Παίρνουν τις πλαγιές και τα ποτάμια, τσουλάν στις πούδρες, τεστάρουν αδρεναλίνη, καταλαμβάνουν χιονοδρομικά, κάμπους, βουνά, ραχούλες. Τα παιδιά των χειμωνιάτικων extreme sports του σαββατοκύριακουν τη Δευτέρα μας ζαλίζουν με τα κατορθώματά τους. Ευκαιρία nα τους μάθεις και από την καλή!
Σωσιβιάδης Ραφτόπουλος
Ράφτινγκ, κανόε, καγιάκ, ιππασία, πεζοπορία, αλεξίπτωτο πλαγιάς, αναρρίχηση, ποδηλασία, τα κάνει όλα και δε συμφέρει. Καθόλου. Οικονομικά. Anyway. Μάλλον του περισσεύουν. Το μεγαλύτερο μυστήριο με τον Σωσιβιάδη Ραφτόπουλο είναι πως δεν ξέρεις αν ασχολείται με όλα αυτά τα σπορ επειδή πρόκειται για μια δραστήρια, ζωντανή και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα ή αν πρόκειται για κάποιον μοναχικό, θανατηφόρα βαρετό τύπο, με χρόνια κατάθλιψη που κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει τη σκανδάλη ή το σάλτο από την ταράτσα. Όπως και να ’χει, βρίσκει τον χρόνο και τα λεφτά για να ταξιδέψει με παρέα, με κάποιο γκρουπ ή έστω μόνος του στην Τζουμέρκα, στα Γρεβενά ή στον Λούσιο (όταν έχει πολύ ήλιο, λέγεται Lucio Dalla) και να καταπιαστεί με τα αγαπημένα του αθλήματα. Όπως και να ’χει (No2), ο Σωσιβιάδης έχει να σου διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες από την εμπειρία του στη φύση ξεκινώντας με φράσεις, όπως «Εκεί που καθόμασταν…», «Έβρεχε όλη μέρα και…», «Πού να φανταζόμασταν…», «Ξαφνικά άρχισε να…». Αν είσαι φίλος του, ίσως σου φέρει σουβενίρ ένα βατράχι, μια πέτρα ή κανένα magic mushroom! Αν είσαι εχθρός του, το πιθανότερο να σου φέρει ένα δηλητηριώδες mushroom.
Αν ξεφυλλίσεις το φωτογραφικό της άλμπουμ, δε θα βρεις πουθενά να φιγουράρει με φόντο κάποιο χιονισμένο ειδυλλιακό τοπίο, παρά μόνο σε νυχτερινά μπαρ, κλαμπ ή ταβέρνες. Η Τρελολίτα δεν αισθάνεται την παραμικρή διαφορά του να βρίσκεσαι σε κάποιο χιονοδρομικό κέντρο ένα κρύο πρωινό του Γενάρη ή να βρίσκεσαι στον Πάνο Κιάμο Σάββατο ξημερώματα. Σκοπός ζωής γι’ αυτήν είναι να διασκεδάζει με όλη την ψυχή της σαν να μην υπάρχει αύριο ή, έστω, άνθρωποι τριγύρω που να θέλουν να την πνίξουν, και να ξεσηκώνει όλη την παρέα χορεύοντας τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια, στις καρέκλες ή στο μπαρ του σαλέ, σκούζοντας «Πω πω, μην είστε ξενέρωτοι!», «Έλα να ανάβει το κέφι!», «Να καούν τα χιόνια!». Τρεις γουλιές ούζο, τσίπουρο ή ρακόμελο αρκούν για να της υπενθυμίσουν τη λαϊκή της προέλευση και να ξυπνήσουν τη νυμφομανή της φύση. Ο πρώτος επαρχιώτης κάγκουρας εκ Βέροιας (Καϊμακτσαλάν) ή εκ Γρεβενών (Βασιλίτσα) που θα την εντυπωσιάσει με τις φιγούρες του στο snowmobile, θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τη σεξουαλική της πείρα, στις τουαλέτες, στις αποθήκες ή σε κάποιο κοντινό resort.
Χειμών Χειμωνέτος
«Καικαλάδες και ποζέρια είναι. Ακολουθούν το τρεντ της εποχής για να το παίζουν γκρουβάτοι και να πουλάνε σταϊλίκι και ωραιάδα», δήλωσε ένας καλός φίλος που κάνει snowboard δεκαετίες, όταν ρώτησα τη γνώμη του. Ανεξάρτητα εάν ο Χειμών υπερασπίζεται πως το snowboard είναι γι’ αυτόν τρόπος ζωής και σε αφήνει να αναρωτιέσαι πώς ζει τους υπόλοιπους εννιά μήνες, βαθιά μέσα του γνωρίζει πως αυτοσκοπός του είναι ο εντυπωσιασμός και η διαφορετικότητα, συνυφασμένη πάντοτε με ερωτικές επιδιώξεις. Γόνος πλούσιας οικογένειας με παθολογική αγάπη στις ακριβές μάρκες, μακριά από τον όρο hardcoresnowboarder και με ό,τι μουσικές προτιμήσεις (κυρίως ηλεκτρονικές) θα μπορούσαν να προσδιορίσουν ένα άτομο ως ψαγμένο. Θεωρεί τον εαυτό του «αλήτη του χιονιού», πως αυτό που κάνει είναι πιο extreme και από το να ταΐζεις κροκόδειλο στο στόμα και, όταν κατεβαίνει τις πλαγιές, η αυτοπεποίθησή του αγγίζει την ψυχολογία πρωταθλητή στους χειμερινούς του Βανκούβερ. Αξιοσημείωτη είναι και η κόντρα του με τους σκιέρ. Τρέφει μένος εναντίον όλων αυτών των φλώρων που του χαλάνε την πούδρα με τα γελοία τους πέδιλα και εύχεται να είχε ο μπαμπάς ακόμα περισσότερα λεφτά να κλείνει ρεζερβέ τις πίστες της Βασιλίτσας ή έστω του Μπάνσκο μόνο για πάρτη του.
Ο χειμώνας είναι η αγαπημένη του εποχή. Κρύο χιούμορ, κρύα ανέκδοτα, κρύες ατάκες. Ο Πίπεν Σταρλούμπας βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή της χαλαρής ενημέρωσης για να σου δώσει ανταπόκριση από τα χιονοδρομικά κέντρα και από ορεινές περιοχές, όπου δραπετεύουν οι σκασμένοι αστοί. Με την κατάλληλη αμφίεση και με την ακατάλληλη αδιακρισία, χώνεται σε παρέες σκιέρ ή σε πελάτες του σαλέ εν γένει (κατά προτίμηση, ζουμερά θηλυκά τύπου Τρελολίτα) και τσιρίζει «Περνάμε καλά εδώ πάνω;», «Έχεις ξανάρθει στα 3-5 Πηγάδια;», «Ξες σκι καλό;». Είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Πίπεν έγινε δημοσιογράφος από σπόντα, όπως ο Παπαγεωργόπουλος δήμαρχος, ο Κουλούρης υπουργός και η Μακρυπούλια ηθοποιός. Αυτό του επιτρέπει να αψηφά την επαγγελματική δεοντολογία, να πίνει σαν νερόφιδο και να κάνει καραγκιοζιλίκια on camera, αφήνοντάς σου ένα μεγάλο ερωτηματικό. Είναι καραγκιόζης ή έχει πιει απλώς τον κώλο του; Αφού αποσπάσει δηλώσεις άσημων θαμώνων με πλούσια μπούστα και ψάξει εξονυχιστικά όλο το χιονοδρομικό κέντρο, μπας και ανακαλύψει την Κατερίνα Χελιδόνη με το/τα νέο/α της αμόρε, πιάνει πίστα και αρχίζει το σόου. Προσπαθεί να κάνει ανεπιτυχώς σκι, έλκηθρο, σνόουμπορντ και ό,τι άλλο μπορεί να προκαλέσει γέλιο σε ένα πεντάχρονο.
Κρυόλαος Αρρωστίδης
Αν τον δεις από μακριά, θα τον περάσεις για αστροναύτη της NASA, αφού με τα ρούχα του ντύνονται για πλάκα τρεις σκιέρ. Αν τον δεις από κοντά, θα αναρωτηθείς γιατί επιτρέπει στον εαυτό του να υφίσταται τέτοιο μαρτύριο. Ο Κρυόλαος μισεί τον χειμώνα, το κρύο και οτιδήποτε του φέρνει στο μυαλό θερμόμετρο, κομπρέσες και βιξ. Όσο όμως ασθενής είναι η σάρκα, άλλο τόσο ασθενής είναι και η αντίστασή του σε προτάσεις της παρέας ή της κοπέλας του για μια εξόρμηση στα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας. Ως εκ τούτου, εξοπλίζεται διά παν ενδεχόμενον με τα απαραίτητα αξεσουάρ, όπως αντηλιακές και ενυδατικές κρέμες, Panadol extra, χαρτομάντιλα, αντιμικροβιακά, αντισηπτικά, γάζες και επιθέματα. Πέρα από την εκκεντρική του όψη, η προσέγγιση του Κρυόλαου σε κάποιον διάλογο είναι σχεδόν αδύνατη, αφού επικοινωνεί μονάχα με ξεσπάσματα βήχα, ρουφώντας τις μύξες του ανά δύο δευτερόλεπτα και, όταν εν τέλει βρει το κουράγιο να μιλήσει, θα το κάνει λαχανιασμένα και θα ανεβοκατεβάζει το κασκόλ στις παύσεις. Όσο και να μην το πιστεύεις, ο Κρυόλαος το καλοκαίρι γίνεται άλλος άνθρωπος. Έχει κέφι, ζωντάνια, διασκεδάζει στα μπιτσόμπαρα και μόνο μια κρύα θάλασσα είναι ικανή να του ξυπνήσει μνήμες χειμώνα.
Μιλένα Βλακόφ-σκι
Ό,τι είναι το ποδόσφαιρο για τον Κώστα Καραμανλή, είναι το σκι για τη Μιλένα Βλακόφ-σκι. Ένα ξένο άθλημα που, αν θέλεις να κάνεις το κομμάτι σου, πρέπει να υπολογίζεις την πιθανότητα να καταλήξεις στο νοσοκομείο με κατάγματα, θλάσεις και μυϊκές ρήξεις. «Μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος», που λένε και οι Τσετσένοι αυτονομιστές. Αν θέλεις να μοστράρεις το καινούργιο σου ελβετικό πουλόβερ, να κάνεις ηλιοθεραπεία, να αναζητήσεις κανένα ματσό κελεπούρι και να διηγείσαι στην παρέα από τη Βαλαωρίτου extreme περιπέτειες από το Σουκού, επιβάλλεται η ενασχόληση με το είδος. Η Μιλένα Βλακόφ-σκι μπορεί να μην είναι τακτική επισκέπτρια χιονοδρομικών κέντρων, αλλά, όταν πηγαίνει, φροντίζει να το μάθει όλη η υφήλιος με σχόλια στο facebook, όπως «Καϊμακτσαλάν, σου ’ρχομαι!», «Ελπίζω να μη μας τα χαλάσει ο καιρός», «Αύριο βουνό! Γιούπι!». Ξεκινάει πρωί πρωί με παρέα ομοάσχετων σκιέρ, φορώντας τις τελευταίες της ενδυματολογικές αγορές και, αφού φτάσει στο κέντρο, βάζει τα πέδιλα και ετοιμάζεται για μια αυτιστική επίδειξη σε γλιστερό έδαφος. Διαγράφει όλες τις θέσεις όπου μπορούν να διασταυρωθούν δύο πέδιλα σχηματίζοντας το γράμμα «Χ» και, αφού περάσει μισή ώρα χωρίς να έχει διανύσει πάνω από δέκα μέτρα, απλώνει την κορμάρα της στην ξαπλώστρα και νιώθει σαν τη θηλυκή εκδοχή του Μαρκ Ζιραρντέλι έπειτα από ένα εξοντωτικό σλάλομ.
13°
