Ο Γιάννης Χαρούλης ανεβαίνει ξανά, µετά από δύο χρόνια, στη σκηνή του Σταυρού µε τα τραγούδια από το καινούργιο του άλµπουµ (συνεργασία µε τον Θανάση Παπακωνσταντίνου). Θα πει και άλλα δικά του τραγούδια αλλά και µερικές περίεργες διασκευές, όπως το “Richest Man in Babylon” των Thievery Corporation.
Πώς συνδέεις την κρητική παράδοση µε έναν πιο σύγχρονο ήχο; Γεννήθηκα και ανατράφηκα στην Κρήτη, µε τα ήθη, τα έθιµα και τις µουσικές της. Προχωρώντας, ψάχνοντας και ακούγοντας, προστέθηκαν και άλλοι ήχοι. Όλο αυτό έγινε ένας πειραµατισµός που ακόµη συµβαίνει.
Πώς προέκυψε η συνεργασία µε τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τι να περιµένουµε από τα νέα τραγούδια; Τα πρώτα µου ακούσµατα –που δεν ήταν παραδοσιακή κρητική µουσική– ήταν Νικόλας Άσιµος, Παύλος Σιδηρόπουλος και Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Ειδικά τα τραγούδια του Θανάση ήταν πιο οικεία σε µένα, γιατί εκεί πρωτοάκουσα το λαούτο να βγάζει µελωδίες που δεν είχαν σχέση µε την παραδοσιακή µουσική. Από την άλλη, ο λόγος του Θανάση είναι ποιητικός και έχει µέσα του παράδοση. Κάπως έτσι είναι και τα καινούργια τραγούδια. Εικόνες, ιστορίες…
Ποια ξένα τραγούδια έχεις επιλέξει για το πρόγραµµα του Σταυρού; Το “Richest Man in Babylon” των Thievery Corporation σµίγει –αναλόγως τα κέφια– πότε µε φλαµέγκο και πότε µε ηπειρώτικα…..
Ποιο είναι το τελευταίο πράγµα που σε συνάρπασε; Φέτος είχα πραγµατικά την τύχη να γνωρίσω από κοντά έναν από τους µύθους του ελληνικού τραγουδιού και να δουλέψω µαζί του, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Η συνεργασία και οι παραστάσεις µας στο Gazarte ήταν µοναδική εµπειρία.
Ποια είναι η αγαπηµένη σου βόλτα στην Αθήνα; Έµενα για χρόνια στα Εξάρχεια. Νοµίζω ότι είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά και ζωντανά κοµµάτια της πόλης. Για µια βόλτα, για περισσότερες βόλτες, για να τα πεις µε φίλους, για να βρεθείς µε παρέες, για όλα αυτά και για άλλα, Εξάρχεια θα πω.
22°
