Dead Can Dance: Η σύνθεση Mushin, ο κόσμος του Ζεν και μία ταινία
Δείτε το φιλμ μικρού μήκους του Graham Wood με φόντο την Ιαπωνία, θέμα την τοξοβολία (kyudo), καλλιτεχνικό περιβάλλον το Θέατρο Νο και φιλοσοφικό περιβάλλον, τον κόσμο του Ζεν
Mushin: Η νέα σύνθεση των Dead Can Dance για την ταινία μικρού μήκους του Graham Wood με θέμα την τοξοβολία υπό τη φιλοσοφία του Βουδισμού.
Μουσίν είναι στο πλαίσιο του Βουδισμού Ζεν η πνευματική κατάσταση του «νου χωρίς τον νου», το σημείο όπου ο «νους είναι απών». Η κατάσταση αυτή επιτυγχάνεται όταν το μυαλό του ανθρώπου είναι ελεύθερο από σκέψεις θυμού και φόβου αλλά και της ίδιας της νοητικής αντίληψης του εαυτού. Η απουσία κάθε σκέψης και κρίσης οδηγεί τον άνθρωπο στη δράση ή την αντίδραση μπροστά σε κάθε εχθρό, χωρίς καθυστέρηση και χωρίς την ενόχληση που μπορούν να προκαλέσει οποιαδήποτε σκέψη. Στην κατάσταση αυτή, ο πολεμιστής δεν αντιδρά με τον τρόπο που πιστεύει ότι πρέπει να αντιδράσει αλλά με το ένστικτο και με την έμπνευση. Ο νους δεν βρίσκεται σε ύπνωση, αντιθέτως λειτουργεί με την ύψιστη ταχύτητα, χωρίς όμως καμία πρόθεση, σχέδιο ή κατεύθυνση. Είναι το σημείο που ο άνθρωπος κατανοεί ότι καμία τεχνική δεν έχει αντίκρισμα και το μόνο που έχει αξία είναι η απόλυτη ελευθερία της κίνησης.
Για τον πολεμιστή, η συνεχής «ροή του νου» είναι απαραίτητο στοιχείο για την αποτελεσματική επίθεση ή άμυνα. Μόλις το μυαλό σταματήσει σε μία σκέψη, θα προκληθεί καθυστερημένη αντίδραση, που μπορεί να φέρει τον θάνατο. Η Μουσίν είναι μέρος της εκπαίδευσης των πολεμικών τεχνών αλλά δεν αφορά μόνο την κατάσταση μάχης αλλά κάθε φάση της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Το Θέατρο Νο εμφανίστηκε στην Ιαπωνία τον 14ο αιώνα. Έχει θρησκευτικό υπόβαθρο και περιλαμβάνει στοιχεία παντομίμας, χορού, ακροβατικών και σιντοϊκής τελετουργίας. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνδέουν αυτή τη μορφή θεάτρου με την ελληνική τραγωδία. Οι ηθοποιοί ήταν πάντα άνδρες, που φορούσαν μάσκες και υποδύονταν τόσο ανδρικούς, όσο και γυναικείους ρόλους. Το υπόβαθρο της ελληνικής τραγωδίας είναι επίσης θρησκευτικό. Τα έργα του θεάτρου Νο ήταν σοβαρά, συχνά σκληρά και ανάμεσα σε δύο τέτοια έργα μεσολαβούσε πάντα ένα έργο κιόγκεν, έργο με εύθυμο και κωμικό χαρακτήρα. Αντίστοιχα, ανάμεσα σε δύο τραγωδίες μεσολαβούσε ένα σατυρικό δράμα.
Ο Brendan Perry των Dead Can Dance μυήθηκε από πολύ νωρίς στον Βουδισμό Ζεν. Επίσης διάλεξε την τοξοβολία ως το προνομιακό πεδίο της σχέσης του με το δίπολο σώμα/πνεύμα. Δημιούργησε ένα ολόκληρο λιβάδι, στο οποίο τοποθέτησε 22 ομοιώματα ζώων. Οι παίκτες ακολουθούσαν διαδρομές όπως αυτές του γκολφ και προσπαθούσαν να πετύχουν τα ομοιώματα. Όποιος είχε πετύχει στο τέλος του παιχνιδιού τα περισσότερα από αυτά, κέρδιζε.
Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενο που συνεργάστηκε με τον designer και σκηνοθέτη Graham Wood για τις ανάγκες της ταινίας μικρού μήκους “Mushin”, με θέμα την τοξοβολία υπό το φιλοσοφικό φως του Βουδισμού. Οι δύο καλλιτέχνες δεν συνεργάστηκαν για πρώτη φορά. Ο Wood έχει σχεδιάσει -μεταξύ άλλων- το εξώφυλλο της εμβληματικής συλλογής των Dead Can Dance “1981-1988”.
13°
