Μυρτούδι μου, το πρόβλημά μου είναι απλό και σύνθετο ταυτόχρονα: φοβάμαι τη μοναξιά, τρέμω στην ιδέα ότι θα γεράσω μόνη μου, αλλά πνίγομαι μέσα στις σχέσεις. Δεν είμαι ευτυχισμένη ούτε με το ένα ούτε με το άλλο. Είμαι τρελή;
Ναι. Αλλά δεν είσαι μόνη. Καθόλου μόνη. Καθόλου η μόνη.
Γεια σου, φίλη Μυρτώ! Το καλοκαίρι γνώρισα ένα παιδί μέσα από τα σόσιαλ, είχαμε κοινούς γνωστούς και μένουμε στην ίδια περιοχή επίσης. Του έστειλα, ξεκινήσαμε κάποια κουβέντα (μικρή βέβαια), έκτοτε δεν είχαμε επικοινωνία, αυτός όμως πάντα έκανε λάικ και ήταν ενεργός σε δικές μου δημοσιεύσεις. Τις τελευταίες μέρες έτυχε να ξαναμιλήσουμε, κανονικά συζητήσιμος αυτή τη φορά (!) για διάφορα θέματα! Με δική του πρωτοβουλία συνεχίσαμε να μιλάμε κάποιον καιρό, τα λέγαμε πολύ ωραία, εγώ περίμενα ετοιμοπόλεμη για να βγούμε και από κοντά, αλλά τις τελευταίες μέρες έγινε πάλι βαρύς, απαντήσεις μονολεκτικές, ένιωθα ότι κουράζεται και μόνο να απαντήσει... Δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα και να τον διεκδικήσω, αλλά είναι μια κρύο μια ζέστη και αυτό με ξενερώνει-εκνευρίζει! Σκέφτομαι ότι ίσως υπάρχει άλλη, σχέση ή πρώην δεν ξέρω... Βοήθα, φιλενάδα! Τα φιλιά μου
Αυτό που παθαίνουμε σύγχυση ανάμεσα στη ροή της πραγματικής πραγματικότητας και στη ζωή που ζούμε μέσω σόσιαλ μίντια, να είναι τάχα δική μου λανθασμένη εντύπωση ή αληθινό γεγονός; Το λέω διότι αναλογίζομαι την πυκνή επικοινωνία μου στο fb με μια φίλη που πηγαινοέρχεται στο εξωτερικό. Τα λέμε συχνά, ξέρω τι παίζει με τη ζωή της και εκείνη με τη δική μου, δεν υπάρχει μυστηριώδης, άγνωστος τόπος μεταξύ μας (όπως συμβαίνει στα φλερτ) και παρόλα αυτά είναι αδύνατο να παρακολουθήσουμε τον καταιγισμό γεγονότων και συναισθημάτων που μπορεί να προκύψουν μέσα σε μία και μόνο μέρα. Γιατί φλυαρώ; Επειδή δεν ξέρουμε αν ο άνθρωπος έχει σχέση, πρώην ή νυν ή σκέτη κυκλοθυμική διαταραχή ή είναι δολοφόνος ψυχών ή σκέτος δολοφόνος ή απλά τυραννιέται από κάποιον μαλάκα διευθυντή ή συνάδελφο στη δουλειά ή έχει αρρωστήσει η μάνα του ή του ήρθαν μαζί η ασφάλεια του αυτοκινήτου, η ρύθμιση του ΟΑΕΕ, τα κοινόχρηστα και ο τελευταίος έναντι της ΔΕΗ – γενικά δεν έχουμε ιδέα για το πώς κυλάει η ζωή του και με ποια προβλήματα και πώς τον επηρεάζουν όλα αυτά. Οπότε μπορείτε να γίνετε πιο τσιτσινιστική, πιο νιαουριστική, πιο φλερταριστική (που ίσως τρομάξει) ή απλά να του προτείνετε έναν κυριακάτικο καφέ αφού δεν το προτείνει αυτός. Άντε, να τελειώνουμε.
Αγαπητή Μυρτώ, είμαι 35 χρονών, πρόσφατα χωρισμένη με ένα μικρό γλυκύτατο παιδάκι. Η σχέση μου ξεκίνησε με ένα κεραυνοβόλο έρωτα που εξελίχθηκε σε γάμο, παιδί, μπλέχτηκε τρίτο πρόσωπο, μαλλιοτραβηχτήκαμε, πληγωθήκαμε, απογοητευτήκαμε, χωρίσαμε, όλα αυτά σε πέντε χρόνια. Μετά από πολύ πόνο και ενδοσκόπηση θα ήθελα να παραθέσω τα εξής: Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Δεν μετανιώνουμε για αυτό που θέλαμε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά μην παγιδευόμαστε και στο παρελθόν. Ο άνθρωπος αλλάζει, ναι, και πολλοί μπορεί να το έχουμε νιώσει αυτό στο πετσί μας. Αλλά για κανένα λόγο δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποιον. Είμαστε υπεύθυνοι μόνο για τον εαυτό μας, και όταν το καταλάβουμε και τον γνωρίσουμε, θα είμαστε απλά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ και η ευτυχία μας δε θα εξαρτάται (σε γενικές γραμμές) ούτε από τη διάθεση ούτε από την παρουσία κανενός. Το σημαντικό είναι να ζούμε το τώρα. Και ούτε να σκάμε για το μέλλον. Γιατί χάνουμε το παρόν και σταματάμε να ζούμε. Και, εννοείται, αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές και δε σκεφτόμαστε τους άλλους. Αλλά πώς να κάνεις ευτυχισμένο κάποιον αν δεν είσαι μέσα σου εσύ, ο ίδιος; Όταν τρως χαστούκι, ναι, πέφτεις, τσακίζεσαι, πιάνεις πάτο, αλλά κάποια στιγμή έρχεται το ΟΥΠΣ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ;;; Και τότε μαζεύεις τα κομμάτια σου, ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι και όταν τελικά γίνει αυτό, αρχίζεις να ζεις πραγματικά.
Εκτός από τις περιπτώσεις εκείνων που δεν έχουν καμία όρεξη να σκαλίσουν και απλά ανακυκλώνουν την ίδια φάση γκρινιάζοντας και πιστεύοντας πως αυτό που φταίει είναι πολύ μακριά από την ανθρώπινη βούληση. Ότι είναι ματιασμένοι λ.χ.
Υ.Γ. 1 «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».
Υ.Γ. 2 Ωραία τα λέτε και γουστάρω. Φανταστείτε να τονίζατε κιόλας το κατεβατό που γράψατε και να μη μου έβγαιναν τα μάτια να βάζω τόνους λέξη λέξη. Η ευτυχία θα απλωνόταν ολούθε.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
Ερωτικά αδιέξοδα, sexy απορίες, κρυμμένα μυστικά... και στα fm! Το «Μίλα μου βρώμικα» κάνει τα ερωτικά σας θέματα να ακούγονται σαν παθιάρικο τραγούδι στο Athens Voice Radio 102.5
