Είναι λίγο δύστροπος. Είναι λίγο ακριβός. Αλλά είναι κάθε μέρα εκεί. Βρέξει χιονίσει στη γωνίτσα του: ο καστανάς επί των οδών Στουρνάρη και Πατησιών. Σκυφτός και αμίλητος περιμένει την πελατεία. Κάτι που δεν ισχύει για τα μαγαζιά γύρω του. Τρία μεγάλα καταστήματα καταλάμβαναν τις γωνίες Στουρνάρη – Πατησίων και έχουν κλείσει εδώ και καιρό.
Στην στοά σε σχήμα Γ που στεγάζεται το θέατρο «Άλφα». Βγάζει από την Πατησίων στην Στουρνάρη. Εκεί είναι κρυμμένο το ιστορικό ποδηλατάδικο του Τσιπίδη. Ο κος Χρήστος θεωρείται από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της ελληνικής ποδηλασίας. Πρωταθλητής, τεχνικός ομάδων, μετανάστης στην Γερμανία και προπονητής του άτυχου συχωρεμένου επίσης πρωταθλητή γιου του. Πουλάει και επισκευάζει ποδήλατα – κάτι που δύσκολα βρίσκεις στα Εξάρχεια. Είναι στην στοά από το 1969. Στη βιτρίνα του διαβάζω μια ανακοίνωση. Πρόκειται για κάλεσμα σε συνέλευση των κατοίκων της περιοχής για το ζήτημα των τοξικοεξαρτημένων στην Τοσίτσα και γενικά για την παραβατικότητα στην περιοχή.
Παραξενεύτηκα διότι είναι αρκετές εβδομάδες τώρα που αυτός ο πεζόδρομος είναι άδειος. Δεν κυκλοφορεί ψυχή. Τόσο καιρό υπέθετα ότι η απουσία των τοξικοεξαρτημένων από την Τοσίτσα σχετιζόταν με το κλείσιμο υπηρεσιών του ΟΚΑΝΑ στο κέντρο. Τελικά διαπίστωσα κατηφορίζοντας την Στουρνάρη και φθάνοντας στη γωνία Μάρνη και Αριστοτέλους πως απλά το στέκι μετατοπίστηκε. Όπως πάντα δυο δρόμους παρακάτω. Καμιά 20αριά άνθρωποι τα ‘λένε’ στο ευρύχωρο γωνιακό πεζοδρόμιο. Μοιάζει με πηγαδάκι διαδήλωσης. Ένας τύπος από παρακείμενο κατάστημα τούς κοιτά σα να θέλει να τους διώξει, αλλά αριθμητικά δεν τον παίρνει. Σ’ αντίθεση με πιο κάτω στην Αχαρνών που δύο παιδιά είναι έτοιμα να κάνουν χρήση στην είσοδο πολυκατοικίας. Από το διπλανό κατάστημα βγαίνει κάποιος και τους διώχνει. Δεν ακούω τι λένε αλλά από τις χειρονομίες φαντάζομαι τον διάλογο: «Πού να πάμε, ρε φίλε;» «Δεν με νοιάζει. Απέναντι».
Φιλόξενη είσοδος πολυκατοικίας με συρματόπλεγμα στην Στουρνάρη, δίπλα στο Θέατρο Βεάκη.
Νεοκλασικά ψάχνουν για αγοραστές. Το εκλεκτικιστικό κτίριο της φωτογραφίας στη γωνία των οδών Γ' Σεπτεμβρίου & Μάρνη οικοδομήθηκε το 1930 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Χέλμη, εκφραστή στα πρώτα του έργα μιας κομψής Νεομπαρόκ ρυθμολογίας. Το κτίριό του καταρρέει.
Αλλά και τα νεοκλασικά που ανακαινίστηκαν για να γίνουν γραφεία δεν είναι σε καλύτερη μοίρα. Το εξαώροφο κτίριο στη συμβολή Γ' Σεπτεμβρίου και Πολυτεχνείου οικοδομήθηκε το 1910. Στέγασε για αρκετά χρόνια τη δερματολογική κλινική του ιατρού Γεώργιου Φωτεινού, ο οποίος το κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έως το 1981 λειτούργησε ως φροντιστήριο. Στη συνέχεια, μεταξύ 1987-2000, έγινε γνωστό ως το "Κτίριο των Καλλιτεχνών", διατελώντας υπό κατάληψη σπουδαστών της Σχολής Καλών Τεχνών. Ανακαινίστηκε αλλά παραμένει ακατοίκητο. Το βράδυ στον ίδιο δρόμο δεν είναι να κυκλοφορείς. Πίσσα σκοτάδι. Ρώτησα και μου είπαν ότι μετά την πρόσφατη φωτιά στο Ακροπόλ δεν λειτουργεί κανένας λαμπτήρας.
Το πιο καινούργιο κτίριο της Γ΄ Σεπτεμβρίου το βράδυ φωταγωγείται. Ένα όμορφο εμπορικό κέντρο με ελάχιστο κόσμο και με ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο για το αυτοκίνητο. Η είσοδος στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου είναι €8.
Οδός Αριστοτέλους: το στέκι των υδραυλικών και των αξεσουάρ λουτρού.
Δοκίμασα
Το φαλάφελ του Αλ Αζίζ στην Αχαρνών κοστίζει μόλις €1. Πολύ φιλόξενο μαγαζί και όλα στα κάρβουνα.
Υπάρχουν ακόμα τέτοια ζαχαροπλαστεία; Τα λούτρινα και τα αρκουδάκια είναι περισσότερα από τα γλυκά. Μέσα έχει δύο τραπεζάκια για τους φίλους του ιδιοκτήτη. Τέλειο για καφέ και ελιές σοκολάτας.
Τέλος βόλτας στην Ηπείρου και Πατησίων. Το κτίριο που όλοι μάθαμε πέρυσι πως λέγεται Υπατία αυτήν την εβδομάδα έχει επέτειο.
14°
