Αν νομίζετε ότι είναι πολύ δύσκολο να χαράζεις το δικό σου δρόμο όταν διαφέρεις από το μέσο όρο στις άσχημες τωρινές συνθήκες στην Ελλάδα, η ιστορία της Σαρλότε φον Μάλσντορφ θα σας μεταπείσει.
I am my own wife. Η Σαρλότε γεννήθηκε αγόρι στο Βερολίνο το 1928. Έζησε το ναζισμό, τον πόλεμο, τη δικτατορία της Ανατολικής Γερμανίας. Αλλά πάντα ήταν ο εαυτός της. Το ομώνυμο έργο του Αμερικανού Νταγκ Ράιτ παίζεται τώρα στο BIOS, σε σκηνοθεσία Σήφη Βαρδάκη και με πρωταγωνιστή τον Χάρη Αττώνη, που παίζει με εξαιρετική μαεστρία καμιά δεκαπενταριά ρόλους, και μας μίλησε. Είναι μια δυνατή παράσταση, που δεν ενδίδει σε μελοδραματικές ευκολίες ή φτηνές εξάρσεις.
Τι σε συγκινεί στη Σαρλότε; Ήταν ένας άνθρωπος τόσο γενναίος, ώστε να καταφέρει να ζήσει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις –πολέμους, εμφυλίους, ψυχρούς πολέμους, κατακραυγή–, αλλά αυτή φορούσε το φουστανάκι της, έτρεχε ανάμεσα στα συντρίμμια και έσωζε πράγματα, πρόσφερε καταφύγιο στους ομοφυλόφιλους της Ανατολικής Γερμανίας, όπου, σημειωτέον, υπήρχαν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών εκείνη την περίοδο. Το μουσείο της ήταν το μοναδικό μέρος όπου μπορούσαν να βρουν καταφύγιο οι γκέι άντρες και γυναίκες. Ήταν ένας άνθρωπος με πείσμα, που ήθελε να ζήσει όπως ήθελε εκείνη, όχι όπως της επέβαλλαν.
Ως γκέι πώς μας αφορά η ιστορία της Σαρλότε; Mας αφορά η διαφορετικότητά της και πώς τη διαχειρίστηκε – χωρίς ποτέ καμία ενοχή. Έβρισκε τον εαυτό της απόλυτα φυσιολογικό, χωρίς καμία επιτήδευση. Φορούσε το φουστάνι της ή το δερμάτινο σορτσάκι της, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να βαφτεί για να φανεί γυναίκα. Δεν ένιωθε την ανάγκη να μπει σε κάποια κατηγορία τύπου τραβεστί ή γκέι, όπου πρέπει να έχεις μια συγκεκριμένη εικόνα. Ήταν ο εαυτός της. Και μάλιστα σε περιόδους που αν ήσουν ο εαυτός σου, μπορεί να σε έστηναν στον τοίχο. Υπερασπίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής της τη διαφορετικότητά της, η οποία την οδήγησε συχνά στο χείλος του κινδύνου.
Κάτι που δεν φαίνεται στο έργο είναι ότι η Σαρλότε στο μουσείο της εκτός από καταφύγιο στους γκέι πρόσφερε και δουλειά σε ανέργους. Τους έδινε ένα μέρος να κοιμούνται και να τρώνε. Είχε πολλές λεσβίες φίλες που τις λάτρευε και έμεναν μαζί. Είχε φτιάξει ένα μικρό κοινόβιο, την οικογένειά της, κι αυτό είναι κάτι που με συγκινεί πολύ: το πώς ορίζουμε την οικογένεια και ποιοι άνθρωποι τελικά είναι η οικογένειά μας.
Σαφώς η ιστορία της εμπνέει, επειδή, όπως λέει κι η ίδια, ο κόσμος βλέπει ότι μια τραβεστί μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Μέσα σ’ αυτό που ζούμε όλοι μας αυτή την εποχή, νομίζω ότι η Σαρλότε είναι μάθημα ζωής. Αν τα κατάφερε η Σαρλότε, μπορεί να τα καταφέρει ο καθένας.
Η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας κάνει πάρτι μασκέ το Σάββατο 25/2 στο Booze Cooperativa (Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα). Είσοδος χωρίς αντίτιμο κι ελεύθερη για όλα τα φύλα.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
