Σάββατο βράδυ στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Σύμφωνα με το ημερολόγιο είναι η γιορτή της γυναίκας και είτε εξαιτίας αυτής της συγκυρίας είτε επειδή ο Γιώργος Μαργαρίτης έχει πιστό κοινό ,ο χώρος είναι γεμάτος.
Ο Γιώργος Μαργαρίτης, ο Λάκης Παπαδόπουλος και η Άσπα Θεοφίλου παίζουν, όπως λένε, για τη φανέλα. Στην αρχή του προγράμματος ο πάγος σπάει με το Λάκη Παπαδόπουλο να κάνει πρόβα με το κοινό για τον τρόπο με τον οποίο θα συμμετέχουν στα φωνητικά, ποιους στίχους θα επαναλαμβάνουν και σε ποια σημεία του τραγουδιού θα μαγεύονται. Με πολύ χιούμορ παρακινεί τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί του χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια που έχει δώσει σε άλλους καλλιτέχνες. «Τώρα θα σας πω τραγούδια που λέω χειρότερα από αυτούς που τα έχω δώσει, μπορείτε αν θέλετε να μιλάτε όσο θα τραγουδάω, πολύ που με νοιάζει, εγώ απλά θα βγάλω τον Elvis Presley που κρύβω μέσα μου». Από τη «Σερενάτα» μέχρι τον «Κουρσάρο» ο κόσμος τραγουδάει μαζί του ανακαλύπτοντας το εύρος και τη γκάμα των τραγουδιών που έχει γράψει.
Λίγη ώρα μετά το κοινό θα υποδεχτεί με φωνές και σφυρίγματα το Γιώργο Μαργαρίτη. Παρέες από άλλες πόλεις τις Ελλάδας, μέχρι Έλληνες από το Σικάγο αποθεώνουν τον original λαϊκό καλλιτέχνη με λουλούδια, χορό και όλα τα απαραίτητα μιας λαϊκής πίστας. Εκείνος αγέρωχος και βαρύς θα τραγουδήσει σε ρυθμό reggae το «Που θα πας χαρά μου», θα κάνει δικό του το «Για να σ ’εκδικηθώ» και θα μπει δυναμικά στα δικά του λαϊκά κομμάτια. Το ύφος του μας θύμισε τον Willem Dafoe,η φιγούρα του βαριά και οικεία, είναι ο ίδιος Γιώργος Μαργαρίτης που θα άκουγες αν είχες βρεθεί στα μαγαζιά που τραγουδούσε πριν από δεκαετίες. Εσύ μπορεί να έχεις μεγαλώσει, να έχεις αλλάξει δέκα στυλ και γούστα και εκείνος μέσα στο μαύρο κουστούμι του θα τραγουδάει «εμείς οι ναυτικοί» σα να μην πέρασε μια μέρα, σαν να έχει μαζί του ακόμα το τότε γλεντζέδικο κοινό του.
Κινείται με ένα παλαιικό τρόπο πάνω στη σκηνή, συνεννοείται συνεχώς με τους μουσικούς που τον πλαισιώνουν και ταυτόχρονα είναι σε μια εντελώς interactive κατάσταση με το κοινό. Λαϊκή φωνή αλλά ροκ καλλιτέχνης, άλλοτε θα ξεσηκώσει και άλλοτε θα βαρύνει το κλίμα. Θα κάτσει και στην καρέκλα θυμίζοντας πάλκο για ένα ρεμπέτικο ποτ πουρί μαζί με την Άσπα Θεοφίλου η οποία επίσης στηρίζει πολύ καλά τα ντουέτα τους.
Πόνος, χωρισμός και συνταγές κηπουρικής (το βοτάνι του διαβόλου) είναι το κύριο χαρακτηριστικό των στίχων και η επικρατούσα εικόνα μέσα στο χώρο είναι ο κόσμος που βρίσκεται σε κατάνυξη.Η ώρα περνάει, έχει ήδη πάει 4:00 και ο καλλιτέχνης ακόμα παίρνει και στέλνει λουλούδια σε ένα από τα πιο αυθεντικά after που μπορεί να βρει κανείς στην Αθήνα.
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
11°
