«Να θυμίζεις το πέρασμα ανάμεσα στην ομορφιά». Ο στίχος του Νίκου- Αλέξη Ασλάνογλου από το ποίημα «Ερείπια Παλμύρας» διαπνέει τον προγραμματισμό του Θεάτρου Τέχνης για τη σεζόν 2015-2016.
[Οκτώβριος στο Θέατρο Τέχνης | 4 παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών | Θέατρο & Χορός]
Η αστική τραγωδία του 16ου αιώνα αναβιώνει σε ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα –μολονότι δίχως ταυτότητα– δείγματά της. Το έργο, άγνωστου συγγραφέα (κατά καιρούς έχει αποδοθεί στον Σαίξπηρ, τον Μάρλοου και τον Κυντ), τροφοδοτεί την τέταρτη σκηνοθεσία του
Χάρη Φραγκούλη. Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός, τη δολοφονία του Τόμας Άρντεν από τη γυναίκα του και τον εραστή της, παίρνει τον χαρακτήρα ενός –αριστουργηματικά δομημένου– θρίλερ. Το έγκλημα αναδεικνύει ζητήματα θρησκείας, εξουσίας, βίας και έρωτα, έχοντας στο κέντρο του έναν άρχοντα που πεθαίνει μαζί με την ταραγμένη εποχή του.
Με αφετηρία ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο του Ανδρέα Φλουράκη που κινείται πέρα από τις συνηθισμένες δραματουργικές φόρμες, η Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί μια παράσταση όπου μοναδικός πρωταγωνιστής αναδεικνύεται το πλήθος της νέας γενιάς Ελλήνων. Μια
σκηνική πολυφωνία, που με φόντο την εποχή της κρίσης, εκφράζει άλλοτε το φόβο και την αγωνία και άλλοτε την ελπίδα και την αναγκαιότητα της αλλαγής. Κοινός άξονας το επιτακτικό αίτημα: «Θέλω μια χώρα». Μέσα σε αυτή την πολύβουη σκηνική σύνθεση, ξεχωριστή θέση έχει ο ρόλος- αντιφώνηση της Ρένης Πιττακή.
Φρυνίχου, 2 έως 25 Οκτωβρίου 2015
ΧΟΡΟΣ
Ερωτόκριτος
Μια διαφορετική ανάγνωση του Ερωτόκριτου, προτείνουν οι Χαΐνηδες και η ομάδα χορού ελλήνων ακροβατών «Κι όμΩς κινείται», σε μια μουσική παράσταση βασισμένη στην κορυφαία έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου.
Κι όμως κινείται (κίνηση/χορός/ακροβασία): Αμέντας Γιώργος, Δημάς Βασίλης, Μακατσώρης Χριστόφορος, Μαλκότσης Ερμής, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Χαμηλοθώρη Λία
Ένας άδειος χώρος που μεταβάλλεται από έναν άνδρα και μία γυναίκα. Αρχέτυπα, σύμβολα, οικειότητα και τα όρια του κοινώς αποδεκτού φωτίζουν τις διαφορετικές όψεις της συνύπαρξης. Η χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου εστιάζει στις διάφορες εκφάνσεις της δυαδικής σχέσης μεταξύ άνδρα και γυναίκας εξερευνώντας τους κανόνες που διέπουν την εκάστοτε συνθήκη. Το Δάσος είναι μία σπουδή στην καθημερινότητα που ακολουθεί το ζευγάρι μέσα από ρυθμικές παραλλαγές σε ένα θέμα από το οικείο προς το άγνωστο. Το Ταμπού ψάχνει την σύνδεσή μας με την πηγή και την γέννηση του απαγορευμένου. Την ανάγκη των ιερών και απαράβατων ορίων που προστατεύουν τις ανθρώπινες σχέσεις από τη δημιουργία μας μέχρι τώρα.
Φρυνίχου, 19-27 Οκτωβρίου 2015
* Ταμπού - Πορν | Άνοιξη 2016
Το Πορν (2016) που θα κλείσει αυτή τη τριλογία, θα ασχοληθεί με την έλξη προς την υπερβολή και την απομάκρυνση από οτιδήποτε ιερό ως ένα μέσω αναγέννησης, εξαγνισμού και αυτοεπιβεβαίωσης. Η τριλογία Δάσος – Ταμπού-Πορν θα έχει ολοκληρωθεί την Άνοιξη του 2016 όπου τα ντουέτα θα μπορούν να παρουσιάζονται ανά δύο. Το Δάσος παρουσιάστηκε πρώτη φορά το φθινόπωρο του 2014, σε συμπαραγωγή της ομάδας χορού griffón και του Θεάτρου Τέχνης. Το Ταμπού είναι παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών 2015. Το Πορν θα παρουσιαστεί το 2016 και θα είναι μία συμπαραγωγή της ομάδας χορού griffon με το Θέατρο Τέχνης.
Many reasons to dance (videodance - προβολή)
Φεστιβάλ Μηδέν
Το Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν επιδιώκοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον διάλογο ανάμεσα στις θεατρικές και τις εικαστικές τέχνες, εγκαινιάζει τη συνεργασία του με το Φεστιβάλ Μηδέν, έναν ανεξάρτητο οργανισμό για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης και ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα.
Στο Θέατρο Τέχνης θα φιλοξενηθεί η προβολή έργων videodance, από το αρχειακό υλικό και με την ευγενική παραχώρηση του Φεστιβάλ Μηδέν.
Ο Σιμώ, γεννιέται στη Γαλλία από άραβες γονείς και μεγαλώνει στο γκέτο ενός παρισινού προαστίου. Δεν έχει δουλειά, λεφτά, όνειρα. Καμμία ελπίδα και καμμία προοπτική. Ώσπου γνωρίζει τη Λίλα, ένα πανέμορφο πλάσμα με αγγελικό πρόσωπο αλλά γλώσσα τόσο χυδαία “που νόμιζες πως οι λέξεις θα πλήγωναν τα χείλη της». Κι όμως η Λίλα, λέει τα πιό ακραία πράγματα απλά, απαλά «σαν αναγγελίες πτήσεων που δε θα προσγειωθούν ποτέ». Κι αυτό την κάνει μοναδική. Μαζί της ο Σιμώ, βρίσκει επιτέλους νόημα στην άθλια ζωή του: γράφει μια ιστορία. Και η ιστορία αυτή, δεν είναι παρά όλα όσα του περιγράφει η Λίλα και τον τρελαίνουν: οι ερωτικές εμπειρίες της με άλλους άντρες, οι φαντασιώσεις της, η εμμονή της με το σεξ. Ο Σιμώ, όλο και πιό βαθιά ερωτευμένος, δε μπορεί να φανταστεί πόσο βίαια και αναπάντεχα θα τελειώσει η ιστορία του.
Μια παράσταση των Αδελφών Καραμάζοφ. Μια παρουσίαση του μυθιστορήματος του Φ. Ντοστογιέφσκι στη σκηνή, μέσα από εικόνες φωτός και σκοταδιού. Ένα ταξίδι των ηρώων σε ατμόσφαιρες οριακές. Σε τοπία και μνημεία που αναγκάζουν τους ήρωες να έρθουν αντιμέτωποι με τα βαθύτερα άκρα της ανθρώπινης συνείδησης που μάχεται μεταξύ του κοσμικού και του μεταφυσικού. Μια οικογένεια χωρίς μητέρα. Μια πατροκτονία που επισφραγίζει την κυκλική περιπλάνηση της ανθρώπινης ψυχής από τον κόσμο της Πίστης, στον κόσμο του Λόγου και της Εξουσίας. Μοναξιές που σμίγουν με το Πάθος... Γυναίκες που υπερνικούν τη λογική, που ακολουθούν τον Έρωτα, που αποδεικνύουν την Πίστη...
Το 1905, ο Μαξίμ Γκόρκι, «συνεχίζοντας από κει που σταμάτησε ο Τσέχοφ», γράφει τα «Παιδιά του ήλιου» ενώ βρίσκεται ακόμα στη φυλακή, μετά την αιματηρή καταστολή των μεγάλων διαδηλώσεων στην Αγία Πετρούπολη από τη φρουρά του τσάρου. Το έργο δίνει μια κωμικοτραγική εικόνα των διανοούμενων στην προεπαναστατική Ρωσία, τοποθετώντας τη δράση στον προστατευμένο μικρόκοσμο μιας αστικής οικογένειας, ενώ “εκεί έξω” μια φοβερή επιδημία χολέρας οδηγεί τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις σε απόγνωση.
Ο Ίψεν στο τελευταίο του έργο επιχειρεί να αναδομήσει μια ολόκληρη θέση και θέαση της ζωής και του έργου του, μ’ ένα κείμενο που διαρκώς ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταφυσικό. Σ' έναν τόπο παραθερισμού πέντε άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το "θάνατο" (το θάνατο του εαυτού, το θάνατο των ιδιοτήτων, το θάνατο της νιότης) και προσπαθούν να ξαναβγούν στη ζωή, απαλλαγμένοι απο "μεγάλες ιδέες", απο εμπόδια, απο τρόμους και αγκυλώσεις. Η παράσταση επιχειρεί μέσα απο πέντε διαφορετικές οπτικές και πέντε διαφορετικές γενιές ηθοποιών να θέσει το ζήτημα της συνέχειας , της αποδοχής της "φύσης" της ανθρώπινης ύπαρξης και την απαλλαγή απο εγκλωβιστικούς και εθελούσιους "προσωπικούς θανάτους".
17 Φεβρουαρίου έως 29 Μαϊου
Αδαμαντία
Παναγιώτη Μέντη
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης Ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου
Η Αδαμαντία, αγωνιά να επιβιώσει κτίζοντας στην άµµο της Αφρικανικής ερήµου την διαρκώς µετέωρη προσωπική της περιπέτεια. Γυναίκα και Άνδρας, Μάνα και Πατέρας σε µια οικογένεια που της ζητά να απολογηθεί για όσα λαχτάρησε αλλά δεν τα έζησε. Φόντο της υπόθεσης: Ένα νησί του Αιγαίου, Θεσσαλονίκη, Αλεξάνδρεια, Κάϊρο, Αθήνα. Ελλάδα και Αίγυπτος, αλλά πουθενά ρίζα και φιλόξενη πατρίδα. Έλληνες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Χριστιανοί, Μουσουλµάνοι Σουνίτες, Χριστιανοί Κόπτες, Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι. Η Ελλάδα µετά τον εµφύλιο. Η Ελλάδα του Καραµανλή, της Δικτατορίας, η Ελλάδα του Ανδρέα. Παράλληλα µε την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουµπάρακ. Γεγονότα στο Σουέζ, Πόλεµος των έξη ηµερών, Κυπριακό... Και δίπλα σε όλα αυτά η ζωή µιας γυναίκας που πρέπει να φέρει σε πέρας αυτά που είναι οι δικές της προτεραιότητες. Που πρέπει να µεγαλώσει τα παιδιά της, µέσα σε ένα περιβάλλον που απαιτεί συµβάσεις και συµβιβασµούς.
Το έργο είναι βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία που περίμενε χρόνια την ανακάλυψη και την αποκάλυψή της από τον Κωστή Καπελώνη. Ο Παναγιώτης Μέντης μετέτρεψε το πρωτογενές υλικό σε θεατρικό έργο. Η Μάνια Παπαδημητρίου θα δώσει σάρκα και οστά, χιούμορ και συγκίνηση στην Αδαμαντία.
11 Ιανουαρίου έως 26 Απριλίου
ΦΡΥΝΙΧΟΥ
ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2015:
Το Πέρασμα: μετανάστευση / προσφυγιά
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Σίσσυ Παπαθανασίου
(Ελληνικά έργα σε πρώτη παρουσίαση)
Χρήστος Αγγελάκος: Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας│σκηνοθετική επιμέλεια: Ιόλη Ανδρεάδη
Ο Φωκίων Καπνίδης είναι τρόφιμος του ΑΑΨΟΥ (Άσυλο Ανιάτως Ψεκασθέντων Ολικής Υστερήσεως).
Κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό για τον "Τρόφιμο της Χρονιάς" καθώς αυτοαναγορεύτηκε,¨ Ο Νεκρός της Αμφιπόλεως" και έκτοτε επιδεικνύει ανάλογη διαγωγή.
Σήμερα ο Φ.Κ. έχει την τιμητική του.
Δίνει την καθημερινή διάλεξη που αναλαμβάνει κάθε χρόνο ο "Τρόφιμος της Χρονιάς"
μπροστά σε ένα ακροατήριο που αποτελείται από τους άλλους τροφίμους, συγγενείς και φίλους καθώς και από το ιατρικό, νοσηλευτικό κτλ. προσωπικό του ιδρύματος…
5 έως 29 Νοεμβρίου, 7 Δεκεμβρίου έως 16 Φεβρουαρίου
Τα μεγάλα έργα πάντα μας αποκαλύπτουν την αλήθεια της εποχής μας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με το νόημα της ζωής. Μας κρίνουν ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά. Ο Μπέκετ βυθομετρά και με ακρίβεια
νυστεριού, αναδεικνύει όλη την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης με όπλο το χιούμορ και την αισιοδοξία. Όχι μιας «εύκολης» αισιοδοξίας αλλά μιας πραγματικής αισιοδοξίας. Επιμένει να "παίζει" ακόμα κι αν σε κάθε αρχή βρίσκεται πάντα το τέλος.
Όσες ταμπέλες κι αν του κόλλησαν - πεσιμιστής, σκοτεινός, δυσνόητος, αρνητικός - ο Μπέκετ αρχίζει πάντα από το "φως" και καταλήγει πάντα στο «φως». Δεν έχει σημασία αν στη «μέση» της διαδρομής, επεξεργάζεται το βαθύτερο σκοτάδι. Το φως υπάρχει αρκεί να το αναζητήσεις και να το δεις.«Το παιχνίδι του τέλους», μας ζητάει ν’ αφεθούμε στην αθωότητα του. Στον αέναο κύκλο κάθε αρχής και τέλους. Σ’ αυτό που ποτέ δεν τελειώνει. Που ποτέ δε θα τελειώσει. Μας ζητάει, ν’ αφεθούμε στην επικινδυνότητα που κρύβει ένα παιχνίδι στα χέρια των μεγάλων. Το έργο του, τόσο κοντά μας, στην καθημερινότητά μας, στις κακές μας και μεγάλες στιγμές.
3 Δεκεμβρίου έως 10 Ιανουαρίου, 18 Ιανουαρίου έως 21 Φεβρουαρίου
Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα
Άκη Δήμου
Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία: Γιάννης Σκουρλέτης
Με όχημα την «Πρώτη Αγάπη» του Ιωάννη Κονδυλάκη και με στοίχημα την ποιητική διαχρονία της γλώσσας ως ακριβού και αναντικατάστατου αγωγού του αισθήματος, το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» παρακολουθεί βήμα βήμα τη μεταμόρφωση ενός θαύματος σε εφιάλτη, το πάθος να τρέχει ξέφρενο μέχρι το χείλος της απόγνωσης και τον
έρωτα να πέφτει σ’ έναν βαθύ γκρεμό για να βυθιστεί εκεί όπου κανένα πειρατικό δεν θα τον ψάξει. Μια παραλλαγή σε μια εμβληματική νουβέλα της ελληνικής λογοτεχνίας και, ταυτόχρονα, μια συμφωνία για τέσσερα πρόσωπα ενορχηστρωμένη από το φάντασμα της αδύνατης Αγάπης. Ίσως γιατί «όποιος δεν γεμίζει τον κόσμο του με φαντάσματα, μένει μονάχος». Και γιατί οι λυγμοί είναι η καλύτερη μουσική για τους άδοξους έρωτες.
14 Ιανουαρίου έως 21 Φεβρουαρίου, 29 Φεβρουαρίου έως 26 Απριλίου
Έρωτας και χρόνος. Ο έρωτας που έρχεται, ο έρωτας που μένει, ο έρωτας που χάνεται. Ο χρόνος που φεύγει, αυτά που φέρνει, αυτά που παίρνει, αυτά που αφήνει. Χρόνος : η μοναδική αληθινή μας περιουσία. Έρωτας: η μοναδική αληθινή μας ευκαιρία.
Η «Δόνια Ροζίτα» και το υπερρεαλιστικό «παραμύθι του χρόνου»: «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» μιλούν ακριβώς για τον έρωτα και το χρόνο. Και μ΄ένα περίεργο τρόπο τα δύο αυτά έργα συνομιλούν. Στο κέντρο της δράσης τους, μια γυναίκα και αντίστοιχα ένας άντρας, που έχουν
αποφασίσει να περιμένουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τον έρωτα. Όμως ο έρωτας- όπως και ο χρόνος -δεν περιμένουν...
Δύο έργα σε μια ενιαία παράσταση που «παίζει» με τη φόρμα και την αίσθηση του ονείρου.
25 Φεβρουαρίου έως 24 Απριλίου
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα (χάρτης). Τηλέφωνο ταμείου: 2103228706 προπώληση: www.viva.gr, Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης), τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732 προπώληση: www.viva.gr, Ατέλειες - Προσκλήσεις: 3 € προαιρετική συνεισφορά στα έξοδα του Θεάτρου, Μειωμένα εισιτήρια Φοιτητές, Άτομα κάτω των 23 ετών και άνω των 65. Κάρτες μέλους: Με 100 € μπορείτε να παρακολουθήσετε όλες τις παραστάσεις της σεζόν. Προσφορά για την έναρξη της θεατρικής περιόδου 2015-16. Την παραμονή της έναρξης των παραστάσεων, Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου, ώρα 5-10 μμ. Στα ταμεία του Υπογείου και της Φρυνίχου, μπορείτε να προμηθευτείτε εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις της σεζόνμε τιμή εισιτηρίου3 € ! Η προσφορά ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη ημέρα. Δικαιούστεμέχρι 2 εισιτήρια ανά παράσταση, για όσες παραστάσεις επιλέξετε, τις ημέρες και ώρες παραστάσεων που επιλέξετε. Για περισσότερες λεπτομέρειες επισκεφθείτε το site του θεάτρου.
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
17°
