Ο συγγραφέας του «Αγωνιστείτε!» και οι απόψεις του
Ουμανιστής, μάχιμος πολιτικός, διπλωμάτης και συγγραφέας ο Στεφάν Εσσέλ πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου σε ηλικία 95 ετών. Γεννήθηκε τις μέρες της Οκτωβριανής Επανάστασης, τελείωσε την Έcole Normale Superieure, προσχώρησε στην Αντίσταση όπου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δραπέτευσε δύο φορές από στρατόπεδο συγκέντρωσης, συμμετείχε στη σύνταξη της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948, μια εποχή την οποία θυμάται ως «την πιο φιλόδοξη της ζωής του»· υπήρξε πρεσβευτής της Γαλλίας· πρωτοπόρος του ΟΗΕ, καθοδηγώντας τον αγώνα για τη δικαιοσύνη, τους μετανάστες και τους άστεγους· αξιωματούχος της Λεγεώνας της Τιμής· κάτοχος του βραβείου Unesco και αργότερα στη ζωή του υποστηρικτής του κόμματος «Ευρώπη Οικολογία», που αναδεικνύει την οικολογία σε μια από τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Συγγραφέας –μεταξύ άλλων– των βιβλίων «Αγανακτήστε!» και «Αγωνιστείτε!» (κυκλοφορούν και τα δύο από τις εκδ. Πατάκη σε μετ. Σώτης Τριανταφύλλου). Το πρώτο κυκλοφόρησε το 2010, έγινε ένα τεράστιο εκδοτικό φαινόμενο (φτάνοντας τα 1.500.000 αντίτυπα στη Γαλλία) εμπνέοντας τα λαϊκά κινήματα σε όλη την Ευρώπη, καλώντας τους πολίτες σε «ειρηνική εξέγερση». Από το δεύτερο αποθησαυρίσαμε μερικές φράσεις που συνοψίζουν τα πιστεύω του:
Κάποτε γινόμασταν μέλος μιας αντιστασιακής οργάνωσης, βάζαμε βόμβα σε ένα τρένο…Ήταν σχετικά απλό! Σήμερα απαιτείται να σκεφτόμαστε, να γράφουμε, να συμμετέχουμε δημοκρατικά στην εκλογή των κυβερνώντων, ώστε να υπάρχει ελπίδα να εξελιχθούν τα πράγματα με έξυπνο τρόπο.
Το σημαντικότερο σκάνδαλο σήμερα είναι το οικονομικό: ακραίες κοινωνικές ανισότητες, χάσμα μεταξύ ακραίου πλούτου και ακραίας φτώχειας.
Ανησυχώ για το απύθμενο χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις και στη νεολαία.
Έχω αποκομίσει την αίσθηση, ίσως άδικα, ότι οι βίαιες πράξεις, οι επαναστάσεις, οι ανατροπές των υπαρχόντων θεσμών δεν προωθούν την ιστορία.
Τα δύο πράγματα που πέτυχε η γενιά μου είναι ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ –και την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου–, ο τερματισμός του πολέμου και η ειρήνη στην Ευρώπη, προσθέτω εδώ και το τέλος της αποικιοκρατίας.
Πιστεύω ότι η διαφορά ανάμεσα στη γενιά μου και στη δική σας είναι ότι η δική μας πολιτική αγωγή ήταν ακόμα «εθνική».
Η περιβαλλοντική υποβάθμιση πιθανότατα αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο για να αγωνιστεί η νεότερη γενιά.
Το ενδιαφέρον της λέξης «οικολογία» έγκειται στο ότι αρθρώνεται σε πολύ συγκεκριμένα προβλήματα, ευκολότερα απ’ αυτά του αγώνα εναντίον των ανισοτήτων.
Για την εξέλιξη των φτωχών χωρών χρειάζονται ενέργειες που να προωθούν την παιδεία, τον εναλφαβητισμό, την υγεία, τη γεωργία και την αυτάρκεια σε βασικά προϊόντα.
Πάντα οι αλλαγές οφείλονταν στο 10-20% των φυσικών προσώπων που πράγματι κινήθηκαν και οι υπόλοιποι τους ακολούθησαν.
Κάθε γενιά πρέπει να βρίσκει τη θέση της και τη «στράτευσή» της –όπως έλεγε ο Σάρτρ: «ο άνθρωπος είναι αληθινός άνθρωπος όταν αγωνίζεται να βελτιώσει τη ζωή του και όταν αισθάνεται υπεύθυνος».
20°
