200.000 ευρώ δίνει η οικογένεια του Κώστα Κουβίδη σε νέους μουσικούς
Η οικογένεια του Κώστα Κουβίδη και η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «You Are What U Do – Κώστας Κουβίδης» αποφάσισαν να διαθέσουν το σύνολο της αποζημίωσης που καταβλήθηκε μετά από δικαστική απόφαση από την ασφαλιστική εταιρεία του δράστη του τροχαίου εγκλήματος, συνεπεία του οποίου έχασε την ζωή του ο Κώστας στις 26 Απριλίου 2007, στους φυσικούς του κληρονόμους: νέους ταλαντούχους μουσικούς, κατά προτεραιότητα ντράμερ, που είναι αφοσιωμένοι στην μουσική και εστιασμένοι στην τζαζ.
• Το συνολικό ποσό ανέρχεται σε 200.000 ευρώ.
• Οι υποτροφίες θα χορηγηθούν σε: Νέους ντράμερ που προέρχονται από την Ελλάδα για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό. Προϋπόθεση είναι να έχουν προεπιλεγεί από την επιτροπή υποτροφιών του Berklee College of Music.
-Η χορήγηση της υποτροφίας θα ξεκινήσει φέτος στις ακροάσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 9&10 Νοεμβρίου στην Αθήνα στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας.
Ο Κώστας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την 1 Ιούλη 1976. Εζησε ενα διάστημα της παιδικής του ηλικίας στην Αθήνα και στο Ηράκλειο Κρήτης και ξαναγύρισε στη Θεσσαλονίκη όπου τέλειωσε το Δημοτικό και Γυμνάσιο- Λύκειο.
Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη μουσική. Σε ηλικία επτά ετών ξεκίνησε ιδιαίτερα μαθήματα drums με τον Λεωνίδα Αλαχαδάμη και ένα χρόνο αργότερα ήταν μαθητής στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης με δάσκαλο στα drums τον Κώστα Παγωνίδη. Στα δεκατρία του έχει εβδομαδιαία μουσική εκπομπή (πανκ - ροκ) στο εναλλακτικό σταθμό "Ράδιο Ουτοπία".
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ωδείο (κλασσική αρμονία και τζάζ) με υποτροφία το 1995 ενώ παράλληλα κέρδισε σε πανελλήνιο διαγωνισμό που διοργάνωσε το Berklee College of Music υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του σ' αυτό.
Το 1996 έφυγε για την Βοστώνη. Παρακολουθεί μαθήματα και συμμετέχει σε εργαστήρια γνωστών μουσικών όπως οι Ron Savage, Joe Hunt, Jackie Santos, Yoron Israel, Ron Mahdi κ.α. Παράλληλα παρακολουθεί και συμμετέχει συστηματικά στη μουσική κίνηση στα μικρά μπάρ και στις εκκλησίες των μαύρων στη Βοστώνη και την Νέα Υόρκη θεωρώντας αυτό σαν το ουσιαστικότερο κομμάτι της μουσικής επιμόρφωσης του στην Αμερική. Ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Berklee College με διαρκή ανανέωση της υποτροφίας του το Μάη του 2001: Bachelor in music- Major in performance.
Ταλαντεύεται για ένα διάστημα για το αν θα μετακινηθεί στη Νέα Υόρκη ή θα επιστρέψει στην Ελλάδα και αποφασίζει το δεύτερο μιά και στην Αμερική εκτός από την μουσική σ' όλα τα άλλα επίπεδα αισθάνεται πλήρη ασυμβατότητα.
Από το 2001 έως και το 2003 ο Κώστας έζησε στη Θεσσαλονίκη ενώ από το 2004 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Χάθηκε στις 26 Απρίλη 2007, συνοδηγός σε τροχαίο «ατύχημα» στο κέντρο της Αθήνας.
Για τον Κώστα
Γράφτηκε από τον Μανόλη Αφολάνιο, Mc Yinka. Μάης 2008.
THE BEATDROP
«Ψάχνοντας να βρω λόγια για να τιμήσω τη μνήμη αυτού του ανθρώπου καταλήγω πάντα σε ένα πράγμα. Σε αυτό πού ήθελε να προβάλει και να προσεγγίσει με όλη του την ενέργεια, το “feel”.
Ήταν αρχές του 2004, θυμάμαι και εκείνη την εποχή έπαιζα στο GURU, η Φαίη είχε γνωρίσει ένα drummer από τη Θεσσαλονίκη και μου έλεγε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να τον γνωρίσω, μου έλεγε ότι έπαιζε αυτά τα αλήτικα drum beats. Ηρθε μια βραδιά στο GURU και είπαμε να βρεθούμε σε κάποιο studio.
Στα τζαμαρίσματα έδειξε τα αναμφισβήτητα skills του πάνω στο όργανο και ότι κατείχε καλά αυτή την περιβόητη «γλώσσα» όπως μας έλεγε ο ίδιος, δηλαδή τον τρόπο επικοινωνίας των παιχτών πάνω στο παίξιμο, τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Γι’ αυτόν να κάνει μια Hip Hop Soul, Rn’B μπάντα στην Αθήνα ήταν δεδομένο, ήξερε ότι μπορούσε να μεταδώσει τον τρόπο στους παίχτες φτάνει αυτοί να ήταν πρόθυμοι να τον δεχτούν.
Μετά από κάποιο καιρό καταλήξαμε στην σύνθεση της μπάντας: Lady Faye στα φωνητικά, Κώστας Κουβίδης φυσικά στα drums, Mc Yinka, Δημήτρης Σεβδαλής στα πλήκτρα, Δημήτρης Χριστόπουλος στο μπάσο, Δημήτρης Τσάκας στο σαξόφωνο, Σωτήρης Φεγγίτης στην κιθάρα, ο οποίος μετά έφυγε και πήρε την θέση του ο Αποστόλης Λεβεντόπουλος και μετά από αρκετό καιρό μπήκε και δεύτερος πληκτράς που ήταν ο Χρήστος Θεοφιλόπουλος. Σαξόφωνο έπαιξε επίσης και ο Δημήτρης Γιαννόπουλος.
Όσο περνούσε ο καιρός παίζοντας και κάνοντας παρέα μαζί του μπορώ να πώ ότι ήταν από αυτούς που με έκαναν να αντιληφθώ κι άλλα πράγματα για την Μαύρη Μουσική. Τύπος πειθαρχημένος, πάντα ουσιαστικός με σεβασμό και αφοσίωση στη Μουσική, παίχτης που πάνω από όλα ήθελε να σε φτιάξει, να σε πορώσει με το παίξιμο του.
Γούσταρα να βλέπω αυτό το χαμόγελο του όταν είχε κλειδώσει η μπάντα και έβγαινε αυτό που έπρεπε.
Ο Kubo ήταν ! Αυτό που έπαιζε, σκληροπυρηνικός, ασυμβίβαστος και αλήτης με την μουσική έννοια, αυστηρός γιατί είχε δώσει τα πάντα στην τέχνη του και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του.
Ένας παίχτης χαμένος στις εκρήξεις που του προσέφεραν οι αγάπες του
15°
