Με μια πρώτη αποτίμηση, ήταν μια βραδιά που ξεπέρασε όχι μόνο τις προσδοκίες της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, αλλά κυρίως των επισκεπτών. Η εναρκτήρια συναυλία των 46ων Δημητρίων, που πραγματοποιήθηκε εχθές και πρόκειται να φιλοξενήσει περισσότερες από 40 εκδηλώσεις σε διάφορους χώρους της πόλης ως τις 25 Οκτωβρίου, επεφύλασσε εκπλήξεις.
Καταρχήν, φιλοξενήθηκε στο προαύλιο και τα φουαγιέ του εντυπωσιακής αισθητικής νέου κτηρίου του Μεγάρου Μουσικής, με ελεύθερη είσοδο και μια πλειάδα παράλληλων συναυλιών, βασισμένων στα πρότυπα Musicircus του John Cage. Χωρίς να υπακούνε ακριβώς στο κόνσεπτ του καλιφορνέζου πειραματιστή, εφόσον στην εκδοχή που το παρακολουθήσαμε εμείς, το Musicircus περιελάμβανε μουσικά σχήματα που δεν αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, ωστόσο έμοιαζαν να συντονίζονται στη δημιουργία μιας λεπταίσθητης ατμόσφαιρας που κράτησε τον κόσμο στο Μέγαρο ως την κορύφωση της εκδήλωσης, με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου.
Σε αυτή την απόπειρα χαρτογράφησης της μουσικής της πόλης,
συμμετείχαν περίπου τριάντα σχήματα, γνωστότερα των οποίων οι Prefabricated Quarter, Trio Balkano, The Speakeasies’ Swing Band, Duo Es, Motel Selenik, ενώ η προσέλευση του κοινού, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δίχως υπερβολή αθρόα. Και ίσως δε θα ήταν υπερβολή να προσθέσουμε ότι, συμβαίνουν γενικότερα όμορφα πράγματα στη Θεσσαλονίκη πλέον. Καλή και άγια, δε λέω, αλλά μας είχαν φλομώσει στα ψαλτολόγια και στη χορωδία του Άγιου Ιωάννη του Δαμασκηνού την περασμένη δεκαετία.
