Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε που ο Λευτέρης Καλαμπάκας εμφανίστηκε ως Liberto με το Lullaby, προκαλώντας αίσθηση στην ελληνική ηλεκτρονική σκηνή. Electronica που περισσότερο ακουγόταν παρά χορευόταν, δεν ακολουθούσε αλλά βάδιζε παράλληλα με τον διεθνή ήχο της εποχής και προμήνυε για σπουδαίο μέλλον. Έπρεπε να περιμένουμε τελικά 6 χρόνια για να διαπιστώσουμε ότι το μέλλον όντως θα ήταν έτσι. Ο Λευτέρης άλλαξε alias, ακούει στο πιο τυπάδικο Lee Burton από το 2009, δεν έμεινε άπραγος αλλά ανοίχτηκε προς το εξωτερικό όπου είχε κυκλοφορίες, remixes και συμμετοχές σε compiplations εταιρειών όπως οι Trapez, Plastic City, Playmobil, Orpheas, Syndikaat ενώ ίδρυσε και το label Material σε συνεργασία με το Μιχάλη Σαφρά. Παράλληλα, γυμναζόταν ως DJ σε clubs και festivals εντός κι εκτός συνόρων.
Το δεύτερο LP το πάλευε καιρό. Θυμάμαι να βρισκόμαστε όλο αυτό το διάστημα – συνήθως μεταμεσονύχτια ή σε κάτι επικά μονά μπάσκετ στο Λόφο του Στρέφη - και να μου λέει «κάτι δουλεύω», «γράφω με τζαζίστες», «όπου να’ ναι» κτλ. Από το αποτέλεσμα δεν προκύπτει μόνο η ευρηματικότητα στην οποία στέκεται το ΔΤύπου που το συνοδεύει, αλλά κυρίως η αληθινή λεπτοδουλειά στο κομμάτι της παραγωγής.
Η συνύπαρξη διαφορετικών επιρροών που βγάζουν άθροισμα πολύ μεγαλύτερο από την ετικέτα του «έλληνα Nicolas Jaar» που του έχουν ήδη κολλήσει λόγω του πρόσφατου γκελ που γνώρισε το wonderboy με τις χιλιανές ρίζες. Το Busy Days For Fools εκτός από σαρδόνια τιτλοφορημένο, κρατάει χαμηλό προφίλ (άλλωστε είναι κι εσκεμμένα lo-fi σε στιγμές του), ακούγεται απνευστί και σε βάζει στο κόλπο να βρεις το αδιόρατο κόνσεπτ που το διατρέχει. Έχει πάρει την έγκριση και τα κολακευτικά σχόλια μερικών πολύ σημαντικών παικτών όπως ο Laurent Garnier και ο Michael Mayer και ετοιμάζεται να βγει εκεί έξω παρέα με μια σειρά από 12’’. Είναι η πρώτη σπουδαία δουλειά της εγχώριας παραγωγής για το 2012, κυκλοφορεί στις 3/2 από την Klik Records και είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας το προσφέρουμε σε προακρόαση για λίγες μέρες. Ζητήσαμε από τον Λευτέρη να μας πει και δύο κουβέντες για κάθε κομμάτι – θεώρησε το ένα σύντομο making of…
Η εισαγωγή. Πιστεύω βάζει τον ακροατή από νωρίς στο κλίμα, με διάφορά φυσικά όργανα που θα ακουστούν στην πορεία του δίσκου.
2. ‘Breath’
Όπως και τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, έτσι κ αυτό βγήκε μετά από αυτοσχεδιασμούς με φωνές και διάφορα harware, μία πρωτόγνωρη τότε διαδικασία παραγωγής για μένα. Πλέον έτσι μου αρέσει να δουλεύω, αρχικά μακριά απο την οθόνη του υπολογιστή. Το βρίσκω πιο διασκεδαστικό και δημιουργικό
Από αυτό το κομμάτι ξεκίνησε στην ουσία η κεντρική ιδέα για το άλμπουμ. Από μικρός έπαιζα κιθάρα κ τραγουδούσα αλλά μέχρι τώρα δεν το είχα συνδυάσει ποτέ με τις παραγωγές μου. Το δοκίμασα και ιδού το αποτέλεσμα. Credit στο Μάρκο Σπανουδάκη aka Kreon που με βοήθησε πολύ στην παραγωγή.
4. ‘Crash’
Λίγο μπλεγμένα τα πράγματα εδώ. Λίγο pop, λίγο folk, 909 mid tempo house grooves. λίγο σκοτεινό και κλειστοφοβικό κατά την άποψή μου. Απο τα αγαπημένα μου.
5. ‘Recover’
Στην ίδια φιλοσοφία με το ‘Υοu 've got me. Πάντα μου άρεσαν οι lo-fi παραγωγές, όπως οι πρώτες δουλειές του Beck για παράδειγμα, και νομίζω πως αυτό βγήκε με κάποιο τρόπο και στα κομμάτια μου.
6. ‘Analyse This’
Ίσως το πιο ποπ (με την καλή έννοια) κομμάτι του δίσκου. Ξεκίνησε από την μπασογραμμή του και ολοκληρώθηκε αβίαστα μέσα σε λίγες ώρες. Ο αμερικανικός ήχος κάποτε των ΝIN ή τώρα του Matthew Dear φαίνεται να με επηρέασε λίγο περισσότερο εδώ.
7. ‘The Fool's Open Up’
Ένα house track, με lo-fi vocals και πολλά αναλογικά synths. Εδώ νομίζω βγαίνουν κάπως οι επιρροές μου από τον γερμανικό deep house ήχο.
Κι αυτό κομμάτι αυτοσχεδιασμού. Έφτιαξα ένα groove, τραγούδησα κάποιες φράσεις στο μικρόφωνο κ μετά προσθεσα 4-5 takes από το αγαπημένο μου Juno 106.
9. ‘Die Therapie’
Από τα πρώτα κομμάτια που έγραψα, Ίσως και το μόνο που έχει κάποια κοινά σημεία με τις παλαιότερες παραγωγές μου ως Liberto
10. ‘Jimmy's Laughing’
Εδώ είχα φτιάξει τη βάση του κομματιού - αυτό το mid tempo house groove καικάποια synths – και το είχα κρατήσει στο συρτάρι για αρκετό καιρό. Μια μέρα που ήταν στο στούντιο ο Νίκος Κοτζάμπασης ξεκινησε να παίζει lead κιθάρες από πάνω, έπιασα κι εγώ το μπάσο, γράψαμε για αρκετή ώρα για να κρατήσουμε λίγα takes. Ο Νίκος είναι πολύ καλός κιθαρίστας, έδωσε το κάτι παραπάνω στο κομμάτι και θα συνεργαστούμε περισσότερο στο μέλλον.
11. ‘Eleven’
Αυτό το κομμάτι είναι σχεδόν όλο γραμμένο live. Έχει κρουστά όπως djembe διάφορα shaker και finger claps, μπάσο, κιθάρες (lead ηλεκτρικη και πάλι ο Νίκος Κοτζάμπασης), synths και φωνές. Ίσως το αγαπημένο μου.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
