ATHENS VOICES

Ιστορίες μέσα σε ταξί: «Εγώ έχω τις γριούλες μου, τις πελάτισσές μου, χρόνια τώρα που με αγαπούν. Οι άνθρωποι όταν γερνούν γίνονται πολύ γλυκείς…»

«Σιγά, μωρέ, που δεν έχει μουσική. Ανοιξαμε ένα κινητό εκεί πέρα, και ακούγαμε»

«Μόλις εμβολιάστηκα με το Astra! Είμαι Zeneca του γλεντιού»

-Εσύ τι τάξη πας; -Πρώτη Δημοτικού αλλά από τον υπολογιστή.

-Πού πάμε; -Όπου θέλουμε πάμε. Σιγά μη τους ρωτήσουμε κιόλας.

«Μαμααααά, πόσα παγωτά έχω φάει κιόλας;»

«Μίλα, σφήκα! Λέγε τι ξέρεις!»

«Χαίρετε! Πώς έχετε σήμερον; Καλώς; Και εγώ καλώς έχω. Χαίρετε».

«-Καλά, κύριέ μου, αφού πάτε Αμπελόκηπους γιατί εμένα μου βγάζει Μενεμένη;»

Η Αθήνα μιλάει κι εμείς ακούμε: «Είχα Δημήτρη με Δημήτρη, μπακ-του-μπακ»