Το «La petite mort» [:μικρός θάνατος/οργασμός/κατάσταση αναισθησίας, μελαγχολίας ή απελευθέρωσης] αποτελεί διασκευή ενός ιδιότυπου μυθιστορήματος («Κτερίσματα», Πατάκης, 2012) που απαρτίζεται από μικροιστορίες, παραμιλητά, μονολόγους και στιχομυθίες. Η σκηνική μεταγραφή χτίστηκε πάνω σε τρία γυναίκεια πρόσωπα, που μπορούν να ακουστούν όμως και ως ένα ενιαίο πρόσωπο «σπασμένο» σε τρεις ηλικίες ερωτικής μνήμης.
Τρεις γυναίκες, λοιπόν, και μια αντρική φωνή. Τρεις γυναίκες ξεδιπλώνουν το σεξουαλικό πένθος ενός άντρα που αναπνέει μέσα από αλλόκοτα ηχητικά σπαράγματα, που τις εμπλέκει στη θρυμματισμένη ζωή του, που υποστηρίζει σθεναρά την απουσία του.
Τρεις διονυσιασμένες μοιρολογίστρες; Τρια κωμικά ερωτικά φαντάσματα; Τρεις φιγούρες μιας αφροδισιακής μασκαράτας; Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ (η τέταρτη φορά που συνεργάζομαι με τη Λίλλυ), με τις Μυρτώ Γκόνη, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Μάρω Παπαδοπούλου και τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη (φωνή). Σε σκηνικά-κοστούμια Κατερίνας Σωτηρίου, μουσική επιμέλεια Λεωνίδα Μαριδάκη, επιμέλεια κίνησης Μαρίζα Τσίγκου, φωτισμούς και βίντεο Κωστή Καπελώνη (πάνω σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες μου). Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι του Ηλία Κοσίντα. Μισέλ Φάις
Όταν μου ζητήθηκε από το Θέατρο Τέχνης να γράψω ένα έργο «εμπνευσμένο από τη σύγχρονη πραγματικότητα», λέω ωχ! Μα είναι τόσα, μα τόσα πολλά αυτά που νιώθω για ό,τι μας συμβαίνει σήμερα. Πώς να χωρέσουν σε μια ιστορία;
Αλήθεια, τι μας συμβαίνει; Εντάξει, δεν υπάρχουν λεφτά. Αυτό το καταλάβαμε. Αλλά, εμείς, τι έχουμε πάθει; Μήπως βλέπουμε κακό όνειρο; Πότε θα τελειώσει; Και το κυριότερο: γιατί δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε;
Θυμήθηκα μια λέξη που μοιάζει μαγική: αλμανάκ (βλ. ατζέντες-ημερολόγια που καταγράφουν σημαντικά και λιγότερο σημαντικά γεγονότα του σήμερα και του χτες, συνοδευμένα από στατιστικές, προβλέψεις, διάφορες πληροφορίες...). Αυτό θα γράψω, σκέφτηκα. Ένα θεατρικό έργο-αλμανάκ, που θα παραπαίει όπως εμείς ανάμεσα στο όνειρο και στην εφιαλτική πραγματικότητα. Με πολλούς «σημαντικούς» και «ασήμαντους» πρωταγωνιστές. Με πολλές ιστορίες, διάφορες πληροφορίες και πραγματικά γεγονότα. Με μια ελπίδα: η λέξη αλμανάκ να αποδειχτεί μαγική, κάτι σαν το «σουσάμι άνοιξε»... Και αν ανοίξει... λες να ξυπνήσω...; Μαριάννα Κάλμπαρη Σκην.: Παντελής Δεντάκης. Παίζουν: Κώστας Μπάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ορέστης Τζιόβας κ.ά.
Info: Θέατρο Τέχνης, Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706. Από 3/2. Η A.V. είναι χορηγός επικοινωνίας
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος πραγματεύεται τα θέματα της εξουσίας και του ανταγωνισμού, σε ένα κείμενο που συνομιλεί ανοιχτά με τον Μπέκετ, τόσο σε επίπεδο γραφής όσο και περιεχομένου
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
13°
