Nana Rashid: Η μουσική είναι ο τόπος όπου μπορούμε να συναντηθούμε

Συχνά, οι φίλοι της jazz μένουν σταθεροί στα παλιά ακούσματα, στις παλιές μεγάλες φωνές. Ποια νέα τραγουδίστρια θα μπορούσε να σταθεί ενδεχομένως δίπλα στη Billie Holiday ή τη Nina Simone; Όμως η μουσική προχωράει κι όπως από τις μεγάλες εκείνες τραγουδίστριες περάσαμε σε ονόματα όπως της Cassandra Wilson, της Melody Gardot ή της Diana Krall, η προηγούμενη χρονιά μας έφερε τη Samara Joy αλλά και τη Nana Rashid. Μάλιστα τη δεύτερη θα έχουμε την ευκαιρία να τη δούμε ζωντανά στη σκηνή τη δεύτερη μέρα του Ιουνίου.

Nana Rashid: Η νέα μεγάλη φωνή της jazz μιλάει στην Athens Voice

Χρειάστηκαν επτά χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το EP σας “Sorrow In Sunlight” μέχρι την κυκλοφορία του “Music For Betty”. Γιατί χρειάστηκε τόσος καιρός;
Ναι, αυτό είναι ένα ζήτημα. Και υπάρχουν αρκετοί λόγοι. Ένας πρώτος λόγος είναι ότι είμαι δουλεύω αργά. Μου αρέσει να ανατρέχω πολλές φορές στους στίχους μου, ύστερα στις μελωδίες και στη σχέση τους ξανά και ξανά. Μου παίρνει πραγματικά πολύ χρόνο για να γράψω τραγούδια που θα θέλω να τραγουδάω συνεχώς. Επίσης, για μένα η μουσική είναι ένα πολύ κοινωνικό πράγμα. Το συγκρότημα με το οποίο συνεργάζομαι τώρα, δουλεύουμε μαζί σχεδόν 4 χρόνια. Συνδεόμαστε στενά μέσω της μουσικής κι επιπλέον μας αρέσει να ταξιδεύουμε μαζί, να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και όλα είναι πολύ διαφορετικά από οποιοδήποτε άλλο σχήμα έχω βρεθεί. Όλη αυτή η κοινωνική διαδικασία που είναι τόσο όμορφη, μας παίρνει πολύ χρόνο.

Οπότε η συνεργασία με τους Little North είναι τέλεια…
Για μένα η μουσική είναι ένα πολύ ομαδικό πράγμα όπως σου είπα και μου αρέσει να δουλεύω με συγκρότημα, να ορίζουμε μαζί τις κατευθύνσεις και να εξελισσόμαστε μαζί. Οι Little North είναι πολύ συνηθισμένοι να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο. Μια άλλη μεγάλη έκπληξη για μένα είναι η παραγωγικότητά των Little North, είναι πολύ καλοί στο να δουλεύουν σκληρά και να παράγουν μουσική σε συνεχή ροή, πράγμα που με ενέπνευσε κι εμένα και με βοήθησε να δουλεύω πιο γρήγορα.

© Thomas Degner

Για μένα, το “Mother, Father” είναι ένα θεμελιώδες τραγούδι για σένα. Η μητέρα σου είναι Δανέζα και ο πατέρας σου από τη Ζανζιβάρη/Ομάνι. Το τραγούδι είναι γεμάτο ερωτηματικά. Έχεις βρει απαντήσεις; Έχεις βρει έναν προσωπικό δρόμο;
Έχεις δίκιο, είναι ένα πολύ σημαντικό τραγούδι για μένα και ένα τραγούδι που βρισκόταν μέσα μου εδώ και πολύ καιρό. Και ναι, έχει πολλές ερωτήσεις. Όταν γράφω τραγούδια έρχονται συχνά τέτοιου είδους ερωτήσεις σαν ένα είδος μικρού δώρου για μένα. Μπορείς να το ονομάσεις και επιφοίτηση. Σε αυτήν την περίπτωση, το τραγούδι ήταν ένα μέσο για να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι και να αρχίσω να κάνω στον εαυτό μου τις ερωτήσεις που ως τότε έκανα σε άλλους ανθρώπους. Γιατί η αλήθεια είναι ότι εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να μάθουμε τι ακριβώς θέλουμε στη ζωή.

Το “Johnny Guitar” δεν είναι τόσο συνηθισμένο κομμάτι στα άλμπουμ της jazz. Το τραγουδάς υπέροχα, αλλά πώς αποφάσισες να το συμπεριλάβεις στο tracklisting;
Άκουγα πολύ Peggy Lee με τη γιαγιά μου. Έζησα με τη γιαγιά κάποια από τα εφηβικά μου χρόνια και αγαπούσαμε πολύ αυτό το τραγούδι. Αστείο, αλλά σκέψου ότι είχαμε κι ένα χαμστεράκι που το λέγαμε Johnny για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Νιώθω ότι αυτό το τραγούδι αποτυπώνει πραγματικά την αίσθηση της λαχτάρας για μια αγάπη που δεν μπορεί να εκπληρωθεί, ένα τραγούδι που μας καλεί να βρούμε τον τρόπο να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Για μένα η πρόταση “Play It again Johnny Guitar, just play it again”είναι ακριβώς η φράση που εκφράζει τη νοσταλγία για μια χαμένη αγάπη.

Σχετικό Άρθρο

Μουσικη Tenorman: «Πάντα μου άρεσε ο Δον Ζουάν»

Γιάννης Μπελεσιώτης 15.05.2024, 19:09

Ποιες είναι οι τραγουδίστριες που αγαπάς περισσότερο και γιατί;
Νομίζω ότι εμπνέομαι περισσότερο από τραγουδιστές που γράφουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους. Είμαι πιο κοντά στην crossover σκηνή της jazz. Έτσι ακούω πιο πολύ -από τις γυναίκες τραγουδίστριες- Melody Gardot, Melanie De Basio, Laura Mvula και πολλές άλλες.

Πώς είναι αυτή τη στιγμή η jazz σκηνή της Δανίας;
Η jazz σκηνή της Δανίας έχει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Οι μουσικοί τολμούν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους πια αντί να μιμούνται άλλους. Και νομίζω ότι είναι σημαντική μια ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτό που φέρνεις ο ίδιος και στην παράδοση.

Έχεις αρχίσει να δουλεύεις πάνω σε νέο υλικό; Πόσο διαφορετικό θα είναι από το περσινό σου album;
Άρχισα σιγά σιγά να δουλεύω σε νέα μουσική, αλλά δεν έχω προλάβει ακόμα να μπω βαθιά. Το σχέδιο είναι να βρω χρόνο και χώρο για να γράψω μουσική τον Ιούνιο και το πρώτο εξάμηνο του 2025. Ανυπομονώ γι’ αυτό. Είμαι σίγουρη ότι θα αναφέρομαι και πάλι σε κάποια από τα ίδια θέματα. Κι επίσης είναι σημαντικό να γράφω για όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας.

Τι έχουμε να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στο Athens Jazz Festival;
Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα παίξουμε στην Αθήνα, πραγματικά. Το συζητούσαμε μόλις απόψε. Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μεταδώσουμε την ένταση και να επικοινωνήσουμε όλα τα μηνύματα που θεωρούμε σημαντικά. Για μένα η μουσική είναι ο τόπος όπου μπορούμε να συναντηθούμε και να νιώσουμε σε κοινό έδαφος. Αυτό προσπαθούμε πάντα ως σχήμα αλλά και εγώ προσωπικά.