Ian Ikon: Ο έρωτας είναι ένα μοναχικό τρένο

Το νέο τραγούδι «Love Is A Lonely Train» του Ian Ikon, όπως υπογράφει τις συνθέσεις του ο μουσικός παραγωγός Γιάννης Οικονομίδης, δίνει ένα ηλεκτρονικό tempo στο καλοκαίρι και μιλά για έναν δυνατό εφηβικό έρωτα. Ο βραβευμένος graphic designer που άλλαξε βαγόνι από την οπτική επικοινωνία μεταπηδώντας σε αυτό της μουσικής, αρχικά ως Lunicon το 2012 και μετέπειτα ως Ian Ikon, δείχνει για άλλη μια φορά πώς μπορείς να φτιάξεις mainstream μουσική χωρίς να κάνεις εκπτώσεις στις ηχητικές σου εξερευνήσεις. Πολλοί γνωρίζουν πως έχει συνεργαστεί με προσωπικότητες όπως ο Craig Walker των Archive και τη Marina Celeste από τους Nouvelle Vague, μεταξύ πολλών άλλων. Κάποιοι αγνοούν πως είναι ένας πολυταξιδεμένος τύπος, που τα τελευταία χρόνια ζει κάποιες μέρες στην Αθήνα και κάποιες άλλες στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή το νέο του single που κυκλοφορεί από τη Minos EMI, ο Ian Ikon μιλάει για τη μουσική, τον έρωτα, τη ζωή στις μεγάλες πόλεις και την προσωπική διαδρομή του στον πλανήτη Γη. Και φτιάχνει μια λίστα με τα 10 τραγούδια που του άλλαξαν τη ζωή για τους ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού Athens Voice 102.5

To «Love Is A Lonely Train» ταξιδεύει την πόλη από την πρώτη μέρα στον Athens Voice 102.5. Τι σκέφτεσαι ακούγοντάς το, τώρα που ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι;
Ναι, το ξέρω κι ευχαριστώ πολύ για την ραδιοφωνική υποστήριξη. Ακούγοντάς το τώρα, νοιώθω κατ’ αρχάς τα θετικά vibes από την κυκλοφορία του. Το πιο σημαντικό πράγμα στην ιστορία ενός τραγουδιού είναι η συνάντησή του με ένα ακροατήριο και η αποδοχή του ή η αγνόησή του. Και νοιώθω ότι το «Love Is A Lonely Train» τα πάει αρκετά καλά. Να μην κρυβόμαστε, στη φύση του κάθε τραγουδιού υποβόσκει η αγωνία για διάκριση και θα ήταν ψέμα να μην το παραδέχεται κάποιος. Από την άλλη εισπράττεις την ικανοποίηση ότι αρέσει σε αυτούς που θέλεις να αρέσει κι αυτό είναι αρκετό. Πάντως το «Love Is A Lonely Train» είναι ένα τραγούδι που κάνει ένα come back σε έναν παιδικό έρωτα και μεταφέρει στις αποσκευές του αναμνήσεις αλλά και μια προσμονή για επανασύνδεση με την ανεμελιά και την αθωότητα. Κάπως έτσι προσμένω πως και το τραγούδι εκτός από καλοτάξιδο θα φτάσει σε έναν υποσχόμενο προορισμό.

Η μουσική σου έχει μια σινεματίκ ατμόσφαιρα. Θα ήθελες να ακουστεί το «Love Is A Lonely Train» σε κάποια ταινία; Κι αν ναι, σε ποια;
Ναι, με απασχόλησε πολύ ο ρόλος της εικόνας πάνω στον ήχο. Μάλιστα έγραψα και μουσική για ένα άλμπουμ με soundtracks προσπαθώντας να αποτυπώσω την επίδραση της εικόνας μέσα στον ήχο. Τώρα αν μπορούσε το «Love Is A Lonely Train» να ακουστεί σε κάποια ταινία δεν μου έρχεται στο μυαλό κάτι. Ίσως το «When Harry Met Sally» σε ένα σημερινό remake επειδή πλησιάζει αρκετά τη θεματολογία του. Και το «Love Is A Lonely Train» μιλά για ένα δυνατό teen love affair και για την μαγεία πού έχει η πρώτη φορά που ερωτεύεσαι και που δεν ξεχνιέται εύκολα.    

«O έρωτας είναι ένα μοναχικό τρένο». Το έχεις πάρει πολλές φορές;
Ο έρωτας είναι μια υπόθεση μοναχική και δεν χρειάζεται απαραίτητα δύο για να λειτουργήσει. Eίτε είναι ανταποδοτικός είτε όχι βιώνεται από τον καθένα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Κάθε άνθρωπος χαράσσει την δικιά του διαδρομή, πονάει και ερωτεύεται δίνοντας το δικό του στίγμα. Τώρα, αν έχω πάρει το τρένο του έρωτα πολλές φορές; Αφού και ο έρωτας δεν είναι παντοτινός, οι επιβιβάσεις πάνω σε αυτό το τρένο για μένα, ναι, ήταν συχνές.  

Ποιο είναι το πιο ρομαντικό πράγμα που έχεις κάνει για έναν έρωτά σου;
Να περνάς έξω από το αεροδρόμιο και με μια γερή δόση αδρεναλίνης να λες, «φύγαμε»; Και να φεύγεις έτσι όπως είσαι. Στον έρωτα καιροφυλακτεί πάντα το απροσδόκητο κι έρχεται εκείνη η στιγμή που το προφανές μετατρέπεται σε μια ρομαντική τρέλα. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι κι αυτή ένα ρομαντικό πράγμα.

Το πιο ρομαντικό τραγούδι όλων των εποχών είναι…
Το «Perfect day» του Lou Reed.

«Οι άνθρωποι φτιάχνουν τους τόπους που αγαπά κανείς» έχεις δηλώσει παλιότερα. Ποιο τόπο αγάπησες περισσότερο και γιατί;
Nέα Υόρκη, αναμφισβήτητα. Σε αυτή την πόλη δεν υπάρχει η έννοια της κανονικότητας. Έχεις την αίσθηση ότι στην άκρη του δρόμου θα σου συμβεί το ανέλπιστο. Και σου συμβαίνει. Βλέπεις να ξεδιπλώνονται εύκολα όλες σου οι προσδοκίες, να βρίσκουν πατήματα και γρήγορη ανταπόκριση. Από την άλλη το πολυσυλλεκτικό και πολυφυλετικό μωσαϊκό της είναι εγγύηση για να μην βαρεθείς ποτέ και έμπνευση για τη δημιουργική έκφραση.

Τι σου αρέσει περισσότερο στην Αθήνα και τι στη Θεσσαλονίκη;
Δεν έχει τελειωμό η λίστα των διαφορών. Ό,τι δεν έχει η Αθήνα το έχει η Θεσσαλονίκη κι ό,τι δεν έχει η Θεσσαλονίκη το έχει η Αθήνα. Έτσι η μία πόλη συμπληρώνει την άλλη για να υπάρχουν και λόγοι για επισκέψεις εκατέρωθεν. 

Σπουδές πάνω στο Graphic design, τη Διαφήμιση, την Ιστορία Τέχνης και τη Ζωγραφική, επαγγελματική πορεία στον απαιτητικό χώρο της οπτικής επικοινωνίας, διακρίσεις και «στροφή» στη μουσική. Πόσο επικοινωνούν εικόνες και ήχοι κατά τη γνώμη σου;
Όπως σε ένα ζωγραφικό έργο ακούει κανείς ήχους έτσι και σε ένα μουσικό κομμάτι βλέπει εικόνες. Μόνο που το δεύτερο προκύπτει σε μεγαλύτερο βαθμό στους ανθρώπους γιατί ο ήχος είναι πιο δυνατή εμπειρία. Άκου να δεις λέμε κι όχι δες να ακούσεις. Το έμβρυο μέσα στη μήτρα, χωρίς να βλέπει, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τους ήχους, να αντιδρά σε αυτούς κι έτσι να σχηματίζει τις πρώτες του εικόνες μέσα στο μυαλό του. Η ακοή προηγείται της εικόνας. Στην περίπτωση δε την δικιά μου όταν γράφω τραγούδια πρώτα δημιουργώ τον ήχο και κατόπιν προσθέτω πάνω του τον στίχο, την περιγραφή των εικόνων δηλαδή. Σίγουρα γίνεται κι αντίστροφα αλλά ο ήχος εμπεριέχει πολύ δυνατά μέσα του την κατάλληλη ιστορία που θες να ξεδιπλώσεις.   

Ποια είναι η πιο καμένη νύχτα που έχεις ζήσει;
Στο Αmsterdam στο ιστορικό Roxy που έπαιζε κυρίως 80s αλλά και early 90s. Nα ξεκινά με το «Let’s stick together» του Bryan Ferry, να συνεχίζει με ska punk και να τελειώνει πρωινές ώρες με dance pop και techno μερικές ώρες μετά την ανατολή. Aυτό το club έπιασε φωτιά και τι ειρωνία, κάηκε τελικά και έκλεισε σαν να ήθελε να πάρει μαζί του όλες εκείνες τις καυτές βραδιές του.

Για ποια πράγματα έχεις μετανιώσει στη ζωή σου;
Μετάνιωσα που επέστρεψα από τη Νέα Υόρκη. Και δεν μου φεύγει από το μυαλό η ιδέα να ξαναπάω. Δεν είναι κακό να μετανιώνεις γιατί μπορείς πάντα να επανορθώσεις ή να νομίζεις ότι μπορείς να επανορθώσεις. Κι αυτό από μόνο του είναι ένα challenge.

Πώς και πού σε βρήκε η περίοδος του lockdown;
Με βρήκε σε μια δημιουργική περίοδο κι έτσι όσο και αν φαίνεται παράξενο δεν πανικοβλήθηκα, δεν με αποσυντόνισε ο ιός. Απεναντίας ένοιωθα ασφαλής μέσα στην περιχαράκωσή μου. Άλλωστε για πολλούς καλλιτέχνες η καραντίνα είναι μια εθελοντική συνθήκη. Μέσα στην μοναξιά κυρίως δημιουργείς πράγματα. Έτσι βρήκα ευκαιρία να τελειώσω αρκετά κομμάτια που σιγά σιγά θα αρχίσω να τα κυκλοφορώ και να ασχοληθώ επίσης και με ένα πρότζεκτ που ονομάζω «Ο ήχος του γράμματος». Ποιον ήχο δημιουργεί το γράμμα της αλφαβήτου ενώ σχηματίζεται και ποια μελωδία-αρμονία δημιουργεί όταν τελειώνει. Έτσι ολοκλήρωσα ένα ενιαίο σύστημα ήχων που αποτυπώνει τις μελωδίες της φόρμας των γραμμάτων. Κι αυτό θέλω να το επικοινωνήσω επίσης. 

Ξέρεις τι θα κάνεις αυτό το καλοκαίρι;
Δεν ξέρω ακριβώς ακόμη. Πάντως αυτό που θα κάνω θα εξαρτηθεί και από τις επιδημιολογικές εξελίξεις. Ήσυχες πάντως περιοχές κυρίως σκέφτομαι. Λειψούς, Αρκιούς και Μάραθο. Το καλοκαίρι από μόνο του είναι η εποχή της ανεμελιάς και της χαλάρωσης κι όταν βρίσκεσαι σε διαρκή επαγρύπνηση αυτό ανατρέπεται. Εύχομαι να βρούμε όλοι νέους τρόπους να το απολαύσουμε και να προσαρμοστούμε σε μια πιο ήπια εκδοχή της διασκέδασης.

Ποιο τραγούδι παίζει στο repeat αυτές τις μέρες;
Εδώ και πολύ καιρό για να χαλαρώσω παίζω το «Girl with a pearl earring - Griets Theme» του Alexandre Desplat με την Royal Philarmonic Concert Orchestra.

Ο ορισμός που δίνεις στην επιτυχία είναι…
Eπιτυχία είναι κάτι που αν το θέλεις πολύ σε θέλει και αυτό.

Τα 10 τραγούδια που μου άλλαξαν τη ζωή: Η λίστα του Ian Ikon στο Spotify του Athens Voice Radio 102.5