Eurovision 2024: Η ελληνική συμμετοχή με το τραγούδι «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι και οι πρώτες αντιδράσεις.
«Πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι». Από το πρώτο άκουσμα της φετινής μας συμμετοχής στη Eurovision σκεφτόμουν «κοίτα να δεις που αυτό θα πάει πολύ καλά». Ξεσηκωτικός, χορευτικός ρυθμός, ζουρνάς και στίχοι που αναφέρονται στην αγάπη και στα ρίσκα που την ακολουθούν μαζί μ’ ένα πανδαιμόνιο τάσεων της σύγχρονης ποπ να αφομοιώνονται οργανικά στο τριάμισι λεπτών κομμάτι με τίτλο «Ζάρι». Η Μαρίνα Σάττι δεν χρειάζεται ούτε συστάσεις, ούτε και υπεράσπιση. Με μονάχα ένα άλμπουμ στο ενεργητικό της, το «YENNA», και τραγούδια μετρημένα, η συνεισφορά της στη σύγχρονη ελληνική ποπ είναι σημαντική.
Στο βίντεο κλιπ, το οποίο σκηνοθέτησε ο Αυστραλός Ζακ Γουίζελ, η Μαρίνα Σάττι πρωταγωνιστεί ως ξεναγός, συστήνοντας τις ομορφιές της Ελλάδας: τον Παρθενώνα, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την πλατεία Μοναστηρακίου, το Σύνταγμα. Οι εικόνες εναλλάσσονται τόσο γρήγορα όσο και σε μια κανονική περιήγηση στο δαιδαλώδες Αθηναϊκό κέντρο με την πολυπολιτισμικότητα, την πολιτιστική κληρονομιά, τις ιδιαιτερότητες της ουρμπανίλας και της βαλκανικότητας, την ανομοιογένεια, ακόμα και τα μαρσαρίσματα να δίνουν τη θέση τους το ένα στο άλλο διαδοχικά. Πραγματικά παρακολουθώντας το δεν ξέρεις τι να περιμένεις: είναι γεμάτο ιδέες, εικόνες ελκυστικές και έντονες, κεντημένες με έξυπνο, σύγχρονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό μέσα από τον οποίο αποδομούνται πολλά κλισέ που ακολουθούν την Ελλάδα του φολκλόρ και της τουριστικής της βιομηχανίας εδώ και πολλά χρόνια. Το κιτς εδώ θριαμβεύει για να σατιρίσει τον εαυτό του.
Το τραγούδι υπογράφουν μαζί με τη Μαρίνα Σάττι μια ομάδα ελλήνων και ξένων δημιουργών (OGE, Kay Be, Nick Kodonas, Jay Stolar, Gino The Ghost, Jordan Palmer, VLOSPA και Solmeister) και και καταφέρνει να εντάξει τόσο τα παραδοσιακά και λαϊκά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μουσική της Μαρίνας Σάττι όσο και σύγχρονα στοιχεία της ποπ και της τραπ.
Οι αντιδράσεις πολλές, εννοείται. Και υπερβολικές. Ίσως είναι εθνικό μας σπορ να διχαζόμαστε από τα πιο επουσιώδη μέχρι τα γνήσια ουσιώδη με την ίδια ευκολία και απόλαυση. Ακολουθούν και το προϊόν της Eurovision παρά τα 60 περίπου χρόνια ζωής τους ακόμα πολλές παρεξηγήσεις. Ας θυμόμαστε πάντως ότι δεν είναι διαγωνισμός πολιτισμών, αλλά ταλέντων. Ότι ένα τραγούδι δεν είναι καμπάνια του ΕΟΤ, ούτε διαφήμιση της χώρας, αλλά απλά μια συμμετοχή σε Διαγωνισμό Τραγουδιού. Ότι στους διαγωνισμούς αυτούς ψηφίζουν κυρίως οι φαν του διαγωνισμού (και μάλλον είναι ήδη ξετρελαμένοι με το κομμάτι). Ότι παρόλο που δεν ακολουθεί την τυπολογία της Eurovision έχει και τα στοιχεία εκείνα αλλά και την αυθεντικότητα για να το εκτοξεύσουν. Ο ήχος και η ιδέα είναι απόλυτα σύγχρονα και εντελώς Σάττι. Μπράβο στη Μαρίνα Σάττι και στην ΕΡΤ που την άφησε να δουλέψει ελεύθερα.
