Ο Όμηρος Πουλάκης γράφει για τον έρωτα

Ως νεαρός Κριστιάν ερωτεύτηκε τη Ρωξάνη στον «Συρανό ντε Μπερζεράκ», κι έγινε ποιητής για χάρη της A.V.

Του Όμηρου Πουλάκη

Ο Όμηρος Πουλάκης & ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά. Δεν έχει ηλικία. Είναι τυφλός. Εν γένει.

«Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι

δεν είμαι πλέον ο ναυαγός και ο μόνος

κι ελύγισα, σαν από τρυφερότη,

εγώ, που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.»

Ο έρωτας είναι δίφωνος. Τουλάχιστον.

«Μόνο γιατί με αγάπησες γεννήθηκα

στα περασμένα χρόνια. (...)

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου (...)

Μονάχα γιατί τόσο ωραία με αγάπησες.»

Άλλωστε,

«Η μία πνοή είναι μία

οι δύο είναι αμέτρητες.»

Επίσης, ο έρωτας σκοτώνει.

«Φευγάδα τι στον πούτσο; ζωή είναι αυτή;

Μες στα σκυλάδικα της αντιποίησης

Εσύ ντραμς – εγώ μπάσο;»

Όμως παρά τους όποιους ορισμούς που υπάρχουν για εκείνον, δεν ορίζεται.

«Κι ακόμα δεν κατάλαβα πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα που αγαπιέται.»

Τι κι αν είναι ολόκληρος μια εξέγερση;

Δεν ορίζεται.

Δεν ορίζεται.

μοναδικά αόριστος και παντοτινά

ενεστώτας

(στο πέρυσι ακριβώς, στο φιλί που δεν δόθηκε)

* Τα αποσπάσματα είναι κατά σειρά από τους Κώστα Καρυωτάκη (1ο, 5ο), Μαρία Πολυδούρη, Γιάννη Στίγκα, Γιώργο Πρεβεδουράκη.

Ιnfo: O «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόν Ροστάν ανεβαίνει στις 25/2 στο Παλλάς (210 3213100). Σκην.: Γιάννης Κακλέας. Πρωταγωνιστούν: Β. Χαραλαμπόπουλος, Σμ. Καρύδη, Ν. Αρβανίτης, Όμ. Πουλάκης, Ευ. Ρεμπούτσικα κ.ά.

Φωτογραφίες: Λουκία Μητσάκου