Μυρτώ, σας γράφω από την Αμερική, και συγκεκριμένα από το μαγευτικό Οχάιο (Οοο-Χάι-ο...). Χάλια το πράγμα, μιντ γουέστ, εδώ στη μικρή μου πόλη της Ντόροθυ, με τα κουτάβια και τα πικ-απ τρακς, όταν κάποιος ακούει Lady Gaga και διαβάζει «Τάιμ» τον έχουνε για σπουδαγμένο.
Και γράφω για να ρωτήσω, ως πολίτης αυτής της χώρας (όχι της χαβούζης Αμερικής, αλλά της Ελλάδας, που χρωστάει και στα στρινγκ της), γιατί έγινε σταθμός πλέιλιστ ο Μελωδία ΟΕΟ; Εμένα, που τους ακούω τόσα χρόνια, δεν με σκέφτονται;
Τι να κάνω, στην απελπισία μου έβαλα Δεύτερο, και ακούω ρεμπέτικα τα βράδια (ναι... Αχ Κούλα...). Όμως δεν είναι το στιλ μου γαμώτο, βάλτε πάλι κανένα παραγωγό στο Μελωδία (που έμεινε πια τρεις κι ο Ραράκος) να παίζει Arcade Fire με Χατζηδάκι στο καπάκι, να μην ξέρεις τι σε βρήκε βραδιάτικα (πρωινιάτικα στην Ελλάδα, άσ’ το αυτό το δράμα που ζω σε τέσσερις ζώνες καράτε). Και τελικά διαπίστωσα ότι το πλέι λιστ είναι παντού! Και αναστενάζω όταν θυμάμαι το Μητσάκι στα «Υπέροχα Πλάσματα», με τα σιντί του και τα τραγούδια του και τα όλα του... Και εδώ η άνοιξη αργεί...(Α-Χ Κ-Ο-Υ-Λ-Α) Κάντε καμιά καμπάνια να ξανακούσουμε κανονικό ραδιόφωνο! Γιατί εδώ στην ξενιτιά, εγώ, ο γάτος και το έτερο ήμισυ που δεν καταλαβαίνει γρι ελληνικά, χρειαζόμαστε να ακούμε ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ (και δη Μελωδία, ένεκα το χάμπιτ). Όχι κλόπι πέιστ τσιζμπέργκερ μακντόναλντ, σόρι, από αυτό έχουμε. Ζητάμε τώρα να δικαιωθεί ο αγώνας του Γούντι Άλεν. Ζητάμε μέρες (και νύχτες, κυρίως νύχτες) ραδιοφώνου.
Κάντε κάτι, βρε Μυρτώ, σας ξορκίζω, φωνάξτε το από τα παράθυρα, στο Μουσακά που πιστεύετε, που ο Ολυμπιακός να χάνει αγώνες και να σας τα δίνει εσάς σε τσάντες Μπέρκιν κροκό (και τώρα που είπα Μπέρκιν με ξαναχτύπησε ο νόστος, εγώ πού θα ακούω Γκενσμπούρκ; Στον Ντέρτι;; ΟΕΟ).
- Ο στόκερ του Γούντι Άλεν με τις πράσινες ζαρτιέρες και τις έξι ζαρντινιέρες
Καλά το πηγαίνατε, μέχρι που είπατε αυτό για τον Ολυμπιακό και τα καταστρέψατε όλα.
Υ.Γ. 1 Ποιότητα και Γκένσμπουργκ, αλλά τα «αχ Κούλα» μια χαρά τα δουλεύετε, βλέπω. Μπράβο, μ’ αρέσουν οι πολυσχιδείς προσωπικότητες.
Υ.Γ. 2 Να ακούτε το Κοτσετάκι μας. Μεσημέρι Ελλάδας στο Kosmos. Τα σπάει.
»Αγαπητή Μυρτώ, σαρκαστείτε με ανηλεώς, μου αξίζει, αλλά μαζί δώστε μου και μια απάντηση. Διατηρώ μια υποκριτική σ(χέσι) με μία που μου είναι παντελώς αδιάφορη, μόνο και μόνο επειδή την εγκρίνει ο μπαμπακούλης μου. Στην πραγματικότητα είμαι διαστροφικά ερωτευμένος με μια άλλη, που παρόλο που μου ζήτησε να είμαστε μαζί εγώ την απέρριψα μεγαλόπρεπα, ξεστομίζοντας ανοησίες. Αφού με έλουσε με προσβλητικό υβρεολόγιο, μετά άρχισε να μου τρίβει στη μάπα τους εραστές της. Θόλωσα, μέθυσα, τράκαρα και έβαλα μυαλό. Ωστόσο, δεν ξέρω πώς να ξεφορτωθώ την υποτακτική σχέση μου και να φέρω την αγαπημένη μου πάλι κοντά μου. Καμιά ιδέα;
Υ.Γ. Στέλνω από το mail μιας φίλης, γιατί το δικό μου παρακολουθείται.
Θεϊκή περίληψη ταινίας της ταραντινικής σχολής. Ο ραδιούργος, αυταρχικός πατέρας (Χάρβεϊ Καϊτέλ) κρατάει εγκλωβισμένο τον άβουλο γιο (Τζέιμς Φράνκο) ο οποίος είναι ερωτευμένος με μια παλαβή (Τζέσικα Άλμπα) που όταν της ρίχνουν χυλόπιτα, βρίζει. Την ίδια στιγμή, η εκλεκτή νύφη του πατέρα (Νάταλι Πόρτμαν, σε ένα ρόλο που δεν μας έχει συνηθίσει ως τώρα) δεν παίρνει χαμπάρι Χριστό και ασχολείται με το νυφικό της, ενώ ο ήρωάς μας σημαδεύει κολόνες στο δρόμο. Όλα αυτά κάτω από το άγρυπνο μάτι ενός άγνωστου προσώπου που παρακολουθεί κάθε προσπάθεια επικοινωνίας του γιου με τον έξω κόσμο, παρακολουθώντας το e mail του. Σιγουράκι τα τέσσερα αστεράκια στο «Αθηνόραμα».
Υ.Γ. 1 Λύση δε βρήκαμε, αλλά η ταινία από καστ σκίζει.
Υ.Γ. 2 Και μια και θα παίξει ο Τζέιμς Φράνκο τον πρωταγωνιστικό, μήπως να έχει και μια θυελλώδη σχέση με μια θεά που απαντάει σε γράμματα αναγνωστών σε εβδομαδιαίο free press έντυπο;
»Ε ναι, λοιπόν, Μυρτώ, θα αφήσω τα πάντα και θα πάω στην άλλη άκρη του κόσμου! Και ας μην ξέρω τη γλώσσα, τους ανθρώπους, το φαγητό. Πες ό,τι θέλεις, θα σου απαντήσω ότι είμαι ευτυχισμένη, ότι κάνω σεξ κάθε μέρα πριν και μετά τη δουλειά, ότι μαγειρεύει καλύτερα από το Μαμαλάκη. Θα μου πεις «και τι θέλεις, να μας τρίψεις την ευτυχία σου στα μούτρα;». Εν μέρει, ναι. Αλλά υπάρχει και μια σκιά στην ευτυχία μου. Η Μαριτίνα στεναχωριέται που θα φύγω και δεν μου μιλάει. Μαριτίνα μου, και στο φεγγάρι να πάω τίποτα δεν θα αλλάξει! Μην μου κρατάς μούτρα, μ’ αυτά και μ’ αυτά μου λείπεις ήδη.
- Η -
Μα καλά, βγάλατε τη γάτα Μαριτίνα; Δεν το ξέρετε ότι ακούνε μόνο σε τρισύλλαβα; Τέλος πάντων, πείτε της να χαλαρώσει γιατί έτσι κι αλλιώς σε τρία μηνάκια πάλι εδώ θα ’σαστε. Άντε, καλό ταξίδι και καλή επιστροφή. Θα τα πούμε τον Αύγουστο.
Υ.Γ. Η Μαριτίνα δεν μεταφέρεται;
»Μυρτώ, γειά σου! Πώς γίνεται να έρθω σε επικοινωνία με το «απελπισμένο» παιδί του τεύχους 341; Σ’ ευχαριστώ προκαταβολικά! Φιλιά!
12°
