Nico: Τα ιστορικά άλμπουμ «The Marble Index» και «Desertshore», που είχαν εξαντληθεί, επανακυκλοφορούν στις 29 Μαρτίου.
Τα δύο σπουδαία albums της Nico, “The Marble Index” (1968) και “Desertshore”, (1970) θα επανεκδοθούν από την ανεξάρτητη βρετανική δισκογραφική Domino Recording Company. Πρόκειται για το δεύτερο και τρίτο κατά σειρά solo albums της Γερμανίδας, τα οποία είχαν εξαντληθεί σε φυσική μορφή εδώ και καιρό. Οι επανεκδόσεις θα είναι διαθέσιμες σε CD και βινύλιο, στις 29 Μαρτίου. Παραγωγός και στα δύο albums υπήρξε ο John Cale, συνιδρυτής των VelvetUnderground στο ντεμπούτο των οποίων πρωτοεμφανίστηκε η Nico. Ο ήχος των “The Marble Index” και “Desertshore” χαρακτηρίστηκε εκείνη την εποχή ως απομάκρυνση από τα folk μονοπάτια του ντεμπούτου της “Chelsea Girl” (1967), θεωρείται δε ότι επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το είδος του goth rock.
Ανάμεσα σε άλλες δηλώσεις όσον αφορά τα δύο αυτά albums, ειδικότερα το “The Marble Index”, ξεχωρίζουν αυτές του αρθρογράφου του Rolling Stone, Lester Bangs, ο οποίος χαρακτήρισε τον δίσκο ως το «καλύτερο albumavant-garde κλασικής “σοβαρής” μουσικής για το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, μέχρι εκείνη τη στιγμή». Η περσόνα του Bangs αποδόθηκε με εξαιρετικό τρόπο, από τον εκλιπόντα ηθοποιό Philip Seymour Hoffman, στο “Almost Famous” του Cameron Crowe.
Το “The Marble Index” προέκυψε ύστερα από την απογοήτευση της Nico για το μέτριο, κατ' αυτήν, ντεμπούτο της “Chelsea Girl”, το οποίο ήταν κυρίως album διασκευών. Εκείνη την περίοδο ήρθε σε επαφή με τον JimMorrisson, ο οποίος την προέτρεψε να συνθέσει το δικό της υλικό, χρησιμοποιώντας το ταλέντο και τις γνώσεις της στο αρμόνιο. Η συνεργασία με τον John Cale έδωσε τα δύο albums που επανεκδίδονται από την Domino Recording Company, με το “Desertshore” να θεωρείται το album στο οποίο η Nico βρήκε τον καλλιτεχνικό εαυτό της, με τα φωτεινά χρώματα των πρώτων ημερών να έχουν αντικατασταθεί από ογκώδη μαύρα ρούχα και κόκκινο μαλλί. Ο δίσκος είναι ποτισμένος από τις πρόσφατες εκείνη την εποχή τραγωδίες της ζωής της Nico, όπως η απόπειρα δολοφονίας του φίλου της Andy Warhol από την ακτιβίστρια Valerie Solanas, καθώς και ο θάνατος της μητέρας της. Το “Desertshore” θεωρείται από την πλειοψηφία ως το καλύτερο solo album της γερμανίδας καλλιτέχνιδας, με την ιδιαίτερη μεσαιωνική ατμόσφαιρα του και τα απόκοσμα φωνητικά.
Η Nico γεννήθηκε το 1938 ως Christa Päffgen, στην Κολωνία της Γερμανίας. Έζησε τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τον πατέρα της να στρατολογείται από τη Βέρμαχτ και την ίδια να μένει με τη μητέρα της σε αγροτική περιοχή, από όπου περνούσαν συχνά εμπορικά τρένα που κουβαλούσαν θύματα του Ολοκαυτώματος. Πέρασε τα εφηβικά της χρόνια στο Βερολίνο όπου εργάστηκε ως μοντέλο και υιοθέτησε το ψευδώνυμο με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστή, εμπνευσμένη από τον Έλληνα σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη (1918-2010). Εμφανίστηκε στο “La Dolce Vita” του FedericoFellini, ενώ το 1962 έγινε μητέρα, αποκτώντας τον Ari, καρπό του έρωτα της με τον Αλέν Ντελόν. Ο Ari Boulogne έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο.
Το 1965 γνωρίζει τον AndyWarhol. Θα εμφανιστεί σε πολλά φιλμ του ενώ μέσω αυτού θα γνωρίσει και το συγκρότημα των The Velvet Underground, με τους οποίους και θα συνεργαστεί στο ντεμπούτο δίσκο τους. Παρά το γεγονός ότι το “Velvet Underground & Nico” του 1967 είναι ένα ιστορικό album, η Nico θα αποχωρήσει από το γκρουπ με άσχημο τρόπο, λόγω καλλιτεχνικών και προσωπικών διαφορών. Δεν αργεί να ξεκινήσει την προσωπική της καριέρα, με το ντεμπούτο album της “Chelsea Girl” να περιέχει διασκευές σε BobDylan, LouReed και Jackson Browne. Στη συνέχεια γίνεται φίλη με τον Jim Morrisson, που εκείνη την εποχή με τους TheDoors γνωρίζουν επιτυχία με το “Light my Fire”. Η συναστροφή τους γίνεται αφορμή ώστε η Nico να ξεδιπλώσει το συνθετικό της ταλέντο, με αποτέλεσμα να μνημονεύεται σήμερα και για την πλούσια solo δισκογραφία της, εκτός από το πασίγνωστο album της με τους Velvet Underground. Ακούγοντας ξανά αυτά τα albums μετά από πολλά χρόνια, καταλήγει κανείς εύκολα στο συμπέρασμα πως στα “The Marble Index” και “Desertshore”, η Nico βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικότητας και έμπνευσης της.
Μετά από αναμονή πολλών ετών, καθώς έχουν εξαντληθεί από την αγορά, τα δύο αυτά albums είναι ξανά διαθέσιμα σε CD και βινύλιο. Με επεξεργασμένο τον ήχο από τα αρχικά master tapes, η έκδοση του “The Marble Index”, περιέχει και τα τραγούδια “Roses in the Snow” και “Nibelungen”, τα οποία τότε δεν κατάφεραν να μπουν στο τελικό tracklist του δίσκου. Οι δύο επανακυκλοφορίες περιέχουν πλούσιο φωτογραφικό υλικό της Nico, από τον φακό του Guy Webster, γνωστό από τις συνεργασίες του με Rolling Stones, Doors, Simon & Garfunkel, Mamas & the Papas και άλλους.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
