Βρέθηκα τον Ιούνιο στο Παρίσι, πρώτη φορά, φιλοξενούμενος του γιού μου που σπουδάζει εκεί. Δημοσιεύω λοιπόν εδώ μια σειρά παρισινά «σκετσάκια», με αναγνωστικό, οπτικό ή οπτικοακουστικό υλικό. Η σειρά θα τραβήξει όσο εμπνέομαι από το υλικό μου.
1. «Le dénicheur d' oursons» («Αυτός που κυνηγάει αρκουδάκια»)
Πρόκειται για ένα μπρούντζινο σύμπλεγμα, που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του Jardin des Plantes (Βοτανικού Κήπου). Dénicheur δεν είναι ακριβώς ο κυνηγός, είναι μάλλον αυτός που επισημαίνει, που ξεφωλιάζει, που βγάζει έξω το ζώο. Αλλά μικρή σημασία έχει η ακριβής μετάφραση, αφού το γλυπτό μιλάει από μόνο του.
Όπως βλέπετε, προς το θάνατο οδεύουν οι δυο αντίπαλοι: ο κυνηγός από το σφίξιμο και τα νύχια του θηρίου, η αρκούδα από το σπαθί που της έχει μπήξει ο άνθρωπος, μέχρι τη λαβή, στη βάση του λαιμού. Το αρκουδάκι, που κρέμεται σκοτωμένο απ΄ τη ζώνη του κυνηγού, περνάει σχεδόν απαρατήρητο ανάμεσα στις δυο μεγάλες φιγούρες. Ωστόσο το κορμάκι του είναι ουσιώδες για να συλλάβουμε την αφηγηματική πλευρά του συμπλέγματος: εδώ έχουμε μια ιστορία γονεϊκής εκδίκησης. Το ourson αντιπροσωπεύει το τι είχε γίνει νωρίτερα, η πάλη των ενηλίκων το τι γίνεται τώρα. Το έργο αναλύεται λοιπόν σε δυο χρόνους, με σχέση αιτίας - αποτελέσματος. Ποιος θα ισχυριστεί ότι τα γλυπτά είναι ακίνητα κι ότι δεν έχουν διαφορετικούς χρόνους, καθώς οι κινητικές τέχνες;
Μπροστά στο σύμπλεγμα βρέθηκα τυχαία- δεν είχα ιδέα. Παρατηρήστε πώς καθεμιά από τις φωτογραφίες που τράβηξα γυρνώντας γύρω γύρω, αναδείχνει διαφορετικές λεπτομέρειές του. Σημαντική λεπτομέρεια: το έργο είναι τοποθετημένο στο ύπαιθρο, μπροστά σε οικογενειακά τραπεζάκια για πικνίκ. Ο γλύπτης που το έφτιαξε είναι ο παρισινός Emmanuel Frémiet (Εμανουέλ Φρεμιέ, 1824-1910). Άλλα έργα του, πολύ γνωστότερα, είναι η «τριπλή» Ζαν ντ΄Αρκ (Παρίσι, Πόρτλαντ, Φιλαδέλφεια) ή το μνημείο του Λεσέψ στο Σουέζ. Όμως εμένα με τράβηξε, και με κράτησε κοντά του, αυτό το ταλαίπωρο, το άτυχο αρκουδάκι.
7°
