Athens Voices 730

«Ψιτ, έλα δω να σου πω. Έλα να σου δώσω κάτι. Έλα εδώ, ρε. Αυτό εδώ αύριο θα πιάσει 2 εκατομμύρια! Εγώ αύριο θα ’μαι εδώ στη γωνία, να έρθεις να με βρεις. Δεν σου λέω ψέματα. 
Πάρ’ το, σου λέω!»
(Ηλικιωμένος λαχειοπώλης προσπαθεί να πουλήσει λαχείο σε ηλικιωμένο περαστικό. Δευτέρα μεσημέρι, Σύνταγμα, Καραγιώργη Σερβίας)

«Σαν νοσοκομείο μού φαινότανε πρώτα».
(45άρα κυρία στην παρέα της, βγαίνοντας από το Μουσείο της Ακρόπολης, Σάββατο πρωί)

Τυπάκος στο Μοναστηράκι έχει στήσει τον πάγκο του, όπου γράφει το όνομά σου 
λυγίζοντας λεπτά σύρματα. Τον πλησιάζουν δύο κοπέλες:
«Γειααά. Θέλουμε να μας γράψεις δύο με το γράμμα ΔΗ. Δηλαδή, Δέσποινα και Δήμητρα».
(Δευτέρα μεσημέρι, Μοναστηράκι)

«Δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τους ανθρώπους! Με τα ζώα μπορώ, με τους ανθρώπους 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!»
(Κυρία περπατάει και μιλάει μόνη της. Οδός Αθηνάς, Δευτέρα απόγευμα)

Τρία κορίτσια μιλάνε στο μετρό:
-Αχ, κορίτσια, κουράστηκα. Αυτό το Σάββατο θα κάτσω σπίτι.
-Καλά, άρρωστη είσαι;
-Όχι καλέ, εμένα μου αρέσει πού και πού η μοναξιά μου. Με φτιάχνει κιόλας.
(Στάση Πανεπιστήμιο, Δευτέρα πρωί)

-Φίλε, τι τούρμπανο είναι αυτό εκεί;
-Τι είναι τούρμπανο, ρε μαλάκα;
-Τούρμπο: δηλαδή τούμπανο και ούρμπαν γκομενάκι, ρε.
(Κινονό μπαρ, Κουκάκι, Σάββατο βράδυ)