Μυρτώ! Σου στέλνω αυτό το μέιλ για να σου πω ότι θα μας τρελάνετε εσείς οι γυναίκες! Στο τέλος θα πάψουμε να ασχολούμαστε μαζί σας και βγάλτε τα πέρα μόνες σας (συσκευές με μπαταρίες κ.λπ.)
»Μυρτώ! Σου στέλνω αυτό το μέιλ για να σου πω ότι θα μας τρελάνετε εσείς οι γυναίκες! Στο τέλος θα πάψουμε να ασχολούμαστε μαζί σας και βγάλτε τα πέρα μόνες σας (συσκευές με μπαταρίες κ.λπ.). Τις προάλλες βγήκα ραντεβού με μια κοπέλα και πήγε πολύ καλά (τα είπαμε, γελάσαμε, μου έλεγε κατά τη διάρκεια του ραντεβού ότι περνάει ωραία, στο τέλος τη συνόδευσα μέχρι το αυτοκίνητό της, της έστειλα μήνυμα το βράδυ πόσο ωραία πέρασα και γω μαζί της μαζί με μια καληνύχτα και όνειρα γλυκά, και μου απάντησε και αυτή το ίδιο με προσωπάκια που χαμογελάνε στο μήνυμα κ.λπ.).
Μετά από μερικές ημέρες την παίρνω ένα τηλ. να ξαναβγούμε, και μου απαντάει ότι δεν γίνεται γιατί μπήκε τη συγκεκριμένη ημέρα στο νοσοκομείο η θεία της και θα πάει να τη δει, oπότε θα πρέπει να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή. Οk μέχρι εδώ. Ξαναπαίρνω μετά από μερικές ημέρες, ρωτάω με ενδιαφέρον αν είναι όλα καλά, συζητάμε λίγο, αλλά όταν προτείνω μια έξοδο μου απαντάει ότι δεν γίνεται τη συγκεκριμένη ημέρα γιατί ήρθαν απροειδοποίητα τα ξαδέρφια της από την επαρχία και τα φιλοξενεί, όποτε θα βγούμε όταν θα φύγουν. Επικοινωνώ μαζί της μετά από κάποιες ημέρες, αλλά μου λέει έχει πάθει εγκεφαλικό η γιαγιά της και είναι καθ’ οδόν για το νοσοκομείο εκείνη τη στιγμή που την πήρα! Εύχομαι περαστικα και από πραγματικό ενδιαφέρον παίρνω μετά από λίγο καιρό να μάθω αν είναι όλα καλά, συζητάμε, μετά της προτείνω να πάμε για έναν καφέ (σημειωτέον ότι ήδη με όλα τα παραπάνω έχουν περάσει 15 ημέρες από το πρώτο ραντεβού), αλλά μου λέει ότι το συγκεκριμένο βράδυ έχει τάξει εδώ και καιρό στους γονείς της να πάει στο σπίτι τους να τους δει και να φάνε μαζί.
Και ρωτάω εγώ τώρα; Τι ’ναι αυτά, ρε Μυρτώ; Υπάρχει περίπτωση να μη με δουλεύει; Υπάρχει νόημα να ξανασχοληθώ μαζί της; Και μας λένε μετά ότι δεν υπάρχουμε! Τι να πεις…
Φιλικά
- Ο γυναικάς χωρις γυναίκα
Να σας πω, δεν μπορείτε να κατηγορείτε έναν άνθρωπο επειδή τυχαίνει να έχει ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς και φιλάσθενη γιαγιά. Στο κάτω κάτω, όσοι αγωνίζονται υπέρ ενός θεσμού που περνάει τεράστια κρίση στις μέρες μας, αξίζουν τουλάχιστον ένα «μπράβο» και όχι τη χλεύη μας.
Υ.Γ. Με δυο λόγια, η κοπέλα ή έχει γκόμενο ή δεν σας γούσταρε αρκετά.
»Μυρτώ μου… είμαι μεγάλος φαν της στήλης σου και των σειρών σου! Μου έχεις φτιάξει τη διάθεση αμέτρητες φορές! Και για να μη σπαταλήσω τον υπερπολύτιμο χρόνο σου, μπαίνω στο ψητό! Σήμερα θα θίξουμε το θέμα του… κοιτάγματος! Ναι, ναι, αυτό που όταν πας σε ένα μπαρ, σε ένα καφέ, σε κλαμπ, στο μετρό, έχεις έναν απέναντι να σε θαυμάζει… Μωρό μου, ούτε ο Παρθενώνας είμαι ούτε βιτρίνα της Ερμού! Βρες το θάρρος (συναίσθημα δυσεύρετο στις μέρες μας) και έλα πες ένα γεια, κάνε ένα νεύμα, πέτα μια ατάκα στην τουαλέτα που πηγαίνω 3-4 φορές λες και έχω πάρει Lasix (το γνωστό διουρητικό) – συμβαίνει σε όλους αλλά εκδηλώνεται συνήθως στους bi. Γίναμε όλοι κότες πια, και κρυβόμαστε πίσω από το ίντερνετ! Κοτέτσια πρέπει να φτιάχνουμε, όχι σπίτια. Πιο χρήσιμα θα είναι στο μέλλον!
Υ.Γ.1 Άδικο έχω; Δεν συμβαίνει συνέχεια;
Υ.Γ.2 Τι κάθεσαι; Για κάτσε να γράψεις κι άλλη σειρά… Ανυπομονώ! Φιλιά. - ΕΓΩ
Δεν έχετε άδικο, αλλά στο κοίταγμα υπάρχει μια ποιητικότητα, δεν νομίζετε; Κατά βάθος, σ’ αυτή την πόλη είμαστε όλοι καλλιτέχνες. Γι’ αυτό και προσεγγίζουμε τα πράγματα με εικαστική διάθεση χωρίς περαιτέρω προσδοκίες. Θεωρήστε λοιπόν τον εαυτό σας ωραίο ως Κούρο και σταματήστε την γκρίνια.
Υ.Γ.1 Μόλις είπατε «κάτσε να γράψεις» μου μούδιασε το χέρι, γαμώ τα ψυχοσωματικά μου.
»Γιατί δεν έχεις βραστήρα στην κουζίνα είπαμε;;
Γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο ηλίθιο από μια συσκευή που υπάρχει μόνο και μόνο για να βράζει νερό.
»Ρε Μυρτώνι, το έκανα με έναν τυπά το καλοκαίρι μια φορά και δεν πήγαν όλα έτσι όπως τα είχα φανταστεί. Το είχα στο μυαλό μου πιο παθιάρικο και πρόστυχο και σέξι, αλλά αυτός μου τα χάλασε γιατί μου βγήκε γρήγορος πολύ. Τι εννοώ; Με το που αρχίσαμε και λέω «όπα, εδω είμαστε!!» και το χαίρομαι, αυτός μου λέει πως τελείωσε! Και μιλάμε για δευτερόλεπτα μπαλαμουτιάσματος και λίγη διείσδυση. Πες με μαζόχα, πες με χαζή, το θέμα μου εμένα είναι πως, παρόλο που το έζησα και μου βγήκε ξινό, γουστάρω να το ξανακάνω μαζί του, έχοντας πάντα στο μυαλό μου κάτι παραπάνω από αυτό που έχει ήδη γίνει. Να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία ή «μάπα το καρπούζι» από τα πρώτα κιόλας δείγματα;
- Μ.
Δώστε και σώστε.
Υ.Γ. «Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία», όπως έλεγε και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
»Μυρτώ, βλέπω στην τηλεόραση την Ευγενία Μανωλίδου με κόκκινα και το βράδυ παθαίνω ονειρώξεις.Και σε ρωτάω: ειδικά στο τέλος του διαφημιστικού που παίρνει σκανταλιάρικο ύφος και κλέβει το πιατάκι με το γλυκό δεν είναι σκέτη κ…;
25°
