Συμμετέχει από το 1959. Έχει κερδίσει το διαγωνισμό πέντε φορές. Μαζί με τη Σουηδία είναι η μόνη άλλη ευρωπαϊκή χώρα που μετράει νίκες σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες. Κι όμως το Ηνωμένο Βασίλειο έχει λάβει «νουλ πουάν» και την τελευταία θέση τρεις φορές από το 2003 έως σήμερα. «Δεν είναι εύκολο να είσαι φαν της Eurovision στη Βρετανία. Δεν φτάνει που από χρονιά σε χρονιά και από διαγωνισμό σε διαγωνισμό βλέπουμε να μην μας ψηφίζει κανείς, πρέπει παράλληλα να υπομένουμε την ίδια βαρετή επιχειρηματολογία: η Βρετανία δεν θα έπρεπε εξ αρχής να λαμβάνει μέρος στη γελοιότητα που λέγεται Eurovision», γράφει ο Τζον Λούκας στο μπλογκ της Guardian. Κι όμως είναι εκεί κάθε χρόνο (μαζί με τη Γερμανία, Ισπανία και τη Γαλλία) διότι είναι οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού. Σύμφωνα με τον Τζον Λόγκαν οι μύθοι γύρω από την Eurovision είναι πολλοί και εύκολα καταρρίπτονται.
Μύθος Πρώτος: «Η Ανατολική Ευρώπη έχει κατακτήσει την Eurovision»
Με διαφορά η πιο συνηθισμένη δικαιολογία των χαμένων του διαγωνισμού μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Κερδίζουν μόνο οι Ανατολικοευρωπαίοι, διότι ο ένας ψηφίζει τον άλλον. Κι όμως οι νικητές της τελευταίας δεκαετίας αποδεικνύουν το αντίθετο: Σουηδία, Αζερμπαϊτζάν, Γερμανία, Νορβηγία, Ρωσία, Σερβία, Φινλανδία, Ελλάδα, Ουκρανία και Τουρκία. Το καλάθι έχει απ’ όλα.
Και ναι και όχι. Η Κύπρος δίνει πιστά ‘ντουζ πουάν’ στην Ελλάδα και η Βοσνία σταθερά είναι πιο απλόχερη προς την Κροατία από ό,τι στη Σερβία. Ωστόσο, αυτό που μετράει είναι οι αριθμοί. Στο διαγωνισμό συμμετέχουν περί τα 40 κράτη. Ποιο κράτος έχει τόσους πολλούς γείτονες ώστε να βασιστεί στη βαθμολογία τους; Κανένα.
Μύθος Τρίτος: «Τα καραγκιοζιλίκια αρέσουν»
Κάτι, δηλαδή, σαν τα τέρατα Lordi στην Αθήνα. Ο Βρετανός μπλόγκερ υποστηρίζει ότι η σκηνική παρουσία μετράει αλλά δεν φτάνει. Για παράδειγμα, πέρυσι, οι πολυδιαφημιζόμενες Ρωσίδες γιαγιάδες έχασαν από την Σουηδέζα Λορίν, η οποία το μόνο που έκανε είναι να σταθεί μόνη την πάνω στη σκηνή και να κερδίσει το κοινό με τη φωνή της.
«Εμείς οι Βρετανοί πάσχουμε από το σύνδρομο του αιώνιου θύματος. Κανείς δεν μας ψηφίζει και όλοι λένε ότι φταίει που εισβάλλαμε στο Ιράκ. Η πικρή αλήθεια είναι πως ό,τι στέλνεις αυτό παίρνεις. Αν θέλουμε να πάμε καλύτερα, ας γίνουμε καλύτεροι». Και φέτος έστειλαν το παλιά αλλά διαχρονική αξία της Μπόνι Τάιλερ.
Μύθος Πέντε: «Τα τραγούδια είναι απαίσια»
Αυτό είναι εξ ολοκλήρου θέμα γούστου. Τουλάχιστον είναι ο μοναδικός ευρωπαϊκός διαγωνισμός στον οποίο θα ακούσει από ηλεκτρικό μπουζούκι, ραπ Μαυροβουνίου, γαλλικό μπλουζ και εβραϊκό τέκνο.
H Eurovision με ημιτελικούς Α και Β και τελικό ανοίγει αυλαία στις 14 και κλείνει στις 18 Μαΐου στο Μάλμε της Σουηδίας.
13°
