Το μυστικό της πεταλούδας (El Aviso) (**1/2) Σκηνοθεσία: Ντανιέλ Καλπασόρο
Πρωταγωνιστούν: Ραούλ Αρεβάλο, Άουρα Γκαρίντο, Μπελέν Κουέστα
Τον Απρίλιο του 2018 ένας άντρας τραυματίζεται σοβαρά σε μια φαινομενικά συνηθισμένη απόπειρα ληστείας σε βενζινάδικο. Ένας φίλος του θύματος που ήταν μαζί του την ώρα της ληστείας, ανακαλύπτει ότι μια παράξενη αλληλουχία γεγονότων συνέβησαν κατά το παρελθόν στον ίδιο χώρο.
Ο σκηνοθέτης του ισπανικού θρίλερ «Ποιος κλέβει ποιον;» επανέρχεται με άλλη μια πρωτότυπη ιδέα, που ποντάρει στα μαθηματικά και την ανεξήγητη (όσον αφορά την ανάγνωση της ιστορίας) ερμηνεία τους. Υπάρχουν δύο τρόποι για να δει κάποιος το φιλμ. Ο πρώτος είναι εκείνος που θεωρεί πως οι αριθμοί λένε μόνο την αλήθεια και τα πάντα στη ζωή είναι μια συνάρτηση που βγάζει νόημα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Ο δεύτερος είναι εκείνος που αφορά σε όσους δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με το μάθημα των μαθηματικών, οπότε και η ταινία αυτή θα τους φανεί από παγερά αδιάφορη έως... ενοχλητική! Το «Μυστικό της πεταλούδας» σαφώς και δεν είναι το συνηθισμένο θρίλερ με τον μπαμπούλα-κακό και την πρόκληση τρόμου από τα συνεχή ξαφνιάσματα της κάμερας. Απαιτεί τη συνεχή σκέψη και την παρακολούθηση της ιστορίας από τη πλευρά του θεατή αλλά και τη συναισθηματική εμπλοκή του όσον αφορά κάποιες ιστορίες – σαν εκείνη του 10χρονου Νίκο ο οποίος παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στην υπακοή προς τη μητέρα του και την αποφυγή του μοιραίου, ύστερα από το μήνυμα που τον προειδοποιεί ότι θα πεθάνει τη μέρα των γενεθλίων του!Καθώς εκτυλίσσεται η πλοκή, το στοίχημα για τον σκηνοθέτη είναι να φτιάξει όσο πιο πειστική γίνεται την ιστορία του. Για να τα καταφέρει επιλέγει ως βασικό πρωταγωνιστή και πρόσωπο κλειδί του έργου τον εύθραυστο συναισθηματικά και ψυχικά Jon (o Ραούλ Αρεβάο υποδύεται με τις κατάλληλες αμφιβολίες τον άντρα που πάσχει από σχιζοφρένεια και μπερδεύει συχνά τη φαντασία με την πραγματικότητα αλλά στο τέλος βρίσκει την άκρη του νήματος), που χάρη στις ικανότητές του στα μαθηματικά ανακαλύπτει ότι στο ίδιο μέρος που κινδύνευσε ο φίλος του, κάποια άλλα αιματηρά γεγονότα στο παρελθόν είχαν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά εκτός της κοινής μέρας που είναι η 12η Απριλίου και αφορούσαν τον αριθμό καθώς και τις ηλικίες των μαρτύρων. Το σενάριο, εκτός του εντυπωσιακού προφίλ του, «φωτογραφίζει» κάποιες βασικές αλήθειες που σχετίζονται με την Ιστορία και τις πολιτικές συνθήκες (όλα ξεκινούν από το επεισόδιο στην τράπεζα του 1912 όπου ένας απελπισμένος αγρότης ζητά δάνειο για να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του), τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, bulling, αποξένωση) αλλά και κάποιες βασικές διαχρονικές αξίες (η αγάπη και η φιλία ως φάρμακο για τηνμοναξιά ή την κατάθλιψη), που κάνουν την ταινία ακόμη πιο ελκυστική. Έστω κι αν χρειαστούν τα μαθηματικά για να μας το αποδείξουν.
Κάθαρση, η αρχή (The First Purge) (**) Σκηνοθεσία: Τζέραρντ Μακ Μάρεϊ
Πρωταγωνιστούν: Λεξ Σκοτ Ντέιβις, Μαρίζα Τομέι, Γίλαν Νόελ
Θυμίζουμε την αρχική ιδέα: σε ένα κοντινό, δυστοπικό μέλλον η κυβέρνηση των ΗΠΑ εμπνέεται μια μέθοδο καταπολέμησης της αυξανόμενης εγκληματικότητας. Μια μέρα το χρόνο και για 12 ώρες όλοι έχουν το ελεύθερο να ξεσπάσουν σε τρομακτικά βίαια επεισόδια, χωρίς να υποστούν καμιά συνέπεια. Όταν όμως η αυταρχικότητα και το καθεστώς τρόμου των κυβερνώντων ξεπεράσουν κάθε όριο, οι περιθωριακές ομάδες αντιδρούν ανάλογα…
Το σχετικά φουτουριστικό concept της «Κάθαρσης» –στην πρώτη ταινία που γυρίστηκε το 2013 η ιστορία διαδραματιζόταν το 2.122– βασίζεται στις παραδοσιακές αμερικανικές αξίες που σχετίζονται με τη βία, την ηθικολογία και την αδιαπραγμάτευτη αρχή της ισχύος του δυνατού. Η κοινωνιολογική μελέτη που βασίζεται το σενάριο και προβλέπει τη λυτρωτική δύναμη της μεθόδου κατά την οποία ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα (έστω και μια φορά διάρκειας 12 ωρών το χρόνο) να εκτονωθεί και να βγάλει από μέσα του όλη τη βία και την οργή που τον «τρώει» στην πνιγηρή καθημερινότητά του, γίνεται το κατάλληλο όχημα για να ανιχνευτεί το αρχετυπικό πρόσωπο της βίας και να αναζητηθούν οι ρίζες του. Το τέταρτο κεφάλαιο της «Κάθαρσης» έχει τη λογική ενός πρίκουελ που μας αποκαλύπτει πώς ξεκίνησαν όλα. Καλογυρισμένο, κλειστοφοβικό και με γερές δόσεις σασπένς, ποντάρει στις πιο σκοτεινές μέρες που ζει σήμερα το αμερικανικό έθνος (ο Τραμπ έχει κάνει ήδη τους Μπους και Ρίγκαν να δείχνουν από μετριοπαθείς έως και «συμπαθείς», λέμε τώρα) και υπογραμμίζει τον πολιτικό χαρακτήρα του σεναρίου και την ξεκάθαρη ανάγκη για αλλαγή καθώς οι ΗΠΑ έχουν φτάσει στο «Έτος μηδέν». Χωρίς να πρωτοτυπεί, παρακολουθείται άνετα αν και η ηθικολογία του σεναρίου (μαζί με το Κακό αναδύεται και η αντίθετη δύναμη, το Καλό) με την προβλέψιμη εξέλιξη της δράσης βάζουν σαφή όρια στην αξία του φιλμ.
Ένας αμερικανός έμπορος διαμαντιών ταξιδεύει στη Σιβηρία για να εντοπίσει τον συνεργάτη του, που τον εξαπάτησε και είχε ως συνέπεια τη διάλυση μιας επικερδούς συμφωνίας. Εκεί θα γνωρίσει τη γοητευτική ιδιοκτήτρια ενός μικρού καφέ και θα την ερωτευτεί.
Το είδος της κατασκοπικής περιπέτειας συναντά το ρομαντικό δράμα έχοντας στην ούγια του την κοσμοπολιτίκη αύρα που πηγάζει από την αγοραπωλησία κάποιων πολύτιμων λίθων, καθώς και το άσπιλο λευκό χρώμα της «εξωτικής» κινηματογραφικά Σιβηρίας. Όλα αυτά τα φαινομενικά συμβατά δεν δένουν, όμως, με τίποτα. Πολλά από τα δρώμενα δεν βγάζουν νόημα και πολλές από τις υποσχέσεις της «Σιβηρίας» θάβονται κάτω από το χιόνι της υπερβολής ή της αφέλειας. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα, παρακολουθούμε μόνο τον φιλότιμο Ριβς να παλεύει σχεδόν μόνος να βγάλει κάποιον άσο από το μανίκι της εμπειρίας του, αφού τόσο ο σκηνοθέτης όσο και οι υπόλοιποι συντελεστές της παραγωγής μοιάζουν να έχουν χάσει προ πολλού το ενδιαφέρον τους για την ταινία.
»»» Το animation «Ο μαγεμένος πρίγκιπας» (-) έχει την προχώ εκδοχή κλασικού παραμυθιού βάζοντας όχι μία αλλά τρεις γνωστές σταρ (η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα και η Ωραία Κοιμωμένη) να είναι ερωτευμένες με τον ίδιο ιππότη που κουβαλά την κατάρα-χάρισμα να τραβά σαν μαγνήτης όποια γυναίκα τον γνωρίζει. Η ταινία προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά και περιμένουμε με περιέργεια την ετυμηγορία καθώς και τις ατάκες (κυρίως τις κοριτσίστικες) των μικρών θεατών.
»»» Το ασπρόμαυρο νουάρ «Χρονικό μιας αγάπης» (**1/2) είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μικελάντζελο Αντονιόνι, παραγωγής 1950 που αφηγείται μια παράνομη ερωτική ιστορία με όλες τις θεματικές που θα συναντήσουμε αργότερα στο κινηματογραφικό σύμπαν του σπουδαίου ιταλού, χωρίς όμως τη ψύχραιμη και ώριμη ματιά του πάνω στην αλλοτρίωση και τον ταξικό διαχωρισμό των σχέσεων.
»»» Ο φημισμένος «Κύριος Κλάιν» (***) του Τζόζεφ Λόουζιαπό τα 1976, παρουσιάζει την ιστορία ενός οπορτουνιστή εμπόρου τέχνης (ο Αλέν Ντελόν στο ρόλο) στο Παρίσι του 1942 που αγοράζει μισοτιμής σπάνια έργα τέχνης και αντικείμενα μεγάλης αξίας. Αδιαφορώντας για την κυριαρχία του ναζισμού και τους διωγμούς των Εβραίων, ο Κλάιν ζει στον καλά προστατευμένο κόσμο του χωρίς επιπλέον έγνοιες ώσπου από μια παρεξήγηση (;) βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
MUST SEE
Στα μεγάλα ραντεβού του Αυγούστου ξεχωρίζει η νέα περιπέτεια του Τομ Κρουζ ως πράκτορα Ίθαν Χαντ στη «Επικίνδυνη αποστολή, Η πτώση» (30/8) καθώς και το θρίλερ τρόμου «Slender-Man» (στις 23/8), όπου ένα απόκοσμο πλάσμα στοιχειώνει τις ζωές μιας κοριτσοπαρέας. Αν βέβαια το ριμέικ του Λούκα Γκουαντανίνο «Σουσπίρια» βγει στις αίθουσες αυτό το μήνα θα είναι αναμφίβολα το event της σεζόν, παρότι οι τελευταίες πληροφορίες που έχουμε λένε ότι το φιλμ οδεύει για τον Νοέμβριο!
