Ο Μάκης Μηλάτος γράφει για νέα συγκροτήματα και καλλιτέχνες.
Η τέχνη της εποχής μας συχνά κοπιάρει το ένδοξο παρελθόν της, αδυνατώντας προφανώς να το ξεπεράσει και να αρθρώσει μια πρωτότυπη και συναρπαστική νέα ιδέα. Τα πιο πολλά από τα καινούργια γκρουπ δεν είναι τίποτα περισσότερο από αντιγραφείς της φόρμας και του στιλ μιας άλλης εποχής, ανάλογα με το σημείο αναφοράς τους. Προφανώς και δεν υπάρχει «παρθενογένεση» στην τέχνη κι όλα έχουν ειπωθεί και ξαναειπωθεί, αλλά κάθε γενιά καλείται –αφού το γνωρίσει πολύ καλά– να αμφισβητήσει το παρελθόν και να πει «την ίδια παλιά ιστορία» με το δικό της τρόπο. Έτσι τα πράγματα προχωράνε μπροστά, όμως τώρα δεν φαίνεται κανείς ιδιαίτερα ικανός να το κάνει και η γενική τάση αντί να εμπεριέχει την αμφισβήτηση και την αναθεώρηση, την «καταστροφή» του παλιού και την επανασυναρμολόγησή του, προτιμάει να κοπιάρει τη φόρμα και το στιλ του.
Συχνά έχω την αίσθηση ότι πολλά από τα καινούργια συγκροτήματα συμπεριφέρονται σαν έφηβοι που θέλουν κάπου να ανήκουν και όχι να διαφέρουν από την αγέλη. Υπάρχουν δύο ειδών καλλιτέχνες: Αυτοί που έχουν μέσα τους μια απροσδιόριστη φλόγα και λένε τα ίδια πράγματα με το δικό τους μοναδικό τρόπο κι αυτοί που ασχολούνται με την τέχνη επειδή γοητεύτηκαν από αυτή αλλά η φλόγα δεν υπάρχει και το αντικείμενο που τους γοήτευσε πάντα θα τους ξεπερνάει. Είναι αυτοί που στις μέρες μας έχουν αποθεώσει τη φόρμα και το στιλ του παρελθόντος, αλλά είμαστε στο 2014 κι όχι στα electropop 80s, ούτε στα rhythm and blues 70s, ούτε στα shoegaze 90s, ούτε στην προ εικοσαετίας αγγλική indie, ούτε πουθενά αλλού εκτός από το τώρα. Η σύγχρονη μουσική πραγματικότητα δεν είναι μηχανή του χρόνου για να μας πηγαίνει εκδρομές ρετρό και vintage, για να μας θυμίζει κάτι που ζήσαμε στο παρελθόν, για να κοιτάει διαρκώς πίσω. Θα στραβολαιμιάσει στο τέλος…
Future Islands - Singles
H 4AD υπέγραψε μαζί τους γιατί είναι σαν να τους έχει αναθρέψει η ίδια με τον κατάλογό της, σαν να γεννήθηκαν από το θρυλικό υλικό της. Synth pop και new wave των 80s με την ιδιαίτερη φωνή και τη μελοδραματική ερμηνεία του Samuel T. Herring να σώζει την παρτίδα.
Warpaint - Warpaint
Τα κορίτσια αποσύρθηκαν –ολίγον φρικαρισμένες από την απρόσμενη επιτυχία και αποδοχή–στην έρημο της Καλιφόρνια για να ετοιμάσουν το δεύτερο δίσκο τους, αλλά και πάλι η ονειρική dream pop τους δεν πάει κάπου αλλού από τα σημεία αναφοράς τους.
Lucius - Wild Woman
Η φόρμα και το στιλ των φωνητικών συγκροτημάτων των αρχών της δεκαετίας του ’60 αλλά με synth pop αισθητική του «σήμερα».
We Have Band - Movements
Η electropop αύρα του Μάντσεστερ, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Πέρασαν, όμως, 30 χρόνια…
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
17°
