Το πού και πώς μπορεί ο καθένας μας να προφυλαχτεί από την αντιαισθητική, βίαια και εν πολλοίς ανήθικη κατάντια μας που συμπληρώνει την οικονομική μας κατάρρευση, είναι προσωπική υπόθεση. Όσο με αφορά, θα βρίσκω πάντα καταφύγιο στη δημιουργικότητα και την τέχνη. Στο ότι υπάρχουν άνθρωποι που αν και γνωρίζουν ότι με αυτό που κάνουν και δημιουργούν δεν μπορούν να επιβιώσουν, συνεχίζουν να το κάνουν με αγάπη, φροντίδα, αθωότητα, καλή προαίρεση κι ας φτάσει στ’ αυτιά μερικών εκατοντάδων. Είναι η ανάγκη τους για έκφραση, είναι το σύμπαν τους που είναι φτιαγμένο από δουλειά, μεράκι, αισθητική, αξίες και μακριά από τον πολτό στον οποίο προσπαθεί να μας μετατρέψει η πραγματικότητα. Μπορεί πάντα το αποτέλεσμα να μην είναι σπουδαίο, αλλά στις εποχές που ζούμε ακόμη και η πρόθεση μετράει…
Giganta - Αφτεr (EP)
Ένα εμφανές βήμα προόδου σε όλους τους τομείς είναι το νέο EP της Giganta. Νωχελικοί χιπ-χοπ και τριπ-χοπ ρυθμοί, ηλεκτρονικοί ήχοι βραδείας καύσης, πειραγμένα φωνητικά που υπονομεύουν τα συναισθήματα συγκροτούν τραγούδια που ενισχύουν την εντύπωση ότι μια νέα γενιά μουσικών, στο χώρο του αοράτου, δημιουργεί αυτό που έρχεται. Στην Ελλάδα της κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και αισθητική, υπάρχουν πολλοί νέοι που φτιάχνουν το νέο urban.
Church of the Sea - Anything but Desert (EP)
Η προ μηνών ψηφιακή κυκλοφορία του νεοσύστατου αθηναϊκού τρίο βγαίνει τώρα και σε κασέτα από την A Manout of A Man. Ο γκρι ουρανός, οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, η μελαγχολία της νεότητας, μια γυναικεία φωνή που η έκταση και το ηχόχρωμά της μαζί με κιθάρες και ηλεκτρονικούς ήχους μας πάνε εκεί που κατοικούν οι Cocteau Twins. Οι CotS έχουν αίσθηση του μέτρου, έχουν βασικές μελωδίες για να χτίσουν «wall of sound» και δίνουν την αίσθηση προοπτικής.
Το σύνολο από τη Θεσσαλονίκη έχει πίσω του κάμποσα χρόνια δράσης και δύο ακόμη άλμπουμ ώστε να διαθέτει την απαιτούμενη εμπειρία για έναν συγκροτημένο δίσκο σε όλα τα σημεία, φορτισμένο από τον σεβαστικό τρόπο με τον οποίο το γκρουπ προσεγγίζει τη μουσική. Κι εδώ συνεργάζονται με τον πολύπειρο Clive Martin στην παραγωγή (στον οποίο έχουν καταφύγει αρκετά ελληνικά γκρουπ τα τελευταία χρόνια αλλά που –κατά τη γνώμη μου– δεν δικαιολογεί και πολύ το ένδοξο(;) παρελθόν του). Ένα χαρμάνι από indie 90s, post-punk αλλά και progressive στοιχεία με εντάσεις που πέφτουν λίγο (σε σχέση με το παρελθόν τους), για ένα πιο ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα, είναι το ηχητικό πλαίσιο του άλμπουμ. Όμως όταν τελειώνει ο δίσκος, η δύναμη των τραγουδιών δεν σε παρακινεί να επιστρέψεις σ’ αυτά.
Celuta Red - Idle Frenzy
Κι εδώ έχουμε ένα πολύπειρο και συγκροτημένο τρίο, με πολλά live και δύο ακόμη άλμπουμ στο ενεργητικό του κι αυτό το παρελθόν τους δίνει πολλά εφόδια για τον 3o τους δίσκο, που είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Εντάσεις και ηρεμία, ονειρική ατμόσφαιρα και ροκ δύναμη, indie και post punk, αναμνήσεις από τα 90s που μας έθρεψαν αλλά και front woman που είναι πάντα μια καλοδεχούμενη αλλαγή σε αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο της μουσικής. Ο Ottomo στην παραγωγή, ξέροντας το είδος καλά, παίζει κι εδώ έναν θετικό ρόλο. Ο δίσκος ρέει ικανοποιητικά, αν και δεν κατορθώνουν όλες οι συνθέσεις να έχουν το ίδιο ειδικό βάρος, με το συνολικό αποτέλεσμα να είναι άνισο.
Τους δίσκους αυτούς, μαζί με πολλή ακόμα καλή μουσική, μπορείτε να ακούτε κάθε Σάββατο & Κυριακή 18.00 με 20.00 στο Athens Voice Radio 102,5 στην εκπομπή του Μάκη Μηλάτου.
13°
