Athens Voices 700

Νεαρό ζευγαράκι ζουζουνίζει σε καφετέρια:
Κορίτσι: Μωρέ, πώς τα λένε εκείνα τα ιδιαίτερα… Όχι κριτσίνια…
Αγόρι: Πριτσίνια;
Κορίτσι: Όχι, μωρέ.
Αγόρι: Πιτσίνια;
Κορίτσι: Ούτε… Γαριδάκια τα λένε νομίζω.
(Ψυχικό, Δευτέρα μεσημέρι)

---

Μαμά με 6χρονο κοριτσάκι περιμένουν στην αφετηρία για το λεωφορείο.
Κοριτσάκι: Μαμά, πότε θα χτυπήσει το κουδούνι να μπούμε μέσα;
Μαμά: Πού μέσα, αγάπη μου;
Κοριτσάκι: Στο λεωφορείο.
(Οδός Σίνα, Πέμπτη πρωί)

---

ΤΡΕΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΕ CAFÉ ΤΟΥ ΚΟΛΩΝΑΚΙΟΥ

«Η μία δεν ήθελε να το δώσουμε. Να το έχουμε να πηγαίνουμε, λέει. Της λέω, εδώ δεν πας στον τάφο μωρή, θα πηγαίνεις στο σπίτι;»
(Σάββατο πρωί)

Η κουβέντα με τις τρεις κυρίες συνεχίζεται:
-Και τώρα που το ’χω, αν δεν έχω παρέα, ούτε για πότισμα δεν πάω. Δεν μπορώ.
-Μα αφού είναι το παιδί σου εδώ, πού να το αφήσεις να τρέχεις...

Η κουβέντα με τις τρεις κυρίες συνεχίζεται:
-Έχεις κανένα βιβλίο Σκαρίμπα να μου δώσεις; Τον λατρεύουμε σπίτι και δεν έχουμε κανένα βιβλίο του.
-Ε, βέβαια. Αφού έγινε γνωστός από τον Μικρούτσικο...

Συνέχεια της κουβέντας:

-Ναι, βεβαίως, να σου δώσω, έχουμε Σκαρίμπα.
-Να μου δώσεις, αλλά θα σου το πληρώσω.
-Σιγά καλέ, μεταξύ μας;
-Και του Δροσίνη ένα θα ήθελα.

---