(Περίληψη προηγουμένου: Ο κουμπάρος γράφτηκε σε γραφείο γνωριμιών και έκλεισε το πρώτο του ραντεβού με την Αννούλα.)
Με το γνωστό καρδιοχτύπι που έχουν τα ραντεβού στα τυφλά, μήπως εμφανιστεί καμιά χοντρή, άσχημη ή τρελή, ο κουμπάρος είδε μπροστά του την Αννούλα: Φουντωτά κατσαρά μαλλιά, στο ύψος του χωρίς τακούνια, με λίγα κιλάκια παραπάνω, και σα να του φάνηκε ότι είχε μεγάλο κεφάλι. Συμπαθητική στο σύνολο, αλλά είχε κολλήσει με το κεφάλι της και προσπαθούσε να καταλάβει αν όντως ήταν δυσανάλογα μεγάλο με το υπόλοιπο σώμα της. Ενώ τρέχαν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό του, ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Η Αννούλα δεν μιλούσε και πολύ, δεν ήξερε και καλά ελληνικά και ο κουμπάρος είχε μια αμηχανία. Περίμεναν στο φανάρι της Πατησίων να περάσουν απέναντι και δίπλα τους στεκόταν μια άλλη κοπέλα, Ελληνίδα, ομορφούλα, και του κουμπάρου του φάνηκε ότι τον κοίταγε. Η καφετέρια που πήγαν ήταν κλασική eighties. Κάθονταν από μαθήτριες μέχρι αλογομούρηδες. Κάθισαν αντικριστά και ήρθε για παραγγελία ένας θεοκόμματος με ρούχα από ταινίες του Γαρδέλη. Ο κουμπάρος παρήγγειλε ούζο και η Αννούλα κοκτέιλ, το πιο ακριβό που υπήρχε στον κατάλογο. Κάπου εκεί ο κουμπάρος κατέληξε ότι όντως είχε μεγάλο κεφάλι.
Μετά, η Αννούλα του είπε την ιστορία της. Δεν ήταν 24 αλλά 20, είχε στην Ελλάδα εφτά μήνες, ο πατέρας της δούλευε για χρόνια εδώ αλλά πλέον είχε γυρίσει πίσω στη Μολδαβία κι εκείνη ζούσε με την αδελφή της, τον άντρα της αδελφής της και το παιδί τους. Η Αννούλα είχε ελάχιστες παρέες και σπανίως έβγαινε έξω. Για εκείνη αυτό το απόγευμα ίσως να ήταν η έξοδος της εβδομάδας. Του είπε που δούλευε σε μια ταβέρνα 15 ώρες την ημέρα αλλά σταμάτησε γιατί το αφεντικό της τής την έπεσε. Του είπε ότι είναι σοβαρή κοπέλα και ότι ψάχνει για σοβαρή σχέση, κάποιον να την αγαπήσει και να τον αγαπήσει. Ο κουμπάρος παρήγγειλε και δεύτερο ούζο, άρχισε να ζεσταίνεται και πρότεινε στην Αννούλα να μεταφερθεί δίπλα της. Του έκανε χώρο.
Στο μεταξύ είχανε κάτσει στο δίπλα τραπέζι δύο τύποι γύρω στα 60 και είχανε κολλήσει να κοιτάνε την Αννούλα. Ο κουμπάρος μέτρησε μέχρι το τρία και έσκυψε να τη φιλήσει. Η Αννούλα έκανε πίσω. Εκείνη την ώρα ήρθε ο θεοκόμματος η σερβιτόρα να φέρει τα ποτά στους δίπλα και αρχίσανε να μιλάνε, ήτανε φανερό ότι γνωρίζονταν, μάλλον θαμώνες ήτανε, και ο ένας από τους δύο βάλθηκε να δείχνει της σερβιτόρας φωτογραφίες μιας γυναίκας από το κινητό του και να της λέει «είδες πόσο όμορφη είναι» και κάτι τέτοια. Τότε, ο κουμπάρος έσκυψε ξανά να φιλήσει την Αννούλα κι εκείνη, ω, ανταποκρίθηκε. Μετά, τη συνόδεψε στο σπίτι της, λίγο παρακάτω, και πιο μετά με πήρε τηλέφωνο:
Κουμπάρος: «Έλα ρε μαλάκα, βάλε ένα ουζάκι να στα πω»
Μπάμπης: «Εντάξει, κάτσε δυο λεπτά… (κλακ, κλακ, κλακ - τα παγάκια). Έλα ρε, για πες…»
Κουμπάρος: «Τι να σου πω ρε μαλάκα, για καμιά φάση καλή είναι, δεν είναι άσχημη, αλλά είναι μικρό κορίτσι, αυτή θέλει κάποιον να βγαίνει χεράκι – χεράκι, ρομάντζο. Να της πουλήσω έρωτες και παραμύθια για να γίνει μια φάση, ξέρω ’γω ρε, εσύ τι λες;»
17°
