Στον Παναθηναϊκό ανήκει και επίσημα ένα από τα πλέον πολύφερνα ονόματα του ελληνικού μπάσκετ, με τον παίκτη να υπογράφει τριετές συμβόλαιο συνεργασίας.
*Διαβάστε τη συνέντευξή του στον Γιάννη Νάτου από το περιοδικό SOUL (τεύχος 71).
Σκέφτομαι πως το παιδί του Γκάλη είναι τυχερό που βγήκε κορίτσι. Πώς θα κουβαλούσε το όνομα αυτό στις πλάτες του, αν ήταν αγόρι; Στη δική σου την περίπτωση, πώς λειτούργησε;
Πολύ θετικά! Από τον χαρακτήρα σου εξαρτάται το πού φτάνεις και τι κάνεις. Το όνομα στην αρχή ίσως ήταν λίγο βαρύ, σταδιακά όμως με έκανε να πεισμώσω και να ωριμάσω πρόωρα.
Πήρες δύναμη από το πρόβλημά του, κατάλαβες πως τα πάντα παίζουν στη ζωή;
Ωριμάζεις πιο γρήγορα από ό,τι άλλα παιδιά στην ηλικία σου. Βλέπεις πώς είναι η πραγματικότητα. Σου λένε πως υπάρχει Αϊ-Βασίλης, καταλαβαίνεις σε μικρή ηλικία όμως πως δεν υπάρχει. Βλέπεις τα πράγματα πιο ωμά.
Σε θυμάμαι, να γράφετε ιστορία με τα άλλα παιδιά, Παππά, Παπαντωνίου…
Και μαζί, παίζετε τελικό Κόσμου στα 18. Περίμενες τόσο νωρίς να αντιμετωπίσεις τους επόμενους ΝΒΑερς;
Πράγματι, πολλά παιδιά σήμερα κάνουν καριέρα στο ΝΒΑ. Δεν το περίμενα τόσο γρήγορα, αλλά είμαστε μια γενιά μαγική, χαρισματική. Δεν χάναμε εύκολα, πιστεύαμε στα υψηλά, εξ ου και καταφέραμε να φτάσουμε εκεί, μετά την κορυφή της Ευρώπης. Υπήρχε ένας θετικός ανταγωνισμός: ποιος θα γίνει καλύτερος πιο γρήγορα, και τελικά, ποιος θα γίνει πιο γνωστός. Αυτός ο ανταγωνισμός υπάρχει ακόμη και σήμερα, είναι μέσα στη φύση του μπάσκετ.
Όταν ήσουν φαντάρος, το 2010, υπήρξαν παιχνίδια που ήσουν απαρατήρητος και άλλα στα οποία δεν έπαιξες καν. Τότε, φοβήθηκα ότι ένα ταλέντο πάει να χαθεί…
Συνέβησαν πολλά. Το νεαρό της ηλικίας μου, η ανωριμότητά μου, το ότι δεν σκεφτόμουν σοβαρά κάποια πράγματα και παραμελούσα τις προπονήσεις για καφέδες και για βόλτες… Πράγματα τα οποία συμβαίνουν, αλλά όχι σε επαγγελματίες. Κατάλαβα πως είχα βγει off road. Αποκορύφωμα; Εκείνο το καλοκαίρι δεν με ήθελε κανένας - με το δίκιο τους! Άλλοι ήταν στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, εγώ έμεινα στον Πανιώνιο και δεν έπαιζα κιόλας.
Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς αιώνιο ταλέντο… Πότε γίνεται το κλικ και αποφασίζεις πως είσαι για εδώ και όχι για αλλού;
Για μένα, ήταν σημαντικό να δείξω εκείνη τη στιγμή τον χαρακτήρα, την προσωπικότητά μου, να αποδείξω σε όλους ότι κάνουν λάθος να νομίζουν πως ήρθε το τέλος ενός ταλέντου. Μεγαλύτερος φόβος μου ήταν να χαρακτηριστώ «χαμένο ταλέντο». Είναι μια μίξη πραγμάτων που σε οδηγούν στην ανηφόρα, στον άλλο δρόμο.
Ο Γκάλης τρέχει ένα καλοκαιρινό απόγευμα στο Καυταντζόγλειο και γυμναστές τρέχουν και του ρίχνουν γύρους. Γίνεται σούσουρο, ο Νικ τελειώνει, βγάζει το ιδρωμένο μπλουζάκι του και εμφανίζονται μια σειρά από βαράκια που είχε πάνω του. Έφυγε δείχνοντας πως δεν τον ενδιέφερε τι λέει ο κόσμος. Εσένα;
Πρωταρχικός μου στόχος είναι τι λέει ο εαυτός μου, ο εγωισμός μου. Από εκεί ξεκινάς, αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, δεν θα σε σέβονται οι άλλοι. Αν κριτικάρεις σωστά τον εαυτό σου… Πρώτα εσύ και μετά οι άλλοι.
Μίλησέ μου για τα quotes, που τόσο πολύ συμπαθείς.
Μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα και να διαβάζεις ρητά, να βλέπεις βιντεάκια. Πλέον, με την τεχνολογία βρίσκεις ό,τι σε ενδιαφέρει, ό,τι χρειάζεσαι. Η ζωή σου γίνεται καλύτερη, αν κάθε μέρα διαβάζεις και μαθαίνεις πράγματα. Μπαίνεις σε μια διαφορετική φιλοσοφία, ξεφεύγεις από τη μιζέρια που επικρατεί. Πρέπει να είσαι λίγο διαφορετικός για να πετύχεις, αν και μπορεί να σε χαρακτηρίσουν τρελό. Να μη μιλάς για γκίνια και κακοτυχία, όταν δεν μπαίνει ένα σουτ. Και για το γιατί δεν μπήκε ένα καλάθι, όπως και για την κρίση, υπάρχει μια εξήγηση. Άνθρωποι που βρίσκουν κίνητρο για τον εαυτό τους είναι αυτοί που πετυχαίνουν. Όλα αυτά θέλω να τα μοιράζομαι και με άλλους. Μπορεί να μου λένε πως τους… κουράζω, αλλά αυτή είναι η ουσία μου.
Έχεις καταλάβει γιατί μπορεί να ενδιαφέρει τον κόσμο, αν είσαι με τη Χριστίνα Μουστάκα ή με τη Μαρία Χαστούκα ή με οποιανδήποτε άλλη;
Δεν ξέρω. Αλλά αυτός είναι προσωπικός τομέας, δικός μου. Αν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που σε κάνει καλύτερο καθημερινά, αυτό μετράει.
Μπορείς να σκοράρεις φορώντας μοκασίνια;
Ο Τεόντοσιτς το είχε πει αυτό. Και ξυπόλητος! Η δύναμη της θέλησης κερδίζει τα πάντα. Και με παντόφλες μπορείς να παίξεις μπάσκετ! Το θέμα είναι αυτό που καίει μέσα σου, αυτό που είναι έτοιμο να εκραγεί. Αν δεις και σε φάσεις που καρφώνω, ρίχνω μια τάπα ή παίζω μια καλή άμυνα, βάζω πάθος - αυτό βγαίνει μόνο του, δεν το ελέγχω. Αυτό μου αρέσει και ως παίκτη και ως οπαδό.
Όταν «ζωγραφίζεις» πάνω στο παρκέ, ρίχνεις μια ματιά στο μπάνερ με τον πατέρα σου για να πεις ότι τα καταφέρνεις πλέον;
Όχι ακόμη, γιατί δεν πιστεύω ότι τα καταφέρνω στα μάτια του. Του οφείλω πολλά και θέλω να αποδείξω πολλά. Αν και δεν είναι εδώ, είναι επιλογή μου να γίνω καλύτερος ίσως και από τον πατέρα μου. Οπότε, έχω δρόμο ακόμη…
20/6/2013. Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (photo via @paobcgr στο twitter)
11°
