Κάθε εβδομάδα ζητάμε από κάποιον καλλιτέχνη να γυρίσει πίσω στη «μουσική ζωή του». Να θυμηθεί τι μουσική άκουγε στα 5, στα 10 κ.ο.κ. μέχρι σήμερα και να μας διηγηθεί μια σχετική ιστορία/ ανάμνηση.
Συνεχίζουμε με τον GDaddie. Δηλαδή τον Μιχάλη Παπουλάκο. Την ημέρα εξηγεί σε μαθητές τα μυστικά των μαθηματικών, κι αν είναι φρόνιμοί τους λέει και καμιά κουβέντα για μουσική. Μετά κλείνεται στο στούντιο και φτιάχνει τα δικά του. Κατασκευάζει beats, δειγματίζει samples, σπάει, κολλάει, αποδομεί και παραλλάσσει ήχους, καταλήγοντας σε ένα εκλεκτικό υβρίδιο κάπου μεταξύ των καλών ημερών της Ninja Tune, των «μαύρων» στιγμών των Gorillaz και των θραυσμάτων από τις τεχνικές του J Dilla και των Warp bleeps που τον έχουν στιγματίσει.
Το πρώτο του lp (έχουν προηγηθεί δύο ΕPs) λέγεται Ride With Me και μόλις κυκλοφόρησε από το αθηναϊκό διαδικτυακό label Memory Format. Το κατεβάζεις ελεύθερα και τζάμπα από δω…
Πολύ θολές οι αναμνήσεις από τότε και φαντάζομαι λόγω ηλικίας, όταν άκουγα ένα χαζοτράγουδο του στύλ «Το'πε , το 'πε ο παπαγάλος» ή το «Πάρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου» (έλεος, πραγματικά, έλεος) χαιρόμουνα γιατί ήμουν ένα μικρό χαζό που δεν ξέρει τι του γίνεται. Όμως! Ο πατέρας μου, αν και του αρέσουν τα παλιά λαϊκά, είναι ωραίος τύπος και ακούει τα πάντα, οπότε η δισκοθήκη του περιείχε (και περιέχει) αρκετά διαμαντάκια. Ένα από αυτά είναι και το "On The Border" του Al Stewart από το album "Year Of The Cat" του 1977.
ΟΚ, αυτό το θυμάμαι πολύ καλύτερα, όταν είχε βγει το Dangerous είχε γίνει χαμός με το "Black or White". Δεν λέω ωραίο κομμάτι, όπως και τα περισσότερα του MJ, όμως χαρακτηριστικά θυμάμαι να μου έχουν κρεμάσει τα σαγόνια, βλέποντας το video clip του "Remember The Time". Ωραία τα 90s... αυτά τα επικά 10λεπτα videoclips μου έχουν λείψει. Σε αυτή την ηλικία θυμάμαι οτι όταν έπαιζε Michael Jackson ή Guns ‘N' Roses καθηλωνόμουν μπροστά στην τηλεόραση σαν να έβλεπα ταινία. Πωωω, τώρα εδώ δεν ξέρω ποιο από τα δύο να βάλω. "Remember the Time" ή "November Rain"? Φοβερή λούπα στο πρώτο, τρελά σόλο στο δεύτερο. Τεσπα, ας με συγχωρέσει ο Slash.
Στα 15
PARADISE LOST – Hallowed Land
Νομίζω ότι το ‘Draconian Times’ των Paradise Lost μπήκε στο CD player Νοέμβριο και βγήκε πολλούς μήνες μετά. Δεν ξέρω καν ποιο κομμάτι να διαλέξω, είναι από τα άλμπουμ τα οποία τα έβαζα να παίξουν και τα άκουγα μέχρι το τέλος! Πρόσφατα το ξανάκουσα και η αλήθεια είναι ότι τα συναισθήματα (σε γενικές γραμμές) που μου δημιουργεί δεν έχουν αλλάξει και πολύ! Ακόμα γουστάρω Paradise Lost, γιατί κάθε δίσκος τους ήταν διαφορετικός από τον προηγούμενο.
Αυτό το κομμάτι, ακόμα δεν έχω μάθει πως προφέρεται ο τίτλος του, αλλά ξέρω ότι από τα 10 πρώτα δευτερόλεπτά του έπαθα την πλάκα μου. Δεν είχα ξανακούσει ηλεκτρονική μουσική (εκτός από Prodigy) και σίγουρα δεν είχα έρθει σε επαφή με αυτό που πολύ γενικά είχε βαφτιστεί από τον τύπο σαν IDΜ. Όταν το άκουγα προσεκτικά με ακουστικά τις πρώτες φορές, με έπιανε πονοκέφαλος και μου άρεσε! Μετά από αυτό άρχισα να χτίζω σιγά σιγά στη δισκοθήκη μου τον κατάλογο της Warp και της Planet Mu.
Στα 25
MADVILLAIN – Figaro (Madlib remix)
Εντάξει μιλάμε για σύμπραξη τρελή, MF Doom και Madlib, τρελές ρίμες, τρελά beats, ίσως από πιο αγαπημένα μου hip hop albums όλων των εποχών. Μουσικά, η hiphop μου άρεσε αλλά δεν είχα καμιά τρέλα. ΟΚ, αναγνωρίζω ότι ειδικά στην άλλη πλευρά του Aτλαντικού, οι άνθρωποι το έχουν ανάγει σε επιστήμη και οι παραγωγές του Dre ή του Βobby Digital στα 80s και στα 90s ήταν κάτι το πρωτοποριακό για την εποχή. Μέχρι εκεί όμως. Το στυλ, τα όπλα, οι κώλοι, το γκέτο έχουν μια γοητεία στις μικρές ηλικίες όμως τι σχέση έχουμε όλοι εμείς με αυτά; Καμία. Δίσκοι όπως ο Madvillainy ή το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του Madlib, είναι υποδειγματικοί σε ότι αφορά την εύρεση και τη χρήση των samples. Αυτό το "Figaro" είναι ένα alternative version του κομματιού. Η εισαγωγή από την Αιθιοπία και οι ρίμες του MF Doom που «σκοτώνουν» είναι αυτά που σε κάνουν να λες «τι φτιάχνουν αυτοί οι π***ηδες οι Αμερικάνοι».
Θέλω να φτιάξω κι εγώ κάτι αντίστοιχο!
ΣΗΜΕΡΑ
LIMBO – Debby Shue
Μαζί με τον Anthony (κιθάρα, φωνή) και τον Nais (μπάσο, φωνή) ξεκινήσαμε ένα αρκετά μεγαλεπήβολο σχέδιο με τους Limbo. Θέλαμε να μπλέξουμε τις desert κιθάρες των 90s με ηλεκτρονικά beats και μπάσο το οποίο να έχει τον πρώτο ρόλο. To ‘Debby Shue’ είναι από τα πρώτα κομμάτια των Limbo και το πρώτο μας video clip σε συνεργασία με τον Τούρκο σκηνοθέτη Hasan Kuyucu. Το βάζω σαν μια επιρροή, γιατί το εγχείρημα να μιξάρουμε live φυσικά όργανα rock απόψης, με ηλεκτρονική μουσική, προσωπικά με έκανε να αρχίζω να σκέφτομαι πολύ διαφορετικά τη μουσική και τις δυνατότητες μας. Αυτό τον καιρό μιξάρουμε το πρώτο album, οπότε ναι, "σήμερα" ακούμε πολύ Limbo.
Κι αυτό είναι το video του 'Ride With Me' που δινει και τον τιτλο στο άλμπουμ
Ο GDaddie εμφανίζεται live το Σάββατο 28/1 στο Bios, στο πλαίσιο του Ough! Festival
13°
