Ο Γιάννης Μπέζος και ο Πέτρος Φιλιππίδης σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στη μουσική κωμωδία «Απατεώνες και τζέντλεμεν». Η A.V. είδε πρόβα.
Απαραίτητο να κάνω την υπέρβαση. Να φανταστώ την αίθουσα στη Δροσοπούλου, όπου γίνονται οι πρόβες, σαν Γαλλική Ριβιέρα. Την πλαζ, το καζίνο, τις βίλες, τα cafés, τα ξενοδοχεία, τα αυτοκίνητα, το αεροπλάνο…, όπως θα είναι στη σκηνή του Παλλάς (σκηνικά: Μανώλης Παντελιδάκης). Τις καρέκλες και τα τραπέζια, τοποθετημένα στη μέση της αίθουσας, πρέπει να τις δω ως μέρος του wagon-restaurant, όπου θα γίνει η γνωριμία των δύο ηρώων. Λώρενς (Γ.Μπ.):«Αν δεν έχεις πού να μείνεις μπορώ να σε φιλοξενήσω, έχω μια αδελφή, θα χαιρόμουν πολύ να τη γνώριζες, όλοι λένε πως είναι το ωραιότερο κορίτσι της πόλης». Φρέντυ (Π.Φ.): «Σοβαρά; Πώς είναι;». Λώρενς: «Μου μοιάζει λίγο, εκτός απ’ το μουστάκι». Φρέντυ: «Μα δεν έχεις μουστάκι». Λώρενς: «Εγώ δεν έχω…». Ο Π.Φ. γελάει νευρικά, ο Γ.Μπ. προχωράει το κείμενο. Δεν θα μεταφέρω το χιλιοειπωμένο «περνάνε καλά στις πρόβες κι αυτό θα φανεί στη σκηνή», θα πω όμως πως αδίκως προκάλεσε βιτριολική μουρμούρα η ανακοίνωση της συν-σκηνοθεσίας. Εδώ ταιριάζει το κλισέ: κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Τις λεπτομέρειες τις συζητούν οι δυο τους ψιθυριστά, χωρίς διαφωνίες, κι όχι γιατί είμαι εγώ μπροστά.
Το λέω γιατί ο Π.Φ., αν και σε κέφια, δεν διστάζει να επισημάνει μεγαλοφώνως σε συνεργάτη του: «Πάρ’ τον τηλέφωνο και πες του να είναι έτοιμος αύριο, γιατί διαφορετικά θα μου γυρίσει το μάτι. Θα καταλάβει». Κοιτάζω τα άλλα 13 μέλη του θιάσου, που δεν βγάζουν μιλιά. Έτυχε να το «καταλάβουν» σε άλλη πρόβα; Όμως, μπορεί να γίνει και διαφορετικά; Το έργο έχει απαιτήσεις υπεραπαραγωγής: πρόζα, χορός, τραγούδι, γρήγορη αλλαγή σκηνών-σκηνικών. Άρα, κανένα περιθώριο για λάθος – στις 30/3 είναι και η πρεμιέρα αυτού του έργου των Jeffrey Lane & David Yazbek, που έγινε γνωστό με την κινηματογραφική μεταφορά του.
Οι ήρωές του με θαυμαστή δεξιοτεχνία θα εξαπατήσουν πλούσιες κυρίες για να τους αποσπάσουν χρήματα, μέχρι να πέσουν με τη σειρά τους κι αυτοί θύματα, της… Κατερίνας Παπουτσάκη. Μαζί της θα προβάρουν ξανά και ξανά τα μουσικά κομμάτια, ενώ τελειοποιούν το χορευτικό μέρος με την καθοδήγηση των Ελπίδας Νίνου - Θανάση Γιαννακόπουλου. Έκπληξη: η Κ.Π. τραγουδάει εξαιρετικά, χωρίς οικονομία δυνάμεων. «Αξίζουμε το παλαμάκι/ ψεύτες, κλέφτες, λαμόγια σαν εμάς!» τραγουδάνε, κρατημένοι αλά μπρατσέτα, οι τρεις τους. Αυτοί, δικαίως να το κερδίσουν. Οι αντίστοιχοι που μας λένε πως αξίζουν την ψήφο μας είναι το πρόβλημα.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
10°
