K-Pop: Η επίθεση της Νότιας Κορέας

Κ-pop, K-drama, K-cinema, ή και πώς η Νότια Κορέα κατακτά τον κόσμο του παγκόσμιου θεάματος και αλλάζει τις παγκόσμιες πολιτισμικές ισορροπίες σε μουσική, σινεμά, τηλεόραση και πλατφόρμες υψηλής κυκλοφορίας.

Τα βλέπω στην Ερμού. Παιδιά του κουτιού, με μπλουζάκια Blackpink, BTS και A.R.M.Y. Είναι το σινιάλο τους, ναι, η K-pop ακούγεται δυνατά και στην Αθήνα. Μην ανησυχείτε. Σε περίπτωση που ο μικρότερος αδελφός, ο έφηβος γιος ή η 14χρονη ανιψιά σας φορούν τισέρτ με μία από τις παραπάνω στάμπες, κανένας κίνδυνος δεν κρύβεται. Εγγυημένα. Σε αυτή τη μουσική δεν καραδοκούν σατανισμοί, ναρκωτικά, αυτοκαταστροφή, πανκ, γκόθικ, μέταλ, emo, ρέιβ, ραπ ή τα συνήθη τραπ τύπου «Θέλω Φεράρι, έχω παπάρι, γουστάρω κότερα, ελικόπτερα και σκύλες λεπιδόπτερα». Τα κορεατικά ποπ συγκροτήματα και οι φαν τους είναι αθώοι και εμμονικοί. Όσο για τις παραπάνω ανταγωνιστικές «φυλές», στα μάτια και στα αυτιά τους δεν υπάρχουν. 

Υποδεχτείτε τους «Κορεάτες», τα BTS αγόρια με τα cleancut κουρέματα σε σιέλ, πράσινες, ξανθοκαφετιές και άλλες ποικιλίες αποχρώσεων. Τα Βlackpink κορίτσια δεν πηγαίνουν πίσω: τα ροζ, βυσσινί και κόκκινα μαλλιά τους λάμπουν εξίσου εκτυφλωτικά. Το ίδιο συμβαίνει και με το ντύσιμό τους. Είτε στριτ, είτε ρετρό, είτε φουτουριστικοί, είτε σέξι, οι Αθηναίοι οπαδοί είναι στιλιστικά εντυπωσιακοί. Δείχνει σαν να ξεπήδησαν από βιντεοκλίπ Κ-pop μουσικής ή K-drama σειράς ή ταινίας. Αυτό θα πει «Κορεάτες»: φαν μιας βιομηχανίας μουσικής και εικόνας που κατέκτησε και τη Δύση, μιας και στην Ασία η κυριαρχία της είναι αδιαμφισβήτητη. Ειδικά πέρσι στις Ηνωμένες Πολιτείες, η διάχυση του συγκεκριμένου genre ήταν ασύλληπτη. Η K-pop έφτασε πλέον να πωλείται ακόμα και στα ράφια του Wall Mart σε best price: Απόβαση στην Καλιφόρνια!

Κοιτάζοντας τα στατιστικά των περσινών πωλήσεων παγκοσμίως, συνειδητοποιούμε πως η μουσική που καταναλώθηκε το 2020 κατά κόρον δεν ήταν μπαλαντοειδή ή dance pop σουξέ, τραπ, χιπ χοπ, ροκ (καλά αυτό χαιρέτησε προ πολλού), ηλεκτρονικά χορευτικά χιτάκια ή λάτιν. Το 2020 στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία έγινε κυριολεκτικά της Κορέας και δεν υπάρχει πιο αδιάψευστη πιστοποίηση από τις 40 εκ. πωλήσεις άλμπουμ που σκόραραν οι καλλιτέχνες με κωδικό Κ-pop. Τα κορεάτικα ΤeenIdols με τους BTS και τις Blackpink να ηγούνται του «κινήματος», πινέζαραν τη Σεούλ σαν το κέντρο του παγκόσμιου μουσικού χάρτη, και ας θέρισαν σε τρισάγια με τις νέες τους δουλειές στις μουσικές ανασκοπήσεις της χρονιάς ο Ντίλαν, ο Σπρίνγκστιν, ο Έλβις Κοστέλο και τα λοιπά Ηνωμένα Γεροντικά Ροκ Εργοστάσια. Εξαιρετικοί δίσκοι αλλά too old for this hit! Οι έφηβοι, τα δυναμικά κοινά, δύο δεκαετίες τώρα είναι αλλού.

Εισαγωγή στην Κ-pop των ημερών: Ψάξτε και ακούστε το σινγκλ «Dynamite» των ΒTS. «Χτυπήθηκε» σε νούμερα που θα τα ζήλευαν όλοι οι παραπάνω «παππούδες» μαζί. Γιατί όταν μιλάμε για viewsK-pop καλλιτεχνών, δεν έχουμε να κάνουμε με μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια μάτια, αλλά για χτυπήματα που ξεκινούν από δισεκατομμύρια και πάνω.   Ο Kim Seok-jin ή και σκέτο Jin για το κοριτσίστικο φαν κλαμπ  των BTS και οι υπόλοιποι έξι συνοδοιπόροι-συντραγουδιστές της μπάντας είναι πια παγκόσμια είδωλα. 

Είναι ωραία στον (νοτιοκορεάτικο) Παράδεισο!

Πίσω στην Αθήνα, όπου προς το παρόν η φυλή των K-pop παραμένει μια εκλεκτή μειονότητα σε σύγκριση με τα αλάνια από το Μπρονξ της Καλλιθέας ή τους τριζάτους τράπερ από τα Μπέβερλι Χιλς Κουκακίου που σαρώνουν στο YouTube ή στα Μad Awards. Οι «Κορεάτες» της πατρίδας μας είναι λίγοι αλλά ορατοί. Είναι πιστοί, είναι σέχτα και δουλεύουν εξαντλητικά. Το K-pop World Greece μετρά ήδη έξι χρόνια ψηφιακής ζωής με νέα, ειδήσεις, ήχους, μόδα, ταινίες, σειρές και συνεντεύξεις, ενώ στο Greek Otaku Radio οι έφηβοι και οι έφηβες συντονίζονται με τις εκπομπές του Βλάση VLTσιάμη και της Mary Sensei, αμφότεροι Έλληνες, σε μια web συχνότητα που μεταδίδει εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο μουσικές από την Ανατολή. 

Πώς το είχε πει ο Τζούμας στη «Γλυκιά Συμμορία»; «Ξέρεις από πότε χάλασε το πράμα; Από τότε που εκείνος ο κρετίνος ο Πέρι Κόμο τραγούδησε την Γκλεντόρα!». Παραφράζω: Ξέρετε από πότε ξεκίνησε το «Κορεατικό» θέμα και στην Ελλάδα; Από το 2012, τότε που εκείνος ο εξ Ανατολής καουμπόη, ο PSY, τραγούδησε το «Gangnam Style» και σάρωσε τα ραδιόφωνα, τα κλαμπ, την Glee εφηβική σαπουνόπερα και τα διαφημιστικά όλου του κόσμου. Σημείωση: Η Gangnam είναι περιοχή της Σεούλ όπου οι τινέιτζέρ της κατέχουν τα πάντα για τη μόδα, την τεχνολογία, το στιλ και το shopping των πιο εξελιγμένων brand new προϊόντων. 

Μετά το διαπλανητικό χιτ του PSY βέβαια ο εφηβικός κόσμος ξαναμοιράστηκεόπως παλιά: Έως και πριν από δύο χρόνια οι Taylor Swift, Ariana Grande, Dua Lipa, Demi Lovato και Harry Styles σκόραραν στη Δύση, ενώ οι Κορεάτες αποσύρθηκαν πάλι στην Ασία τους. Μέχρι που ο παγκολίνος απελευθέρωσε τον ιό και πάγωσε τις οικονομίες του πλανήτη.
Υπόθεση εργασίας: Τι θα συνέβαινε αν η boy band των BTS συνέχιζε να πουλά 300.000 εισιτήρια σε λίγα μόλις λεπτά αφότου άνοιξε η πλατφόρμα της παναμερικανικής περιοδείας τους; Γιατί το περιοδικό Time τους χάρισε το εξώφυλλό του; Αυτό θα συνέβαινε: Θα μιλούσαμε για την άλωση της Πόλης, καθώς οι «προδότες» Τζίμι Κίμελ και Έλεν ντε Τζενέρις άνοιξαν την κερκόπορτα, καλώντας τους στα σόου τους και βάζοντάς τους σε κάθε αμερικανικό σαλόνι. 

Γεγονός: Πριν τον ιό, η τουρνέ των BTS ξεπουλούσε πιο γρήγορα από κάθε περιοδεία των Taylor Swift, Ariana Grande, Dua Lipa, Demi Lovato και Harry Styles μαζί. Και φυσικά δεν έφταιξαν τα «συστημικά» mass media, αλλά η σόσιαλ κοινωνική δικτύωση που κατακλύστηκε από τη διασπορά του ποπ κορεάτικου ιού. Οι αρμόδιοι άκουγαν τις καμπάνες και τους συναγερμούς να χτυπούν, όμως δεν περίμεναν πως η κορεατική ποπ θα είχε τέτοια διείσδυση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι που οι στατιστικολόγοι του Billboard έδωσαν τα επίσημα νούμερα: Φοβού τους BTS. Aπό τον καιρό των Beatles και της περίφημης Βρετανικής Εισβολής είχε να εμφανιστεί στην Αμερική μη εγχώρια μπάντα με τρεις από τους δίσκους της να τσαρτάρουν ταυτόχρονα τον ίδιο μήνα στα ευπώλητα της ηπείρου. Από τον Κιμ Γιονγκ Ιλ περίμεναν την επίθεση, αλλά από τον Κιμ Σέοκ-τζιν τους ήρθε.

Επισήμανση: Οι A.R.M.Y. δεν είναι μπάντα αλλά το ακρωνύμιο του παγκόσμιου crew και της σκληρής fanbase των BST. Σημαίνει Adorable Representive MC Youth και είναι ένας ψηφιακός στρατός δεκάδων εκατομμυρίων που μάχεται και προωθεί το ιδεώδες της μπάντας. Κατατρόπωσαν ακόμα και τον Ντόναλντ Τραμπ μπαίνοντας ενεργά στη μάχη εναντίον του συμπαρατασσόμενοι με το Black Lives Matter. 

Εκτός από τους BTS πρέπει οπωσδήποτε να εντρυφήσετε και στο λήμμα Blackpink. Οι Blackpink είναι η κοριτσίστικη μπάντα που ανάγκασε το Coachella, το μεγαλύτερο φεστιβάλ της αμερικάνικης ηπείρου, το 2019, να τους παραχωρήσει την κεντρική σκηνή του. Κουκλίτσες με φωνάρα, χορεύτριες ολκής, στιλάτες μέχρι τελικής teen Vogue πτώσης και πρωθιέρειες της θηλυκής πλευράς του Κ-pop φεγγαριού, που γύρω του περιστρέφονται εκατοντάδες ακόμα σχήματα από όμορφους και όμορφες. Οι Blackpink διαθέτουν και αυτές τον δικό τους ψηφιακό στρατό από Αμαζόνες, τις Blink (Bl-ack & P-ink).Από τις 14 Οκτωβρίου παίζει στο Netflix το «Light up the Sky», ένα ντοκιμαντέρ με την ιστορία της ζωής τους. «The first K-pop original content on the platform» καμαρώνουν οι Νετφλιξιανοί. Οι διευθυντές προγράμματος της παγκόσμιας κυρίαρχης πλατφόρμας θεάματος πήραν χαμπάρι το τεκτονικό ρήγμα: Κάθε τι στην κατηγορία Κ-pop/ Κ-drama/ Κορέα να ’ναι κι ό,τι να ’ναι, αποφέρει απίστευτα κέρδη και διείσδυση σε κοινά όπου τα ονόματα Σκορτσέζε ή Κλούνεϊ κάτι τους θυμίζουν αλλά δεν είναι και σίγουρα.

Η Λεωφόρος της Δύσης

Ο πόλεμος της Κορέας (1950-1953), όπως και ο κατοπινότερος πόλεμος του Βιετνάμ (1965-1973) ήταν η εξαγωγή του Ψυχρού Πολέμου στην Ασία: Σεούλ και Πιον Γιανγκ διαχωρίστηκαν όπως το Ανατολικό με το Δυτικό Βερολίνο. Οι κομμουνιστές κράτησαν τη Βόρεια, ενώ η Νότια της δυτικής επιρροής άρχισε μεθοδικά να οικοδομεί το οικονομικό θαύμα της. Τα αμερικανικά στρατεύματα που πολέμησαν στην Κορέα μεταλαμπάδευσαν στους γηγενείς εκτός από μπλου τζιν, Ζίπο, Λιβάις και Μάρλμπορο και τα σχετικά με τη Μέριλιν, τον Νατ Κινγκ Κόουλ και τον Λιούις Άρμστρονγκ. Η αμερικάνικη μουσική εκσυγχρόνησε τον κορεατικό ήχο και η Σεούλ των 50s γέννησε τις Κim Sisters, τις Pearl Sisters, τους Key Boys και δεκάδες άλλα φασόν αμερικέν γκρουπ για τη νεολαία μιας χώρας που της κλήρωσε να πάει μπροστά και καπιταλιστικά. 

Μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο Ασιατικός Ψυχρός Πόλεμος μετακόμισε στη Σαϊγκόν και τον ποταμό Μεκόνγκ, η Σεούλ παραμένοντας κομβικό σποτ ψυχαγωγίας των Γιάνκηδων αλλά και ορισμός της καλπάζουσας οικονομικής ανάπτυξης, γέννησε χίπικους και γιε-γιε ήχους: οι Add-4 θεωρήθηκαν οι Νοτιοκορεάτες Βeatles και ο Shin Joong-Hyun εικόνα και καθομοίωση του Τζιμ Μόρισον. Η μαριχουάνα πήγε σύννεφο, το LSD λύγιζε ατσάλια και ο «δυτικοποιημένος» ήχος της κορεατικής ποπ και ροκ μουσικής ακολούθησε στην ουσία τη μοίρα του μανίσιου που τον γέννησε. Η ριζοσπαστικοποίηση ώθησε την κυβέρνηση της Σεούλ να κηρύξει παράνομο και εκτός νόμου το ροκενρολ (ο Shin Joong-Hyun μπήκε στη φυλακή), με αποτελέσμα τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 η τοπική σκηνή να παράγει μόνο παθιασμένα πλαστικά σουξέ τύπου Eurovision, σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, έλα να αγαπηθούμε κι άλλο και πιο πολύ. 

Στα νοτιοκορεάτικα 80s και 90s η τεχνολογία των μηχανών δημιουργεί το θαύμα. Αυτοκίνητα, ηλεκτρονικές συσκευές, γρήγορη μόδα, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και λοιπά made in South Korea εκτινάσσουν τη χώρα στην κορυφή μιας Ασίας που μαζί με την Κίνα και την ήδη αναπτυγμένη Ιαπωνία ορίζουν την Ασιατική Τίγρη που βρυχάται. Σήμερα, στην αυγή της τρίτης δεκαετίας του μιλένιουμ, η Samsung κονταροχτυπιέται με την Αpple και η Κia Motors με τις Ford και Renault, όμως στη δεκαετία του’90 είναι που παίρνει μπροστά και ένα άλλο επικερδές «εργοστάσιο».

Σε κόντρα με τα συμβόλαια με την Ντίσνεϊ, που τους απαγόρευε να τοποθετούνται πολιτικά, οι BTS πήραν θέση συμπαρασύροντας και άλλες κορεάτικες μπάντες: Με τους Δημοκρατικούς και… βαράτε!

Η Κ-pop γεννήθηκε το 1992 με τους Seo Taily and the Boys, ενώ το 1996 οι H.O.T. με τον catchy ήχο τους ταργκετάρουν τα νεανικά κοινά της Ασίας διεισδύοντας ακόμα και στην Κίνα, τη Σιγκαπούρη, το Πακιστάν και την Ταϊλάνδη. Το πρώτο κύμα κορεατικής ποπ διεθνοποιείται και περνά έξω από τη Σεούλ. Τα «είδωλα» της συγκεκριμένης μουσικής δεν χρειάζεται να γράφουν δικά τους τραγούδια, αυτή είναι δουλειά σοφά κρυμμένων ιερατείων που ασχολούνται με τη «σύνθεση». Οι αόρατοι Κ-pop συνθέτες και δάσκαλοι δημιουργούν ένα μπλεντ όπου η ποπ, το χιπ χοπ, το ροκ, η νέα ντίσκο και το κλαμπ κομέρσιαλ τέκνο χτυπιούνται στο μίξερ παράγοντας ένα συνονθύλευμα κομπλέ ευδιάκριτων δυτικών αναφορών. Τα «είδωλα» πρέπει να διαθέτουν τα εξής τέσσερα προσόντα: να είναι όμορφα, να έχουν φωνητικές δυνατότητες με έμφαση στο ραπάρισμα, χορευτική δεινότητα προκειμένου να εκτελούν κοφτές στα όρια του ρομποτικού μπαλέτου πιρουέτες και ταλέντο στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Ένας, δύο, τρεις, πολλοί Μάικλ Τζάκσον και δεκάδες Μπρίτνεϊ.

Οι νέες μπάντες από το μιλένιουμ και δώθε εκπαιδεύονται σε σχολές που σχεδόν κάθε μήνα βγάζουν ολόφρεσκα «προϊόντα». Πανέμορφα αγόρια και κορίτσια μετά από εξαντλητικό μάρκετινγκ με βίντεο και περιοδείες τεστάρονται ανηλεώς και ο νικητής με αρωγό το κράτος κάνει διεθνή καριέρα! Πώς; Έτσι: 130 ινστιτούτα σε 50 χώρες διδάσκουν σήμερα τη Κορεατική γλώσσα. Αλλά και ανάποδα: τα κορεάτικα σχήματα πλέον εκτός από τη μητρική τραγουδούν και στις περισσότερες «μεγάλες» γλώσσες, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά. Οι Girls, Big Bang, Shinee, Monstax, Twice και πολλά ακόμα teen pop σχήματα με τη διείσδυσή τους φέρνουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα νούμερα: πριν είκοσι χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, βάσει των αριθμών του Modern Language Association, μόνο 123 άνθρωποι κατά μέσο όρο σπούδαζαν την Κορεατική. Σήμερα εντρυφούν 14.000 σπουδαστές. Απλά μαθήματα πολιτιστικής διείσδυσης με οργανωμένο κρατικό μάρκετινγκ αλλά και ένα στρατό από 99 εκατομμύρια οργανωμένους Κ-pop fans που καθημερινά «πυροβολούν» τουλάχιστον τρεις αναρτήσεις με νέα και ειδήσεις από τα «είδωλα», χωρίς να υπολογίζουμε και τους ανένταχτους μοναχικούς λύκους. Αυτός ο «στρατός» είναι που όχι μόνο επέβαλε στην αγορά τους BTS και Blackpink αλλά και κατατρόπωσε τον Ντόναλντ Τραμπ, που όταν ακούει Τούλσα, θα θυμάται το κάζο του και θα κλαίει. 

Σε κάθε σωστά δομημένο boyband ή girlband η προαιώνια συνταγή από τις Spice Girls ως και τους One Direction θέλει κάθε μέλος του συγκροτήματος να αποτελεί και καθρέφτη του κοινού του. Ο τρυφερός και η κίνκι, ο ξέσαλος και η ντροπαλή, ο σκεπτόμενος νωχελικός και η τρέντι σουρλουλού. Στόχος όλοι να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και όλοι οι έφηβοι του πλανήτη να ψωνίσουν συγκρότημα, μέλος και επιταγή κατανάλωσης, αφού τα σχήματα σε άμεση σύνδεση με τη βαριά βιομηχανία της χώρας προοωθούν μέσω του ήχου τους και όλα τα σχετικά εξαγώγιμα μόδας, συσκευών, γκάτζετ, καλλυντικών και φυσικά τεχνολογίας. 

Κάποτε στην Αμερική

Οι υπεύθυνοι οργανωτές της ομιλίας του Τραμπ στην Τούλσα έτριβαν τα χέρια τους από χαρά. Η πρώτη προεκλογική ομιλία-συγκέντρωση του πορτοκαλομάλλη στη μάχη για τη δεύτερη προεδρία, όπως έδειχνε η προκράτηση θέσεων στο κλειστό κέντρο BOK, ήταν sold out μια εβδομάδα πριν. Και οι τεχνικοί που θα συντόνιζαν το λάιβ στρίμινγκ ήταν περιχαρείς επίσης: τουλάχιστον ένα εκατομμύριο κλίκερς προκράτησαν θέση στον σέρβερ της περιοδείας, για να παρακολουθήσουν την ομιλία του ψηφιακά. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε ο Τραμπ θα σάρωνε με βάση τα παραπάνω στοιχεία. Το κάζο όμως της Τούλσα ήταν ανεπανάληπτο: 13.000 χιλιάδες άδειες θέσεις και ούτε το ένα δέκατο από αυτούς που δήλωσαν πως θα τον ακούσουν ψηφιακά να μην μπαίνουν στον κόμβο. Και την επόμενη μέρα τα tweets των οργανωμένων Κ-popers του έδειξαν τι πάει να πει να αποκαλείς τους Ασιάτες Kung Flu! 

Είχαν μεσολαβήσει τέτοιες διεργασίες στην ποπ, που τα ραντάρ των Ρεμπουπλικανών ήταν αδύνατον να πιάσουν. Σε αντίθεση με τους Λατίνους που θεώρησαν πως το κίνημα Black Lives Matter δεν τους αφορά, οι Κορεάτες φαν στρατεύτηκαν στις τάξεις του και το 1 εκ. δολάρια δωρεά των BTS επισφράγισε τη συμμαχία τους. Όλος ο ψηφιακός στρατός δούλεψε για τους Δημοκρατικούς αλλά και μια απίστευτη αλλαγή συντελέστηκε στην κουλτούρα της κορεατικής ποπ. Σε κόντρα με την έως τότε νόρμα και τα συμβόλαια των αστεριών με την Ντίσνεϊ, που τους απαγορεύουν είτε να έχουν τατουάζ είτε να τοποθετούνται πολιτικά, οι BTS πήραν θέση συμπαρασύροντας και άλλες ακόμα κορεάτικες μπάντες: Με τους Δημοκρατικούς και… βαράτε!

Επιστροφή στη Σεούλ, όπου σε λίγες μέρες ο αρχηγός των ΒTS, Κιμ Σέοκ-τζιν πρέπει να καταγαγεί στον στρατό. Όλοι οι Κορεάτες άρρενες πρέπει ως και τα 28 χρόνια τους να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία. Τι γίνεται όμως με τον Κιμ, που ο χρόνος κατάταξής του συμπίπτει με τον χρόνο που οι ΒTS έβαλαν πλώρη για να γίνουν οι νέοι Beatles; Αλλαγή του νόμου με συνοπτικές και φωτογραφικές διαδικασίες. Χάρη στον Κιμ Σέοκ το deadline κατάταξης για όλους τους Κορεάτες μεταφέρθηκε στα 32 χρόνια. Διάστημα αρκετό ώστε η μπάντα να συνεχίσει να σκοράρει στο Billboard αλλά και να σηκώσει όλο το πακέτο μετά τους εμβολιασμούς. 

Ακούσατε το «Dynamite» των ΒTS; Λουσάτο χαρμάνι από σόουλ και φανκ, ροκ κιθαριές και τσιμπηματάκια που παραπέμπουν σε Jackson5, φουλ μάρκετινγκ με τον «στρατό» να πυρπολεί με μηνύματα όλα τα εμπορικά ραδιόφωνα που αρνούνται να το βάλουν στην πλέι λιστ τους. Στην καινούργια εποχή που θα αναδυθεί για την Αμερική αλλά και τον κόσμο μετά το εμβόλιο, το σινιάλο ελήφθη: η Κορέα είναι εκεί, ενωμένη, δυνατή. Μάλλον και η Beyonce πρέπει να ανησυχεί, παρότι τα «μαύρα» ρεπερτόρια προς το παρόν μένουν ανέγγιχτα. Ο ιός της K-pop μεταδόθηκε μεθοδικά. Και η Σεούλ, σε αντίθεση με την Κίνα, δεν αρνήθηκε ποτέ τις θεωρίες για τα μυστικά εργοστάσια που τον γέννησαν. 

Από την Κ-pop στο Κ-drama

Ή ανάποδα; Η έκρηξη της Κ-pop έφερε την έκρηξη του K-drama ή συνέβη το αντίθετο; Ισοπαλία είναι η σωστή απάντηση. Οι Κορεάτες κατάφεραν μαζί με τη μουσική τους να ρίξουν στη βιομηχανία του παγκόσμιου θεάματος και το ισχυρό χαρτί των «κολλητικών» σειρών. Με τον κωδικό Κ-drama σαρώνουν σε τηλεθέαση. Σκέψου υπέρτατα καλογυρισμένες αμερικάνικες ή λατινογενείς σαπουνόπερες με κορεάτικο στιλ και βγήκες, μετά την Ασία και την Ανατολή, στο Netflix. Αυτή τη στιγμή στην πλατφόρμα του υπάρχουν τουλάχιστον 40 σειρές της συγκεκριμένης ετικέτας. 

Αν στην Κ-pop η συνταγή ήταν και είναι «κοπιάρω κι όχι απλώς υπάρχω αλλά το κάνω και καλύτερα», κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ. Απίστευτα σκηνικά, πανέμορφοι ηθοποιοί, ρομαντισμός, στιλ, ομορφιά, μουσική, εξωτικές τοποθεσίες, στιλιζάρισμα και θεματικά πλοτ που καλύπτουν μια ευρεία ηλικιακή γκάμα ώστε όλοι μα όλοι να βρίσκουν τη σειρά που τους ταιριάζει. Πάντως, ανεξαρτήτως genre όλα τα Κ-drama περιστρέφονται γύρω από την αναζήτηση της one and true love!

Οι κορεατικές σειρές διείσδυσαν πλέον στην τεράστια αγορά της Κίνας. Βέβαια, από το 2003 είχαν «προσκυνήσει» από το Βιετνάμ και τα νησιά Φίτζι μέχρι το Ιράν και το Ουζμπεκιστάν. Η βιομηχανία του Κ- drama προσφέρει σειρές για όλα τα γούστα και όλα τα πολιτεύματα, τα ήθη και τα έθιμα μιας χώρας, τον βαθμό ελευθερίας και την ηθική της εκάστοτε κοινωνίας και του «πελάτη»: οικογενειακές ιστορίες ή σχολικά δράματα, μπούλινγκ και ομοφοβία, ιατρικές σειρές με γιατρούς πρώτους στο φιλί και άριστους στο νυστέρι, κλάμπινγκ, ντραγκς, αστυνομικές σειρήνες και ιστορικές σειρές εποχής, δικαστικές πλάνες, ζόμπι, λυκάνθρωποι και διαφθορά. «Το Δάκρυ του Δράκου» και το «Φεγγάρι της Σεούλ», «Αιχμάλωτη του γιατρού» και «Αγάπη χωρίς τέλος», «Τριανταφυλλένια ζωή» και «Αγαπητέ Παράδεισε»: όλοι θα πάρετε. 

Η κορεάτικη σαπουνόπερα θέλει ηθοποιούς και κοινό να συνδέονται με ιστότοπους, με συγκεκριμένα προϊόντα ομορφιάς και περιποίησης και με καταπληκτικά τουριστικά πακέτα τύπου «ταξιδέψτε στα αληθινά μέρη όπου γυρίστηκε το ασιατικό Sex and the City»· τύφλα να ’χει η Νέα Υόρκη της Κάρι Μπράντσο. 

Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε τι απογίνονται τα όμορφα αγόρια και κορίτσια της Κ-pop όταν ξεπεράσουν τα 30, ορίστε και η απάντηση: μεταπηδούν από τη μουσική στην ηθοποία και συνεχίζουν να τραβούν προς τη δόξα. Δεν σκοτώνουν τα K-pop άλογα όταν γεράσουν. Οι δύο βιομηχανίες είναι «κουμπωμένες», συγκοινωνούντα δοχεία. Αλληλοκαλύπτονται, αλληλοϋποστηρίζονται και καταφέρνουν να τροφοδοτούν τον πλανήτη με ασταμάτητη ροή λάμψης.

Πέρα από τον πλαστικό Παράδεισο

Θα μπορούσε να είναι και τίτλος της νέας ταινίας του Bong Joon-ho μετά τον θρίαμβο των «Παράσιτων» ή άλλο ένα καταιγιστικό φιλμ από τον δημιουργό του «Old Boy» Park Chan Wook. Στον αντίποδα της λάμψης και της χλιδής, της ανεμελιάς και της ενορχηστρωμένης γοητείας της ζωής στον νότο της χερσονήσου, η αληθινή Κορέα έχει και τη σκοτεινή πλευρά της. Τη βία και την κατάθλιψη, τα μαύρα φεγγάρια και τα αληθινά αστυνομικά δελτία, τις αυτοκτονίες και τα αρχαιοελληνικά δράματα που χαλούν τις μελωδίες και τις εικόνες του κωδικού Κ. Ή υπάρχει κι ένα άλλο Κ που δεν του αρέσει να κρύβει ή να καλλωπίζει. Αυτό είναι το Κ-cinema.

Από το 1997, όταν οι Κορεάτες σκηνοθέτες πέρασαν στην Ευρώπη κι επέστρεψαν στην πατρίδα τους δαφνοστεφανωμένοι με Φοίνικες Καννών και Λιοντάρια Βενετίας, το κορεατικό σινεμά μάς έδωσε μια γεύση από αληθινή Σεούλ και αληθινή ζωή: ήρωες και μέρη τσαλακωμένα και λασπωμένα, βία και έγκλημα, τιμωρία αλλά και ατιμώρητη ύβρις. Το θαυμάσιο αρτίστικο κορεατικό σινεμά μοιάζει να εξισορροπεί την εθνική ανέμελη ναΐφ εικόνα με τον ίδιο τρόπο που ο Γιάννης Οικονομίδης και οι ταινίες του αντιπαρέρχονται τους παπακαλιάτιους έρωτες με φόντο τα νεοκλασικά της Πλάκας. Η Κορέα και η «ελαφριά» ή η «βαριά» καλλιτεχνική της βιομηχανία είναι πολιτιστικό brand παγκόσμιου κύρους.