης, ή η Κυψέλη, με κέντρο τη Δημοτική της αγορά, ως η γειτονιά που θα βρεις έκθεση με επιλεγμένα ελληνικά προϊόντα και χειροτεχνήματα.
Πού διαφέρετε προγραμματικά με τον Νικήτα Κακλαμάνη; Πού με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη;
Με τον κ. Κακλαμάνη θα μπορούσαμε να έχουμε συγκλίνει σε αρκετά σημεία αν είχαμε καθίσει στο τραπέζι να σκεφτούμε μαζί για την Αθήνα. Δεν το θέλησε. Τώρα αναγκαστικά η πρόταση του καθενός φέρει διαφορετική προσδοκία για την πόλη. Εκείνος έχει δοκιμαστεί ως δήμαρχος και έχει κριθεί, εγώ όχι. Όσο για τον κ. Σακελλαρίδη, οι διαφορές μας είναι δομικές. Εγώ βλέπω την ασφάλεια ως προϋπόθεση ελευθερίας, εκείνος το βλέπει τελείως αντίθετα. Εγώ ζητάω μηδενική ανοχή στο παρεμπόριο, εκείνος δεν αγγίζει ζητήματα που σχετίζονται με τους λαθρομετανάστες. Εγώ προτάσσω την εξωστρέφεια και την τουριστική ανάπτυξη για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, εκείνος προκρίνει μια εσωστρεφή στάση με επιδόματα από λεφτά που δεν υπάρχουν. Εγώ πιστεύω στη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, εκείνος πάλι στον κρατισμό. Ωστόσο, στο δημοτικό συμβούλιο θα κάνω τα πάντα για να γίνεται πράξη η εντολή των πολιτών να ενώνονται δυνάμεις για την Αθήνα.
10°
