Γιατί οι Αμερικανοί αγαπάνε τον Αντετοκούνμπο

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που θα αντικρίσουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο την Κυριακή το βράδυ, Δευτέρα ξημερώματα για εμάς.

Η μαρκίζα γράφει Team Giannis vs Team Lebron. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είναι απλά ένας απ’ αυτούς, που επιτυχία ήταν ούτως ή άλλως κι αυτό. Ο Γιάννης είναι ο ένας από τους λίγους εκλεκτούς, ανήκει στην ελίτ, τη διαμορφώνει…

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Έλληνας σταρ είναι βασικός σε All-Star Game του ΝΒΑ. Μόνο που τώρα είναι αρχηγός. Κουβαλάει την ομάδα στις πλάτες του. Είναι ίσος κι όμοιος με τον Λεμπρόν Τζέιμς, το σύγχρονο τοτέμ του παγκόσμιου μπάσκετ. Ο Γιάννης είναι αυτός που διάλεξε τους συμπαίκτες του γι’ αυτή τη λαμπερή, γιορτινή βραδιά. Αυτός επέλεξε πχ. τον τρομερό Στεφ Κάρι. Είναι μεγάλο πράγμα όλο αυτό. Τόσο που ούτε ο ίδιος δεν το περίμενε, τουλάχιστον τόσο γρήγορα.

Μέχρι ενός σημείου πολλοί πίστευαν πως όλη αυτή η φρενίτιδα γύρω από τον παίκτη των Μιλγουόκι Μπακς, ήταν και λίγο δικό μας κατασκεύασμα. Δηλαδή ότι επειδή ασχολούμαστε (και καλά κάνουμε) στην Ελλάδα, δεν είναι έτσι και στον υπόλοιπο κόσμο και ειδικά στις ΗΠΑ. Κι όμως, οι ψήφοι του κόσμου τον φέρνουν κάθε χρόνο και ψηλότερα. Η παγκόσμια εκτίμηση είναι καθολική. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατάφερε να γίνει από το «μηδέν» ένας μεγάλος σταρ.

Και τώρα διαβάζεις το όνομά του, δίπλα στους πιο διάσημους Έλληνες του κόσμου. Αφήνοντας έξω τους αρχαίους, μια απλή αναζήτηση θα σου βγάλει στο περίπου: Ντέμης Ρούσσος, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Μίκης Θεοδωράκης, Yanni, Κώστας Γαβράς, Γιάννης Αντετοκούνμπο…

Πώς έφτασε όμως o Γιάννης ως εκεί; Η απάντηση είναι απλή και ταυτόχρονα τόσο δύσκολη. Με πολλή δουλειά και μόνο. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στον Αντετοκούνμπο και στους μεγάλους σταρς του ΝΒΑ. Τον δικό μας δεν τον ήξερε κανείς.

Σε αντιδιαστολή με τον Λεμπρόν Τζέιμς, για παράδειγμα, που τον περίμενε όλη η Αμερική. Όλοι άκουγαν και διάβαζαν για έναν πιτσιρικά που έκανε θαύματα στο Λύκειο. Το ΝΒΑ βιαζόταν τόσο πολύ να τον προωθήσει, που ο μεγαλύτερος παίκτης της εποχής μας δεν πήγε καν σε κολλέγιο. Από το σχολείο απευθείας στο ΝΒΑ και μάλιστα ως εκκολαπτόμενος αστέρας, που τελικά έγινε top player και με το παραπάνω.

Επίσης, πολλοί άλλοι παίκτες έχουν γίνει γνωστοί μέσω του κολλεγιακού πρωταθλήματος και ο κόσμος τους αναμένει πώς και πώς. Σε λίγους μήνες, όλος ο κόσμος θα συζητά για τον Ζάιον Ουίλιαμσον, το νέο τρομερό ταλέντο του Ντιουκ, που το καλοκαίρι θα είναι νούμερο 1 στο ντραφτ. Με μία χρονιά στο κολλέγιο, οι Αμερικάνοι τον έχουν βαφτίσει «νέο Λεμπρόν». Όλα τα media τον προμοτάρουν με τα χίλια.

Με τον Γιάννη δεν έγινε έτσι. Όταν αυτός ήταν 18, τελείωνε το σχολείο και έπαιζε στον Φιλαθλητικό Ζωγράφου, στην Α2 Ελλάδος στο μπάσκετ. Καλά-καλά δεν τον ήξεραν ούτε οι Έλληνες φίλαθλοι.

Χωρίς να πάει σε κανένα κολλέγιο, χωρίς να ασχοληθούν οι Αμερικανοί μαζί του, μπήκε στο ντραφτ και μάλιστα στο νούμερο 15. Ακόμη κι έτσι η πρώτη του σεζόν ήταν παντελώς αδιάφορη. Ήταν ένα ακόμη ελπιδοφόρο ψιλόλιγνο παιδάκι, με 6,8 πόντους στο ΝΒΑ. «Μπορεί να γίνει καλός παίκτης» έλεγαν οι ειδήμονες και πρόσθεταν «θα το δούμε όμως, ίσως».

Έκτοτε τα βήματα προόδου του ήταν τεράστια. Βασικά ήταν άλματα, χρόνο με τον χρόνο. Πρώτα έγινε βασικός στους Μιλγουόκι Μπακς, την τρίτη του σεζόν έφτασε τους 17 πόντους μέσο όρο και έγινε key player, ενώ στο καπάκι εκτοξεύτηκε.

Τρίτη σερί χρονιά η φετινή με πάνω από 20 πόντους και ένα σωρό δουλειές μέσα στο γήπεδο. Πραγματικός ηγέτης. Φτάνει όμως μόνο αυτό για έναν παίκτη, ώστε να θεωρείται «ισάξιος» του Λεμπρόν; Όχι. Υπάρχουν κι άλλοι σπουδαίοι παίκτες στο ΝΒΑ, όπως ο Γιόκιτς των Ντένβερ Νάγκετς, αλλά αυτός δεν έχει την προβολή του Γιάννη.

Ένα ακόμη εμπόδιο που ξεπεράστηκε στην περίπτωση του Greek Freak είναι η ομάδα που παίζει. Οι Μπακς δεν είναι εμπορικοί. Μέχρι να εμφανιστεί αυτός, ουδείς τους είχε σε υπόληψη. Ακόμη και φέτος που έχουν το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ, ελάχιστοι τους δίνουν τύχη για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Το Μιλγουόκι δεν πουλάει, αλλά ο Γιάννης του δίνει λάμψη.

Αυτό συμβαίνει διότι στον Αντετοκούνμπο αποτυπώνεται ο ορισμός του περίφημου αμερικανικού ονείρου. Στην περίπτωσή του αποδείχθηκε περίτρανα ότι όλοι είναι ίσοι και μπορούν να πάρουν ίσες ευκαιρίες.

Φαίνεται πια με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, ότι ακόμη κι αυτός που πήγε στην Αμερική άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ήδη μετανάστης σε μια άλλη μικρή χώρα πριν καν γεννηθεί, ζει το όνειρό του πολύ απλά γιατί πάλεψε γι’ αυτό. Ακόμη κι αν δεν είχε ίση μεταχείριση στην αρχή (κυρίως στην Ελλάδα), κατάφερε να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο και θεωρείται από πολλούς, πρώτος ανάμεσα σε ίσους.