Σπούδασε μουσική στην Αμερική και μετά στο Λονδίνο, δούλεψε σε οργάνωση συναυλιών στη Philharmonia Orchestra του Λονδίνου και κάποια στιγμή είπε ότι η μουσική θα γίνει καθημερινή της δουλειά και όχι χόμπι μετά τη δουλειά. Τα γύρισε όλα 180 μοίρες και έτσι ξεκίνησε η Angelika Dusk… Λίγες μέρες πριν την εμφάνιση της στον καινούργιο πολυχώρο Tin Pan Alley το κορίτσι αποκαλύπτεται.
Από πότε αποφάσισες ότι θα ασχοληθείς με τη μουσική; Από πολύ μικρή. Έπαιρνα το τηλεκοντρόλ και προσποιούμουν ότι είχα κοινό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόνο ο σκύλος μου μπροστά. Σπούδασα μουσική στην Αμερική και μετά στο Λονδίνο, και αργότερα δούλεψα στην οργάνωση συναυλιών στην ΕΡΤ, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη Philharmonia Orchestra του Λονδίνου. Κάποια στιγμή είπα ότι η μουσική θα γίνει καθημερινή μου δουλειά και όχι χόμπι μετά τη δουλειά. Τα γύρισα όλα 180 μοίρες και έτσι ξεκίνησε η Angelika Dusk…
Τι είναι για σένα μουσική; Αναπνοή. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει ζωή! Με κάνει χαρούμενη, ισορροπημένη, ελεύθερη, ήρεμη. Όταν είμαι αγχωμένη και παίξω ή γράψω μουσική, αμέσως είναι σαν να έχω κάνει τρεις ώρες γυμναστικής και έχω ξεδώσει!
Η σχέση σου με social media; Για να πω την αλήθεια, η καθημερινή σχέση μου με τα social media ξεκίνησε με την κυκλοφορία της μουσικής μου. Πριν από αυτό δυσκολευόμουν να τα χρησιμοποιήσω γιατί είμαι αρκετά κλειστός χαρακτήρας. Αλλά τώρα το ευχαριστιέμαι γιατί είναι το παράθυρό μου για να έχω επαφή με τον κόσμο και να μοιράζομαι τη μουσική μου. Και επειδή μου άρεσε πάντα η φωτογραφία σαν τέχνη, έχω ενθουσιαστεί με το instagram.
Ποιες είναι διαχρονικά οι μεγάλες φωνές για σένα; Πολύ μικρή προσπαθούσα να μιμηθώ τις μεγάλες κυρίες της ποπ, όπως τη Whitney Houston, Mariah Carey, Celine Dion, και νόμιζα ότι τα κατάφερνα κιόλας, ευτυχώς που δεν με άκουγε κανένας! Αργότερα άρχισα να ακούω πολλή όπερα και θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που πήγα στην Μετροπόλιταν Όπερα στη Νέα Υόρκη έκλαιγα με λυγμούς και χαρτομάντιλα! Εκτιμώ πολύ επίσης τις Ella Fitzgerald, Eva Cassidy και την Rachelle Ferrell, μια Αμερικάνα που κάνει εξωπραγματικά πράγματα με τη φωνή της!
Mε τι μουσική μεγάλωσες; Άκουγα πολλά είδη μουσικής από μικρή. Λατρεύω τα 80s, άρχισα να ακούω πολλή ροκ ως έφηβη γιατί έκλεψα σχεδόν όλη τη συλλογή CD του πατέρα μου (Rolling Stones, Pink Floyd, Led Zeppelin κ.λπ.). Αργότερα κάποιοι φίλοι μου με μύησαν στη μέταλ που ακούω ακόμα. Επίσης ακούω κλασική, τζαζ, funk, blues, soul, ελληνική παραδοσιακή, rap και πολλή ποπ που είναι στο στιλ που γράφω όπως Alicia Keys, Florence and the Machine, Pink, Katy Perry κ.ά.
Πού ζεις τώρα; Η βάση και το σπίτι μου είναι στην Ελλάδα και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό γιατί εδώ θέλω να ζω. Ταξιδεύω όμως πολύ συχνά στην Αγγλία, όπου ετοιμάζω το δίσκο μου.
Σε ποια φάση βρίσκεται η ετοιμασία του πρώτου άλμπουμ; Σε πολύ δημιουργική φάση. Έχω ηχογραφήσει αρκετά κομμάτια, αλλά είμαστε στη διαδικασία που πειραματιζόμαστε με κάποια καινούργια τραγούδια και ενορχηστρώσεις και προσπαθούμε να αποφασίσουμε σιγά-σιγά ποια θα συμπεριληφθούν και ποια όχι στο άλμπουμ. Το δεύτερο μου ραγίζει την καρδιά γιατί τα αγαπώ όλα, αλλά θα δούμε! Συνεργάζομαι τους παραγωγούς Red Triangle Productions (γνωστοί για τις συνεργασίες τους με τους Pixie Lott, One Direction, Olly Murs) και τον Ross Cullum (γνωστός για τις συνεργασίες του με τους Tori Amos, Rufus Wainright, Tears for Fears, Enya, Roxy Music).
Πώς σου φαίνεται η νέα ελληνική μουσική σκηνή; Πολύ ενδιαφέρουσα! Πηγαίνω συνεχώς σε συναυλίες και βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες σε διάφορα είδη μουσικής που κάνουν καταπληκτική δουλειά. Ας πούμε ο Leon, η Μαρίζα Ρίζου, οι Minor Project.
Τι σε εμπνέει για τους στίχους σου; Κάθε τραγούδι είναι μια εμπειρία που έχω ζήσει, μια ιστορία από τη ζωή μου. Πάντα ξέρω τι θέλω να πω όταν ξεκινάω να γράφω ένα τραγούδι. Μ’ αρέσει επίσης να χρησιμοποιώ συμβολισμούς και αλληγορίες, καθώς και παραμυθένια στοιχεία στα τραγούδια μου: κλουβιά, μαριονέτες, γυάλινες χιονόμπαλες, καρουσέλ, μουσικά κουτιά.
3 πράγματα που σε χαρακτηρίζουν; Είμαι ταυτόχρονα ρομαντική και κυνική. Όταν παίζει ένα τραγούδι που μ’ αρέσει σ’ ένα χώρο δεν ακούω πια αυτόν που μου μιλάει. Μ’ αρέσουν τα αρνίσια παϊδάκια.
Θεωρείς πως μπορεί να βγει εξαγώγιμη ελληνική ποπ μουσική; Νομίζω ότι η ποπ μουσική με ελληνικό στίχο έχει πιο πολλή απήχηση εδώ παρά στο εξωτερικό, το οποίο είναι και λογικό λόγω της γλώσσας. Αλλά πιστεύω ότι θα είχε ενδιαφέρον για Έλληνες καλλιτέχνες να ενσωματώσουν στοιχεία της δικής μας μουσικής στην ποπ, ακούσματα στα οποία οι Άγγλοι ή οι Αμερικάνοι δεν είναι συνηθισμένοι και θα τους ξάφνιαζαν ευχάριστα.
Τι σου αρέσει και τι όχι σε Λονδίνο/Αθήνα; Στο Λονδίνο λατρεύω το γεγονός ότι μπορώ να βλέπω όλους τους καλλιτέχνες της ποπ σκηνής που θαυμάζω σε συναυλίες, όπως η Taylor Swift, Alicia Keys, Beyonce, Jessie J, Emeli Sande. Δε μ’ αρέσει όμως το ότι έχει τόσο κόσμο παντού και είσαι συνέχεια σε μια βιασύνη και φασαρία. Κάτι που εδώ στην Αθήνα δεν συμβαίνει γιατί έχουμε πανέμορφες γειτονιές, έχουμε έναν τρόπο που ξέρουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή μέσα από τα πιο απλά της πράγματα, για παράδειγμα ένα ουζάκι με γαύρο μαρινάτο και θέα τη θάλασσα!
Ποια είναι η αγαπημενη σου βόλτα στην Αθήνα; Η Πλάκα με τα νεοκλασικά της κτίρια, ο Πειραιάς με τη θάλασσα, το κέντρο της Αθήνας με την όμορφη βαβούρα της.
Μια πρόσφατη συναυλία που πήγες; Πήγα το Σάββατο (3 Μαΐου) στο Gazarte και είδα μια καταπληκτική συναυλία του Tom Baxter με τον Σταύρο Λάντσια και άλλους Έλληνες μουσικούς, όπως η Μαρίζα Ρίζου, ο Στάθης Δράκος, η Μαριέττα Φαφούτη. Βρήκα πάρα πολύ ωραίο το ότι είχε καλεσμένους Έλληνες καλλιτέχνες και επίσης πολύ ωραίο το ότι ο δάσκαλός μου στο πιάνο (ο Σταύρος Λάντσιας) έπαιζε πιάνο και τύμπανα ταυτόχρονα…
Τι ακολουθεί; Πειραματισμός στη μουσική, σκληρή δουλειά, νέα τραγούδια, ένας σκύλος ονόματι Νότα και συναυλίες.
Κάτι για το τέλος… Να έρθετε στο πρώτο μου live την Πέμπτη 15 Μαΐου στο Tin Pan Alley, γιατί θα περάσουμε τέλεια!
14°
