«Κάθε πολιτεία και κάθε πόλη χωριστά θα πρέπει να αποφασίσει αν οι δάσκαλοι θα πρέπει να εκπαιδευτούν στη χρήση όπλων. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει όλες οι πολιτείες να εξετάσουν και να διαχειριστούν».
Η παραπάνω δήλωση ανήκει στην υπουργό παιδείας των ΗΠΑ, Μπέτσι Ντεβός. Ειπώθηκε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο δεκατεσσάρων μαθητών και τριών καθηγητών, από τα πυρά ενός 19χρονου πρώην μαθητή σε σχολείο της Φλόριντα. Να σημειωθεί ότι η Ντεβός, η οποία αυτοαποκαλείται ακτιβίστρια της εκπαίδευσης, δεν ανήκει στον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του Τραμπ. Αυτό δεν την εμπόδισε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, προτείνοντας κάτι που στα δικά μας αυτιά ακούγεται αδιανόητο: οι εκπαιδευτικοί να προσέρχονται στο σχολείο τους οπλισμένοι και έτοιμοι να ανταποδώσουν τα πυρά.
Η επίθεση στη Φλόριντα ήταν το εκατοστό τριακοστό τρίτο ανάλογο περιστατικό στις ΗΠΑ από το 2010.
Η τρομακτική συχνότητα διακρίνεται και στον ουδέτερο όρο “school shooting” ο οποίος έχει επικρατήσει, αντί του συναισθηματικά φορτισμένου “massacre”, τον οποίο χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι εφημερίδες. Φυσικά, η πατρίδα του Τραμπ κατέχει με ιλιγγιώδη διαφορά την πρωτιά στη σχετική λίστα. Σε όλη την Ευρώπη, τα τελευταία εκατό χρόνια έχουν καταγραφεί κάπου τριάντα τέτοιου είδους περιστατικά, ένα από αυτά στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ κατέχουν και ένα ακόμα ρεκόρ, αφού είναι η χώρα με τα περισσότερα όπλα ανά κάτοικο – 89 για κάθε 100 ανθρώπους. Αυτό βέβαια δεν αρκεί για να εξηγήσει το φαινόμενο. Στην Ελβετία όπου επίσης υπάρχουν πολλά όπλα (46 για κάθε 100 ανθρώπους), δεν έχουν καταγραφεί επιθέσεις σε σχολεία.
Η βασική διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ ουσιαστικά απουσιάζει ο έλεγχος. Σε 33 πολιτείες, μεταξύ αυτών και στη Φλόριντα, μπορεί κανείς να μπει σ’ ένα κατάστημα και να αγοράσει ένα ημιαυτόματο τουφέκι μέσα σε πέντε λεπτά, με τον τρόπο που θα αγόραζε ένα κινητό τηλέφωνο. Σε άλλες πολιτείες απαιτείται ένας μάλλον επιφανειακός έλεγχος στο ιστορικό του αγοραστή - μια διαδικασία που σπάνια κρατά πάνω από δεκαπέντε λεπτά.
Επιπλέον, στις ΗΠΑ η κουλτούρα της οπλοκατοχής συνδυάζεται με μια συγκεκριμένη εθνική αφήγηση με την οποία έχουν ταυτιστεί οι WASP (White Anglo-Saxon Protestants): Ο ξεροκέφαλος πιονέρος με τα αυστηρά ήθη που δεν το βάζει ποτέ κάτω. Ο μοναχικός δίκαιος καουμπόι που και κάποια «απασφαλίζει» και μοιράζει αφειδώς σφαίρες στους, πάντα πολυπληθείς, εχθρούς του. Όχι τυχαία, όπως καταδεικνύει μια έκθεση των Αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών, ο τυπικός “school shooter” είναι λευκό αγόρι (ή νεαρός άντρας) και έχει μεγαλώσει σε μια φαινομενικά «ιδανική αμερικανική οικογένεια». Καμία σχέση δηλαδή με το στερεότυπο που κυριαρχεί στις υπόλοιπες κατηγορίες εγκλημάτων.
Συνήθως πρόκειται για λευκούς άντρες και γυναίκες με σκληρό αλλά καθαρό βλέμμα.
Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του παντοδύναμου NRA (National Rifle Association), μπορεί να αποδειχτεί διαφωτιστική. Το πρώτο που εντυπωσιάζει εδώ είναι τα πρόσωπα στις φωτογραφίες. Συνήθως πρόκειται για λευκούς άντρες και γυναίκες με σκληρό αλλά καθαρό βλέμμα. Σε μια από τις φωτογραφίες –η οποία είχε εγείρει πολλές συζητήσεις- εμφανίζεται και ένας μαύρος. Βρίσκεται όμως λίγο πιο πίσω από το ζευγάρι των λευκών, έτσι ώστε μπορεί κανείς να τον εκλάβει είτε σαν βοηθό είτε σαν απειλή.
Στο σάιτ θα βρει κανείς και ένα ολόκληρο οπλοστάσιο επιχειρημάτων υπέρ της οπλοκατοχής. «Το δικαίωμά μας να έχουμε όπλα αναφέρεται ρητά στο Σύνταγμα» είναι το πιο συνηθισμένο. Αποσιωπείται φυσικά το γεγονός πως όταν γράφτηκε το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος, τα πυροβόλα όπλα έριχναν δύο ή τρεις σφαίρες το λεπτό, με μικρές πιθανότητες ευστοχίας. Σήμερα, ο κάτοχος ενός Colt AR-15 (είναι το αγαπημένο όπλο των school shooters) μπορεί να ρίξει κάπου οκτώ σφαίρες το δευτερόλεπτο, διατρυπώντας ένα ή περισσότερα ανθρώπινα σώματα σε απόσταση 550 μέτρων.
«Αν όλοι μας έχουμε όπλα, οι επίδοξοι δολοφόνοι θα το σκέφτονται καλά πριν δράσουν» είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές επιχείρημα – και εκείνο που βρίσκεται πίσω από την πρόταση της υπουργού. Όμως τα περισσότερα school shootings γίνονται ακριβώς στις περιοχές όπου οι πάντες σχεδόν κατέχουν όπλα. «Θέλουμε να νιώθουμε ασφαλείς» αντιτείνουν οι υποστηρικτές της οπλοκατοχής. Όμως οι αυτοτραυματισμοί και οι κατά λάθος φόνοι, ξεπερνούν κατά πολύ σε αριθμό τις περιπτώσεις όπου η κατοχή ενός όπλου έχει αποτρέψει έναν κακοποιό. «Προτιμούμε τον κίνδυνο από τον περιορισμό της ατομικής μας βούλησης» επιμένουν. Οι ίδιοι βέβαια δέχονται αδιαμαρτύρητα κάθε άλλο περιορισμό της ατομικής τους ελευθερίας στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.
Έπειτα από το φονικό στη Φλόριντα, οι συμμαθητές των θυμάτων, οργάνωσαν μια διαδήλωση κατά της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής. Την ίδια ώρα ο Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος φυσικά εξελέγη με την βοήθεια του NRA, προτίμησε να επισκεφτεί, τα τραυματισμένα παιδιά στο νοσοκομείο. Στις φωτογραφίες που ανέβηκαν στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter τον βλέπουμε να χαμογελάει πλατιά ή να κάνει thump up δίπλα σε τραυματίες και νοσοκόμους. Κάποιοι θεώρησαν πως το έκανε από απλή βλακεία. Στην πραγματικότητα, ήθελε να δείξει πως δεν αισθάνεται ένοχος. Και να καθησυχάσει την εύρωστη αγορά των όπλων, πως τίποτε δεν θα αλλάξει.
