Ύστερα από τη διαφωνία τους στο ζήτημα της απόσυρσης από την ενεργό δράση και της παράδοσης των όπλων τους στον ΟΗΕ μετά από το φιάσκο της Νιγηρίας, οι Κάπτεν Αμέρικα και Τζον Σταρκ καλούνται να ενώσουν τους «Εκδικητές», τα νέα μέλη (Σπάιντερμαν - Άντμαν) και τους πολύτιμους συμμάχους τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την υπέρτατη απειλή όχι μόνο της ανθρωπότητας αλλά ολόκληρου του σύμπαντος. Ο πανίσχυρος Thanos είναι αποφασισμένος να επιφέρει την ισορροπία στον κόσμο αλλά για να το πετύχει αυτό πρέπει να κατακτήσει τις 6 μυθικές πέτρες που του εξασφαλίζουν την απόλυτη Δύναμη.
Το υπερηρωικό σύμπαν της Marvel ενηλικιώνεται. Δύο χρόνια μετά από τον «Captain America: Εμφύλιος πόλεμος» και με σποραδικές μεμονωμένες περιπέτειες που μας σύστησαν νέους σούπερ ήρωες («Doctor Strange», «Black Panther»), όλο σχεδόν το κινηματογραφικό οπλοστάσιο της Marvel είναι πλέον έτοιμο για τον υπέρ πάντων αγώνα. Η ταινία συνεχίζει από εκεί που αφήσαμε την ιστορία στο προηγούμενο φιλμ («Captain America: Εμφύλιος πόλεμος») και με το ίδιο σκηνοθετικό δίδυμο στο τιμόνι. Τα αδέλφια Ρούσο, που μετέφεραν ιδανικά την εμπειρία τους στην αμερικανική TV (δούλεψαν σε κωμικές κυρίως σειρές για μια δεκαετία σχεδόν) στο πρώτο megahit τους για λογαριασμό της Marvel το 2014 με τον «Στρατιώτη του χειμώνα», αποδεικνύονται ταμάμ για την αλλαγή σελίδας στη μυθολογία των «Εκδικητών». Χωρίς να απαρνούνται τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς τους (το κράμα χιούμορ, δράσης, ρομάντζου και… λανθάνουσας ηρωικής συμπεριφοράς εξακολουθεί να χαράζει τα δρώμενα της ζωής τους), οι νέοι «Εκδικητές» έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με ένα μέλλον που ίσως και να μην τους χωράει όλους. Ενός μέλλοντος τουλάχιστον δυσοίωνου και κατάμαυρου που τονίζεται από τη θνητότητά τους, απαιτεί θυσίες –και μερικές φορές αυτοθυσίες– και υπογραμμίζει την αδυναμία τους να αλλάξουν τη μοίρα. Η Μοίρα (με μεγάλο Μ) συμβολίζεται με ένα επιβλητικό κακό, τον Thanos που πίσω από το αγνώριστο προσωπείο του κρύβεται ο Τζος Μπρόλιν. Ο αμερικανός ηθοποιός καταφέρνει να δώσει μια ερμηνεία-υπόδειγμα και να εμφυσήσει στον εξωγήινο χαρακτήρα του ανθρώπινες διαστάσεις. Με την πραότητα, τις αργές κινήσεις του και τη γεμάτη αμφισημία κοσμοθεωρία του (διαβλέποντας την αυτοκαταστροφική πορεία της ανθρωπότητας στοχεύει σε μια ανατρεπτική όσο και «αποτελεσματική» λύση η οποία μοιραία θα προκαλέσει πολλές κουβέντες μεταξύ των φαν της σειράς) προσδίδει σεξπιρική δραματικότητα στον ρόλο του, που δένει μοναδικά όλη την επική μορφή του φιλμ με μια σπάνια και αδόκιμη για το είδος τραγικότητα. Και θα κάνει τα χωρατά και αστειάκια των δημοφιλών υπερηρώων της Marvel να κοπούν μαχαίρι, να μελαγχολήσουν και να αναρωτηθούν ποιος είναι ο ρόλος τους πλέον στη νέα εποχή που ανατέλλει…
Μόλις ανακαλύπτει δύο ξεχασμένα παλιά τετράδια η Μαργκερίτ Ντιράς θυμάται το παρελθόν της στη ναζιστική Γαλλία του 1944. Τότε που στα 30 της ήταν ενεργό μέλος της αντίστασης μαζί με τον άντρα της Ρομπέρ Αντέλ, τον οποίο η Γκεστάπο απήγαγε και αναγκάστηκε να συνεργαστεί μαζί τους για να τον σώσει.
Bραβείο Κριτικής Επιτροπής στο 19ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου για το φιλμ του Εμανουέλ Φινκιέλ, που βασίζεται στο ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαργκερίτ Ντιράς, που κυκλοφόρησε το 1985. Η Μελανί Τιερί («Η χορεύτρια») δίνει μια σπαραχτική ερμηνεία ως Ντιράς, με το βασανιστήριο της απουσίας του Αντέλ να στοιχειώνει τη ζωή της. Όπως και στα βιβλία της συγγραφέως η μελαγχολία ποτίζει κάθε σελίδα τους, έτσι κι ο σκηνοθέτης επιλέγει να ακολουθήσει αντίστοιχη γραφή: συναισθηματικά έντονη, αργόσυρτα βασανιστική και με την οδύνη της απουσίας να συνοδεύει την ιστορική σημασία (το Παρίσι της γερμανικής κατοχής αλλά και της εποχής που ακολουθεί την Απελευθέρωση πρωταγωνιστεί με διττό συμβολισμό) των τραγικών γεγονότων.
Το πορτρέτο μιας γυναίκας που τα βάζει με όλους και με όλα στην προσπάθειά της να κάνει πραγματικότητα το μικρό όνειρό της στα περίχωρα της Ρώμης και να ανοίξει το δικό της κομμωτήριο.
Την τύχη μας την φτιάχνουμε μόνοι μας ή μας έρχεται όπως θέλει εκείνη; Το δίλημμα καθορίζει και την πλοήγηση του θεατή στη ρεαλιστική, σκληρή αλλά και τρυφερή σε μεγάλο βαθμό δημιουργία του ηθοποιού - σκηνοθέτη Καστελίτο (σε μεγάλο βαθμό η Fortunata θυμίζει την Italia, την ηρωίδα της Πενέλοπε Κρουζ στο «Μείνε ακίνητη», της ταινίας του από το 2004) που σημαδεύεται από ένα συναρπαστικό γυναικείο χαρακτήρα που ερμηνεύει μοναδικά η υπέροχη Γιασμίν Τρίνκα. Μάλιστα είναι τέτοια η σαρωτική εμφάνιση της τελευταίας που κυριεύει κάθε πλάνο, οδηγώντας την στο βραβείο ερμηνείας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών.
Καθώς κινδυνεύει να χάσει την επιχείρησή του λόγω ρευστότητας ένας επιχειρηματίας, καταστρώνει ένα παράνομο σχέδιο για την εκμετάλλευση των φορολογικών κονδυλίων που διανέμει η γαλλική κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας αναδυόμενης αγοράς γύρω από το εμπόριο δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων διοξειδίου του άνθρακα.
Στοιχεία κομπίνας, αστυνομικό σασπένς αλλά και προβλέψιμη πλοκή από ένα σημείο και μετά. Πρόκειται πάντως για ένα αληθινό περιστατικό που χρησιμεύει στον έμπειρο Μαρσάλ («Βρώμικος κόσμος», «Η συμμορία της Λυών») ώστε να παραδώσει ένα στιλιζαρισμένο περιπετειώδες θρίλερ και μαζί να συνθέσει το ωμό πορτρέτο μιας κοινωνίας σε πλήρη ηθική κρίση. Όπως χαρακτηριστικά δείχνει και η σκηνή που ο ήρωας προσβεβλημένος από τα λόγια απαξίωσης του πεθερού του ζητά τον λόγο, ρωτώντας τον «ποιος νομίζεις ότι είσαι». Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που υποδύεται τον αδίστακτο ηλικιωμένο, απαντά με απόλυτο κυνισμό «αυτός που βάζει τα λεφτά». Κάπως έτσι και ο κυνισμός του φιλμ δεν αφήνει χώρο για αισιοδοξία ή περισσότερη ανθρωπικά βάζοντας στο κέντρο του κάδρου τη θεοποίηση του χρήματος και τα παράγωγά του.
ΑΚΟΜΗ
»»» Το «Απώτατο σημείο της ανθρωπότητας» (TheFarthest) (**1/2) του Έμερ Ρέινολντς είναι ένα ντοκιμαντέρ για την απεραντοσύνη του διαστήματος, δοσμένο μέσα από μερικές εκθαμβωτικές λήψεις που τράβηξε το διαστημόπλοιο Voyager στα πιο απόμακρα σημεία του ηλιακού μας συστήματος από το 1977, που ξεκίνησε την διαστημική οδύσσεια του.
»»» Η «Ζουγκλοπαρέα» (**), το γαλλικό animation του Νταβίντ Αλό που προβάλλεται μεταγλωττισμένο στα ελληνικά, προσφέρει ένα κεφάτο ενσταντανέ από τον κόσμο της ζούγκλας όπου εκκεντρικοί πιγκουίνοι που μοιάζουν με τίγρεις, πονηρά κοάλα και αφελείς μπαμπουίνοι ξαναγράφουν το βιβλίο της άγριας φύσης!
»»» Το «Η οικογένειά μου σε λατρεύει» (Ma Famille t’ Adore Déjà) των Ζερόμ Κομαντέρ και Αλάν Κορνό, με τον δημοφιλή κωμικό Ντάνι Μπουν στην παραγωγή, είναι μια τυπική γαλλική κωμωδία που απευθύνεται πάντως σε όλες τις μεσογειακές οικογένειες.
MUST
Για πρώτη φορά φέτος, όλες οι ταινίες που απέσπασαν το βραβείο της Π.Ε.Κ.Κ. τη χρονιά που πέρασε, καθώς και η καλύτερη ελληνική και ξένη ταινία της χρονιάς, θα προβληθούν σε ένα τριήμερο προβολών με γενικό τίτλο «Με το βλέμμα της κριτικής» στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από τις 27 έως τις 29 Απριλίου.
