ΣΕ ΕΙΔΑ

Έφυγες γρήγορα με τη φίλη σου. Έπινα ποτό με δυο φίλους αλλά βγήκαμε για τσιγάρο και δε σε πρόλαβα.

Δημήτρη, αυτές οι 2 συναντήσεις μας δεν φεύγουν από το μυαλό μου. Πώς θα γίνει να σε δω άλλη μία τελευταία φορά χωρίς όλες τις συνέπειες;

It’s never too late to start over... don’t you think? Miss you..

Θα κάνεις υπομονή μαζί μου;

Βρεθήκαμε δίπλα δίπλα τυχαία στο μετρό και σχολιάζαμε δύο ομάδες παιδιών που έκαναν φασαρία και σου είπα ότι δεν είμαι από Αθήνα. Μετά μπήκαμε στο μετρό, καθήσαμε, μιλήσαμε για λίγο, αλλά έκανα λάθος στον προορισμό και ξαφνικά κστέβηκες. Φόραγες κολάν και αθλητικά. Θα ήθελα να σε ξσναδώ.

Τα βήματα αυτού του χορού, αν τα ξέρω δεν είμαι σίγουρη, μα αν θες τα βρίσκουμε μαζί. Αν είμαστε δύο που προσπαθούν, τότε το νήμα δεν κόβεται εύκολα. Κι αν οι δρόμοι μας χαθούν πριν καν βρεθούν, ας τους χαράξουμε ξανά.

Κούκλε που φύσηξες τη μύτη σου σε μαντίλι, μην το χώνεις στην ίδια τσέπη που μετά βάζεις και το χέρι σου για τουλάχιστον 5 στάσεις :/

Είναι όμορφο να μιλάμε και έξω να χιονίζει!

'Ήταν ένα βροχερό απόγευμα στην έκθεση βιβλίου. Όλα άρχισαν όταν εσύ ή κάποιος άλλος έριξε κάτω μερικά βιβλία, δεν είδα ξεκάθαρα. Μιλήσαμε λίγο για τις κακές εκδόσεις του Ντοστογιέφσκι αλλά τελικά τις πήρες, (μάλλον) δυστυχώς δεν υπήρχε συνέχεια και αναρωτιόμουνα αν θα μπορούσε να υπάρξει.

Γύρω στις 15.45. Οδηγούσες μικρό μαύρο αυτοκίνητο. Μελαχρινός, έντονο βλέμμα. Ήμουν έξω από τον φούρνο. Κοιταζόμασταν και καταλήξαμε να γελάμε. Εγώ τζν, μπορντό ζακέτα, γαλάζια μάτια. Είχα ακουστικά και κρατούσα το κινητό. Πώς θα σε βρω;