Orkestr: Ο Peter Muijsenberg, drummer και τραγουδιστής της ολλανδικής space rock μπάντας, μιλάει στην Athens Voice.
Η αλήθεια είναι ότι ενώ δεν είχα ποτέ πολύ μεγάλη επαφή με τη σκηνή της Ολλανδίας, υπήρχαν κάποιοι καλλιτέχνες και κάποια συγκροτήματα που είχα ξεχωρίσει. Πρώτος και καλύτερος ο Bou-dewijn de Groot, ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός, ειδικά στους δίσκους που κυκλοφόρησε από το 1968 μέχρι το 1973. Ύστερα οι Bojoura και οι Sandy Coast ήταν από τα σχήματα των sixties που μου άρεσαν πολύ. Σχήματα όπως οι Shockin’ Blue και οι Golden Earring έγραψαν τη δική τους ιστορία για να φτάσουμε αργότερα στον Herman Brood και τους Nits. Τα τελευταία χρόνια δεν είχα επαφή με τη σκηνή της Ολλανδίας κι έτσι οι Orkestr έπεσαν περίπου σαν κεραυνός εν αιθρία. Και το “I” είναι ένας από τους πιο όμορφους δίσκους που έχω ακούσει μέσα στη χρονιά.
Orkestr: Συνέντευξη με τον drummer και τραγουδιστή Peter Muijsenberg
Όταν ξεκινούσατε να ακούτε μουσική, τι είδη ακούγατε; Το πρώτο CD που αγόρασα ποτέ ήταν το πρώτο άλμπουμ των Spice Girls, ήμουν μάλλον γύρω στα 12. Αρκετά γρήγορα μετά, πήρα στα χέρια μου τη συλλογή βινυλίων της μητέρας μου και άρχισα να την ψάχνω. Εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το βινύλιο ήταν αρκετά φθηνό, οπότε μπορούσα να αγοράζω δύο-τρεις δίσκους κάθε τόσο με το πενιχρό χαρτζιλίκι μου και έτσι ξεκίνησε η εμμονή μου με τη μουσική. Άκουγα Genesis και ό,τι σχετιζόταν με τους Genesis σχεδόν αποκλειστικά για μερικά χρόνια και τελικά διεύρυνα τον ορίζοντά μου για να συμπεριλάβω τα πάντα, από την πρώιμη μουσική με synthesizer μέχρι την cool τζαζ.
Ποια ήταν τα συγκροτήματα από την Ολλανδία που σας επηρέασαν;
Υπάρχει ένας τύπος που λέγεται Jacco Gardner. Κάνει πολύ καλή μουσική, ψυχεδελικά πράγματα. Ήταν μια πολύ σημαντική βάση για εμάς όταν ηχογραφούσαμε το album μας, το “I”. Ο Ruud -ένας από τους πληκτράδες μας- τον ανέφερε αρκετά συχνά, ειδικά όταν μιξάραμε το άλμπουμ. Είναι σπουδαίο υλικό! Το άλμπουμ του, “Somnium” είναι από τα πολύ αγαπημένα όλων μας.
Τα περισσότερα από τα μέλη των Orkestr έχουν παίξει σε άλλες μπάντες στη χώρα σας. Θα ήθελες να μου πεις λίγα λόγια γι’ αυτά;
Φυσικά! Ο Ruud και ο Christian -ο μπασίστας μας- ήταν σε μια μπάντα που ονομάζεται No Man's Valley για πάνω από μια δεκαετία. Φτιάχνουν - σύμφωνα με τα δικά τους λόγια - ψυχεδελικό, επηρεασμένο από τα blues, organ wave. Έχουν κάνει τρία album μέχρι στιγμής με το τελευταίο τους να ονομάζεται “Chrononaut Cocktailbar/Flight of the Sloths”. Κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος από την Tonzonen Records και αξίζει πολύ να το τσεκάρεις. Ο αδελφός μου Erik -πλήκτρα- κι εγώ έχουμε παίξει σε πολλές μπάντες όλα αυτά τα χρόνια. Η προηγούμενη μπάντα στην οποία ήμασταν μαζί λεγόταν The Mothmen και ήταν ένα τριμελές garage-punk συγκρότημα. Κυκλοφορήσαμε ένα EP με τίτλο “Last Astronaut”. Δεν είμαστε ενεργό συγκρότημα πια, αλλά πού και πού κάνουμε καμιά συναυλία επανένωσης. Κάναμε μία νωρίτερα φέτος για να τιμήσουμε το τοπικό μας κέντρο νεολαίας που συμπλήρωσε 55 χρόνια ύπαρξης. Παίζω επίσης drums σε ένα συγκρότημα που ονομάζεται Robert and the Keders. Παίζουμε ένα είδος power-pop επηρεασμένο κάπως από τους Beatles και τους Beach Boys. Θα κυκλοφορήσουμε το ντεμπούτο μας EP “Whispering” αργότερα φέτος.
Πώς είναι η σκηνή στην Ολλανδία αυτή τη στιγμή;
Λοιπόν, είναι δύσκολο να μιλήσεις για ολόκληρη την ολλανδική σκηνή, αλλά μπορώ να σου πω ότι η τοπική μας σκηνή είναι αρκετά καλή. Κατάγομαι έναν δήμο που ονομάζεται Horst aan de Maas, είχαμε πάντα μια πολύ ενεργή σκηνή συγκροτημάτων. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι σχεδόν κάθε πόλη εδώ γύρω έχει ένα τοπικό κέντρο νεολαίας. Αυτό είναι ένα είδος μπαρ/χώρου που διευθύνεται από νέους εθελοντές. Αν ξεκινήσεις μια μπάντα εδώ και μπορείς να παίξεις τουλάχιστον κάπως καλά ,σου εγγυώνται τουλάχιστον δέκα συναυλίες σε αυτά τα κέντρα νεολαίας μέσα στον πρώτο χρόνο. Αυτό ίσχυε σίγουρα στην εποχή μας, πριν από περίπου 20 χρόνια, αλλά ισχύει και τώρα. Αυτές οι συναυλίες δεν σου δίνουν καθόλου χρήματα, αλλά σε βγάζουν στη σκηνή και σε βοηθούν να αποκτήσεις εμπειρία συναυλίας. Και μόνο γι’ αυτό, αξίζει να ξεκινήσει κάποιος μια μπάντα. Είναι τόσο απλό! Έτσι, είχαμε πάντα μια πολύ υγιή τοπική σκηνή, η οποία παρήγαγε πάντα περισσότερα από τον μέσο όρο αριθμό επιτυχημένων συγκροτημάτων, τόσο σε επίπεδο χώρας, όσο και παγκόσμια. Ακόμα και τώρα έχουμε μερικές σπουδαίες μπάντες που ανεβαίνουν, οι Desinteresse προσωπικά είναι η αγαπημένη μου. Είναι κάτι πιτσιρικάδες που κάνουν cold wave στο στιλ των 80s και πραγματικά τα δίνουν όλα. Είναι πραγματικά φοβερό να τους βλέπεις! Μια άλλη τοπική μπάντα που μου αρέσει πολύ είναι οι The Anaes-thetics, που κυκλοφόρησαν ένα υπέροχο άλμπουμ το 2022 με τίτλο “1080”. Είναι μαζί εδώ και πολύ καιρό και ένα από τα μέλη τους ζει αυτή τη στιγμή στην Ιαπωνία, αλλά εξακολουθούν να ηχογραφούν και να κυκλοφορούν νέα μουσική μαζί.
Τα περισσότερα από τα τραγούδια μοιάζουν να είναι στον πρώιμο spacerock ήχο των αρχών της δεκαετίας του εβδομήντα. Ποιες μπάντες σας αρέσουν από αυτή την εποχή;
Ξέρεις, για να είμαι ειλικρινής, δεν ακούω συνειδητά space rock. Δεν θέλαμε πραγματικά να παίξουμε space rock, ο ήχος μας προέκυψε αρκετά φυσικά όταν αρχίσαμε να παίζουμε μαζί. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με τους Pink Floyd και σε όλους μας αρέσει πολύ το γαλλικό συγκρότημα Air και έτσι αυτά ήταν τα σημεία αναφοράς μας όταν αρχίσαμε να παίζουμε ως τετράδα. Υποθέτω ότι ο ήχος μας προέκυψε έτσι επειδή μερικές από τις άλλες επιρροές μας ήταν παρόμοιες με τις επιρροές αυτών των πρώτων πρωτοπόρων του space rock. Μιλάω φυσικά για παράδειγμα για τους Beatles που πάντα δεσπόζουν σε ό,τι κάνουμε. Και σε όλους μας αρέσουν πολύ οι Kraftwerk, κάτι που επίσης βοηθάει…
Στα αυτιά μου το πρώτο τραγούδι που αποκαλύψατε ως single από τον δίσκο, το “We'llStartAnew” είναι αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ακούγεται αρκετά πιο... newwave. Συμφωνείς;
Συμφωνώ! Το album μας αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού άντρα, τον οποίο περιμένει μια άσχημη μοίρα. Αναγκάζεται να περάσει τη ζωή του μέσα στην αγγαρεία και τη φτώχεια, δουλεύοντας για το κράτος σε ένα ορυχείο αμιάντου. Υπάρχει όμως μια διέξοδος: συμμετέχει σε μια κρατική κλήρωση και κερδίζει την ευκαιρία να γίνει τεχνικός σε ένα από τα πλοία-κιβωτούς που φεύγουν από τη Γη για να αποικίσουν νέους πλανήτες. Όταν αργότερα θα επιστρέψει στη Γη, του υπόσχονται πλούτο και μια άνετη δουλειά. Υπάρχει όμως μια παγίδα: θα είναι ο μόνος άνθρωπος που θα είναι όντως ξύπνιος στο σκάφος για τους πολλούς μήνες που θα χρειαστούν για να ταξιδέψουν σε αυτόν τον νέο πλανήτη. Το άλμπουμ ξεκινάει λοιπόν με αρκετά θετικό ήχο, πιο new wave όπως είπες. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πρωταγωνιστής μας ξεκινάει μια νέα περιπέτεια και είναι ενθουσιασμένος για το μέλλον του. Ο ήχος του “We'll Start Anew” έχει σκοπό να αντανακλά αυτό. Αυτό συμβαίνει στο πρώτο μισό, όπου ακούγεται το μεγάλο γυαλιστερό drum-machine των 80s. Στο δεύτερο μισό του τραγουδιού τα πράγματα αλλάζουν απότομα, γίνονται πιο σκοτεινά καθώς οι αμφιβολίες και η μοναξιά αρχίζουν να καταλαμβάνουν τον πρωταγωνιστή μας. Αυτό το δεύτερο μέρος μοιάζει ίσως λίγο περισσότερο με το υπόλοιπο άλμπουμ. Αυτό ήταν ένα τραγούδι που μας πήρε πολύ χρόνο για να το κάνουμε όπως ακριβώς το θέλαμε. Πιστεύαμε από την αρχή ότι ήταν αρκετά δυνατό για να είναι το πρώτο τραγούδι που θα κυκλοφορούσαμε. Και θέλαμε πραγματικά να πούμε το πρώτο μισό της ιστορίας με σαφήνεια, να συστηθούμε και να παρασύρουμε τον κόσμο να ακούσει και το υπόλοιπο “I”.
Υπάρχει μια διεθνής σκηνή στην οποία αισθάνεστε ότι ταιριάζετε αυτή τη στιγμή; Ποιες άλλες μπάντες θα ταίριαζαν επίσης;
Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα... Στην ουσία, παλεύουμε στο μικρό μας studio να φτιάξουμε αυτόν τον δίσκο εδώ και σχεδόν 5 χρόνια και πραγματικά δεν έχουμε κοιτάξει πολύ προς τα έξω. Ξέρεις, το ενδιαφέρον είναι ότι τώρα που ο δίσκος βγαίνει πραγματικά και ο κόσμος αρχίζει να τον ακούει για πρώτη φορά και να γράφει γι' αυτόν, έχω καταλήξει σε νέες συνειδητοποιήσεις σχετικά με το album και τον ήχο του. Είναι περίεργο όλο αυτό. Για παράδειγμα, ο κόσμος λέει πόσο επηρεασμένοι είμαστε από τα 80s και εγώ δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό. Σίγουρα, όπως είπα και πριν, το “We 'll Start Anew” έχει κάποια 80s λάμψη, αλλά το υπόλοιπο album στα αυτιά μου όχι τόσο πολύ. Ή τουλάχιστον έτσι ένιωσα αρχικά. Τώρα που έχω πάρει αυτό το feedback, νομίζω ότι αρχίζω να το ακούω κι εγώ. Είναι αρκετά ενδιαφέρον. Έτσι, υποθέτω ότι για όλα αυτά, ο χρόνος θα δείξει. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει κοινό και σκηνή γι' αυτό το album εκεί έξω. Και ελπίζω ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα βρουν τον μικρό μας δίσκο και θα τον αγαπήσουν όσο τον αγαπήσαμε κι εμείς όταν τον φτιάχναμε.
Θα θέλατε να μου πείτε λίγα λόγια για την ταινία που δημιούργησε ο Jenzen για εσάς και συνοδεύει το άλμπουμ;
Όταν φτιάχναμε αυτόν τον δίσκο, δεν είχαμε στο μυαλό μας ότι θα έπρεπε να είμαστε σε θέση να τον παίξουμε ζωντανά. Έτσι, έπρεπε να σκεφτούμε ίσως να τον προωθήσουμε με διαφορετικό τρόπο. Ένα από τα πράγματα που θέλαμε να κάνουμε ως Orkestr, ήταν να συνεργαστούμε με νέους ανθρώπους, ανθρώπους έξω από τους στενούς μουσικούς κύκλους. Και έτσι, ρωτήσαμε τον Jenzen -έναν σπουδαίο καλλιτέχνη που είναι από την περιοχή μας- αν θα τον ενδιέφερε ίσως να γυρίσει μια ταινία, που θα αφηγείται την ιστορία του album. Και τότε ήρθε το επόμενο εμπόδιο: πώς θα δείξουμε αυτή την ταινία στον κόσμο; Δεν μας φαινόταν σωστό να την προβάλουμε «απλά» σε μια κινηματογραφική αίθουσα και να τελειώνουμε με αυτό. Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να προσθέσουμε μερικά ακόμη στοιχεία σε αυτήν και να την κάνουμε πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία; Το αποτέλεσμα είναι το “GKW-I”, ένα οπτικοακουστικό θέαμα που συνδυάζει τη μουσική, τον κινηματογράφο και το θέατρο σε ένα «απόκοσμο» σημείο του δήμου μας και μάλιστα το μοναδικό: ένα λατομείο. Ο Jenzen έφτιαξε μια υπέροχη ταινία, που πραγματικά αποτυπώνει το ύφος του δίσκου. Και είναι επίσης πολύ ωραίο να βλέπεις πώς φαντάζεται κάποιος άλλος την ιστορία σου και να τη βλέπεις να ζωντανεύει σε ένα διαφορετικό μέσο. Χρησιμοποιήσαμε επίσης τις εικόνες από αυτή την ταινία για να φτιάξουμε ένα graphic novel και όλοι όσοι αγοράζουν το album σε βινύλιο, το παίρνουν ως ένα μικρό μπόνους.
Τι να περιμένουμε από εσάς στο επόμενο διάστημα;
Ήδη δουλεύουμε σκληρά για τη συνέχεια του “I”, για την ακρίβεια δουλεύουμε για πολλές συνέχειες. Ελπίζουμε να τελειώσουμε ένα από αυτά τα project και να το κυκλοφορήσουμε πριν από το τέλος του έτους, σταυρώνω τα δάχτυλά μου να το καταφέρουμε μέχρι τότε και να μην χρειαστούν άλλα 5 χρόνια...
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
