Η αξέχαστη συναυλία των Depeche Mode στην Ελλάδα, τον Μάιο του 2013 στην Αθήνα, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν.
Η επίσημη ιστοσελίδα του διάσημου αγγλικού electro-pop τρίο έχει κολλήσει στον περασμένο Οκτώβριο, στην τελευταία από τέσσερις και μόνο δημοσιεύσεις εδώ και δεκατρείς μήνες, δημοσιοποιώντας το φωτογραφικό λεύκωμα του διάσημου συναδέλφου Anton Corbijn. Είναι η άχαρη έως και ντεκαυλέ πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας, κοντεύει ένας χρόνος, που δε κοιτά μεγέθη και απόβαρο, κληρονομιές και πάθη.
Η αρχή έγινε το καλοκαίρι του 1985 όταν η «Some Great Reward Tour» τους ήθελε και από τα μέρη μας θυμάμαι, μα παρότι ήμουν ήδη δυο χρόνια φωτορεπόρτερ στην εφημερίδα «Έθνος», δεν είχα photo pass για να παρευρεθώ. Όμως όλες τις υπόλοιπες φορές ήμουν παρών, μέσα απ’ τα κάγκελα που ορίζουν τα photo pits. Η δύναμη των Depeche Mode στη χώρα μας είναι τέτοια που θέλει το εγχώριο επίσημο fan club τους ανάμεσα στα πολυπληθέστερα όχι μονάχα της Ελλάδας, μα και ολόκληρης της Υφηλίου! Έτσι λοιπόν ακόμη και στην σοκαριστική ακύρωση της ζωντανής τους εμφάνισης στη Μαλακάσα στις 12 Μαΐου του 2009 λόγω οξείας γαστρεντερίτιδας που αργότερα αποκάλυψε έναν κακοήθη όγκο στην κύστη του, πρέπει να ήμασταν παρόντες περίπου 35.000. Αναμενόμενο, αφού η άκρως επιτυχημένη περιοδεία τους «Tour of the Universe» τους ήθελε να πραγματοποιούν 142 εμφανίσεις, πουλώντας πάνω από 2.500.000!
Στην ευρωπαϊκή περιοδεία του 2013 οι Dave Gahan, Martin Gore και Andy Fletcher πραγματοποίησαν 34 συναυλίες σε εικοσιπέντε ευρωπαϊκές χώρες πριν συνεχίσουν την περιοδεία τους στη Βόρεια Αμερική. Το ξεκίνημα έγινε τρεις μέρες νωρίτερα της Μαλακάσας, στις 7 Μαΐου, στο Τελ Αβίβ, για να ακολουθήσουν μετά από εμάς εμφανίσεις μεταξύ των οποίων και στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου και της Ρώμης, στο «Stade De France» του Παρισιού, στο «Locomotive Stadium» της Μόσχας, ολοκληρώνοντας αυτό το σκέλος με τη συναυλία του Μινσκ στις 29 Ιουλίου.
Κόντρα στην ακόμα νωπή ψυχρολουσία του 2009, η προσέλευση των αμετανόητων οπαδών του σχήματος υπήρξε εξίσου, αν όχι και περισσότερο μαζική. Ο ορισμός του sold-out, αν όχι της… σαρδελοποίησης. Και για δες τώρα… Όλοι μας αλυχτούμε για μια ακόμη!...
Depeche Mode, F.O.X., Space Blanket - Terra Vibe Park, Μαλακάσα, Παρασκευή 10 Μαΐου 2013
Οι οκτώ υπερσύγχρονοι και νεοαποκτηθέντες ηλεκτρονικοί ελεγκτές στις δυο πύλες του Terra Vibe (οι γνωστές πλέον μπαριέρες με barcode reading) αποδείχθηκαν ανάξιοι του πρωτοφανούς πλήθους δημιουργώντας απριόρι ένα ηλεκτρισμένο κλίμα. Ήταν αμέτρητοι αυτοί που έχασαν τα δυο πρώτα σχήματα όντας ακόμη στον παράδρομο της Εθνικής οδού με το εισιτήριο στο χέρι. Γεγονός που εν τέλει στις ώρες αιχμής ανάγκασε τη διοργάνωση να τους καταργήσει πισωγυρίζοντας στον κλασικό τρόπο ελέγχου. Τους αγαπημένους μας φουσκωτούς σεκιουριτάδες.
Έτσι λοιπόν οι νικητές του διαγωνισμού «Jumping Fish», οι δικοί μας neo-disco Space Blanket ξόδεψαν τα τριάντα τους λεπτά παίζοντας στη «μικρή» σκηνή, σχεδόν μονάχοι. Οι F.O.X. της Mitzi Fox στάθηκαν σίγουρα πιο τυχεροί, αφού παίζοντας στη μεγάλη, έχαιραν τουλάχιστον όλων των παλαβωμένων που είχαν πιάσει κάγκελο, τρεχάτοι.
Ήταν εννιά και κάτι όταν το «Welcome To My World» και στα καπάκια το «Angel» μας καλωσόρισαν πηγαία. Αναμενόμενη εκκίνηση, αφού ο δίσκος «Delta Machine» ήταν μόλις δύο μηνών, οπότε και διεκδίκησε τη μερίδα του λέοντος του set list εκείνη τη βραδιά. Το show εντυπωσιακό, όπως πάντα. Τα χρώματα στη σκηνή από θεατρικά, έως και άκρως εορταστικά. Η χαρά του φωτογράφου. Όπως πάντα. Και αν ήταν αρκετοί αυτοί που έτρεμαν στην ιδέα ενός ταλαιπωρημένου Gahan στα σανίδια, ο γητευτής του πλήθους το έκανε πάλι το θαύμα του κι ας «γλίστραγε» λιγάκι η φωνή του πού και πού. Κώλο δεν έβαλε κάτω πάλι. Σάρωσε την πελώρια σκηνή με τη γνωστή του έπαρση, κινητοποιώντας στο πι και φι τους πάντες, σα να προστάζει μαριονέτες. Λες να έφταιγαν τα γενέθλιά του; Την προηγουμένη έγινε 51 χρονών!
Η συνέχεια ανήκε στον Martin Gore (δείτε εδώ το εξώφυλλο που σχεδίασε για την ATHENS VOICE τον Οκτώβριο του 2005) που ευχήθηκε στο συνοδοιπόρο του μετά μουσικής, αφού έριξε πρώτα τους ρυθμούς ηθελημένα με τραγούδια όπως τα «Higher Love» και «When the Body Speaks», τόσο, που κάποιοι δίπλα μου μιλούσαν για «κοιλιά». Προσωπικά δηλώνω ακατάλληλος ώστε να κρίνω, αφού ουδέποτε υπήρξα λάτρης της electro-pop πρωτοκαθεδρίας των βρετανών βετεράνων.
Το τότε ολόφρεσκο hit single «Soothe My Soul» επανέφερε χορούς και πανηγύρια μαζικά. Τα «Question Of Time», «Secret to the End» και «Enjoy The Silence» οδήγησαν έξυπνα σε μια συνειδητά αργόσυρτη εκτέλεση του «Personal Jesus» που ήθελε το κοινό να τραγουδά σύσσωμο. Για κλείσιμο του κυρίως πιάτου επιλέχθηκε (ευλόγως) το «Goodbye».
Όσο για το encore, αποδείχθηκε χορταστικότατο, με την ακουστική εκτέλεση του «Home» από τον Gore να αγγίζει αρχικά τη νοσταλγία. Όμως το τρίο μας επιφύλασσε επίλογο χαρουμενάτο και χορευτικό, ως είθισται. Έτσι λοιπόν όταν ολοκληρώθηκε η τετράδα των «Halo», «Just Can't Get Enough», «I Feel You» και «Never Let Me Down», η συνολική μας διασκέδαση κείνη την Παρασκευή ξεπέρασε τα 135 λεπτά!
23°
