Άλμπουμ του πρώτου 6μήνου του 2016 που αξίζει να πάρεις μαζί σου στις διακοπές αλλά πρέπει απαραιτήτως να τα φέρεις πίσω. Θα σου χρειαστούν για «τα καλύτερα της χρονιάς». Άλλωστε δεν είναι από τους δίσκους που θα χαθούν σε ένα ξέφρενο πάρτι στην παραλία. Ενδείκνυνται για πολλές και κατ’ ιδίαν ακροάσεις ή έστω με την κατάλληλη παρέα.
David Bowie - Blackstar
Το κύκνειο άσμα του είναι ένα άλμπουμ που ο χρόνος θα το βάλει δίπλα στους σπουδαίους του δίσκους.
Λιτοί, μελωδικοί, αισθητικά αξιοπρεπείς, δημιουργικοί και ώριμοι, επιβεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο ότι όχι απλώς δεν «το ’χουν χάσει» αλλά βρίσκουν τρόπο να ανανεώνονται.
Tindersticks - The Waiting Room
Διαπραγματεύονται διαρκώς το ίδιο αισθητικό πλαίσιο αλλά πώς τα καταφέρνουν –σχεδόν– πάντα και το κάνουν να ακούγεται το ίδιο ενδιαφέρον και γοητευτικό.
Το «πολιτικό του μανιφέστο» είναι ένα λυρικό, ευαίσθητο, μελοδραματικό και καθ’ όλα αποτελεσματικό ποπ διαμάντι.
Car Seat Headrest - Teens of Denial
To indie rock ποτέ δεν πεθαίνει και πάντα θα βρίσκει τύπους σαν τον Will Toledo να το τιμούν όπως του αξίζει.
Swans - The Glowing Man
Το τελευταίο με αυτή τη σύνθεση συναρπαστικό ταξίδι στο χωροχρόνο, με μία καλειδοσκοπική χρήση του διαχρονικού ροκ υλικού και με προσέγγιση που θυμίζει τζαζ.
Παραμορφωμένες και θνησιγενείς μελωδίες σκορπίζονται στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα γοητευτικό νέφος σύγχρονων αστικών μπλουζ.
Michael Kiwanuka - Love & Hate
Η σόουλ του 21ου αιώνα βρήκε τον δικό της Otis Redding.
Lucinda Williams - The Gosts of Highway 20
Ακόμη και οι καουμπόισσες μελαγχολούν αλλά η κυρία από δω το κάνει υπέροχα και κυρίως πειστικά.
Bob Mould - Patch the Sky
Η παραμορφωμένη αλλά και έντονη ενέργεια του «εναλλακτικού» rock ’n’ roll συνδυάζεται με τη μελαγχολία της μέσης ηλικίας. Πάνω απ’ όλα όμως στέκει η δημιουργικότητα και το ταλέντο που δεν έχουν ξεθωριάσει από την εποχή των Husker Du.
Paul Simon - Stranger to Stranger
Έχει την τραγουδοποιία στο DNA του και μπορεί και το κάνει κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά. Ακόμη και η Mrs Robinson θα γουστάρει.
12°
