Όταν ο σκηνοθέτης του «Μονομάχου» και υπεύθυνος για κινηματογραφικά και τηλεοπτικά αριστουργήματα όπως «Blade Runner», «Alien», «Θέλμα & Λουίζ», «Η Σιωπή των αμνών» και «The Good Wife» αποφασίζει να σκηνοθετήσει μια επική ιστορία, ξέρεις ότι θα ανταμειφθείς με ένα τρομερά απολαυστικό ταξίδι στον κινηματογραφικό χωροχρόνο. Απαλλαγμένος από περιορισμούς και μικροαστικές συμβάσεις, ο καταξιωμένος οραματιστής σκηνοθέτης επικαλείται «Θεούς και Βασιλιάδες» δίνοντας μια συναρπαστική, ανεξερεύνητη, οπτική στη βιβλική ιστορία του αιγύπτιου Μωυσή.
Υπάρχουν εκεί έξω εκατοντάδες άνθρωποι που πασχίζουν να σας πείσουν να διαβάσετε τις ιστορίες τους. Γιατί διαλέξατε τη συγκεκριμένη; Αυτή η ιστορία μού έκανε κλικ από την πρώτη στιγμή. Σκέφτηκα ότι είναι σημαντική και συναρπαστική, ότι αποτελεί την απαρχή του εγχειριδίου που ορίζει τους κανόνες συμπεριφοράς στον ανθρώπινο πολιτισμό. Κι αν θεωρείς τις Δέκα Εντολές ως το απόλυτο εγχειρίδιο, τότε η ιστορία μας προκύπτει από αυτές. Ομολογώ πως ποτέ δεν είχα δώσει τη δέουσα προσοχή στη Θεολογική Σχολή ή στη θρησκευτική διδασκαλία, όπως την αποκαλούσαμε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν είχα βαθιά γνώση αναφορικά με την ιστορία του Μωυσή. Εξεπλάγην όταν διαπίστωσα ποιος ήταν πραγματικά. Δεν γνώριζα ότι αντιτάχθηκε στον Ραμσή και φυσικά δεν είχα ιδέα ότι η σχέση τους ήταν τόσο στενή. Προφανώς δεν είχα ακούσει ποτέ μου για την ιστορία που τους θέλει να έχουν μεγαλώσει μαζί, σαν ετεροθαλή αδέρφια, ή ξαδέρφια, αν προτιμάς.
Έχετε αναφερθεί στην έντονη διαδικασία του κάστινγκ που κάνατε για την ταινία. Μπορείτε να μας εκμυστηρευτείτε μερικά μυστικά; Το να είσαι σκηνοθέτης μοιάζει με το να είσαι προπονητής σε αθλητική ομάδα, στο ποδόσφαιρο ας πούμε. Ξέρεις ότι πρέπει να καλύψεις αποδοτικά την κάθε θέση προκειμένου να αυξήσεις τις πιθανότητές σου να κερδίσεις το παιχνίδι. Οπότε κι εγώ αναζητώ πάντα την ευκαιρία να κάνω μια ταινία με συντελεστές που θα συμμετέχουν ως συνέταιροι στη διαδικασία της δημιουργίας και έτσι λειτούργησα και στη συγκεκριμένη περίπτωση, είτε μιλάμε για πρωταγωνιστικούς ρόλους είτε για ρόλους της μιας ατάκας.
Λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεις παράλληλα να τους πείσεις να δοκιμάσουν πράγματα, καθώς επίσης και να προτείνουν οι ίδιοι διαφορετικές εναλλακτικές. Μέσα από τα χρόνια παρατηρώ ότι έχω λάβει τα καλύτερα αποτελέσματα με ηθοποιούς που ήταν πραγματικοί συνέταιροι στο χτίσιμο μιας ταινίας. Είναι κάτι που κάνει και τη διαδικασία πολύ πιο ευχάριστη και απολαυστική. Κάπως έτσι γνώρισα τον Κρίστιαν Μπέιλ, πριν από 4-5 χρόνια στο Λος Άντζελες, όταν πίνοντας ένα τσάι συναποφασίσαμε ότι πρέπει να κάνουμε οπωσδήποτε μια κοινή δουλειά. Όταν σκεφτόμουν τον Μωυσή της «Εξόδου» ως έναν εξαιρετικά εντυπωσιακό αλλά ανθρωπίνων διαστάσεων χαρακτήρα, ήξερα ότι ο κατάλληλος άνθρωπος για το ρόλο είναι ο Κρίστιαν. Δεν είναι μια φαντασίωση. Ο Ραμσής σίγουρα δεν είναι προϊόν της φαντασίας, αλλά και ο Μωυσής είναι ένα πρόσωπο για το οποίο έχουν γραφτεί πράγματα με πολλαπλές αναφορές, είναι ξεκάθαρα αληθινός.
Ποιος από τους ρόλους του Κρίστιαν έχει καρφωθεί όσο κανένας άλλος στο μυαλό σας; Παρατηρώ την πορεία του Κρίστιαν όλα αυτά τα χρόνια και είναι ένας πάρα πολύ καλός ηθοποιός με ερμηνείες φοβερά ενδιαφέρουσες. Μου άρεσε πολύ στο «Τελευταίο τρένο για τη Γιούμα», αλλά και στο «The Fighter» απέναντι στον Μαρκ Ουόλμπεργκ, τον βρήκα εκπληκτικό. Τον επέλεξα γιατί τον θεωρώ ιδανικό Μωυσή. Έχει τη σωματική διάσταση και την ευαισθησία που απαιτεί ο ρόλος. Η έρευνα που έκανε ήταν σχολαστική. Πριν ακόμη ξεκινήσει το γύρισμα ήξερε πιο πολλά από οποιονδήποτε άλλο σχετικά με τον Μωυσή. Τον συγκρίνω με τον Ράσελ (Κρόου) ως προς αυτό. Είναι γεμάτος φρέσκες ιδέες, διασκεδαστικός, ευχάριστος στη συνεργασία και με αξεπέραστο εργασιακό ήθος.
Έχοντας καταλήξει με τον Μωυσή, έπρεπε να καταλήξετε και στον ηθοποιό που θα υποδυόταν τον Ραμσή, καθώς αυτοί οι δύο ήρωες είναι στην καρδιά της ταινίας – μεγαλώνουν σαν αδέρφια και στο τέλος συγκρούονται. Πώς προέκυψε ο Τζόελ Ίτζερτον; Έχω κάνει ακρόαση με τον Τζόελ για ένα ρόλο στο παρελθόν και μου άρεσε πολύ. Μου είχε στείλει ένα βίντεό του, σε ανύποπτο χρόνο έτυχε να το παρακολουθήσω και μου έκανε φοβερή εντύπωση. Αργότερα όταν τον είδα στην εξαιρετική ταινία «Το χρίσμα» (Animal Kingdom) συνειδητοποίησα πόσο εκπληκτικός είναι. Αυτό που κάνει στην ταινία μας τώρα δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι ένας αληθινός ηθοποιός και έχει τεράστια θεατρική διαίσθηση. Είναι γεννημένος για ηγετικούς ρόλους και παρέα με τον Μπέιλ έχουν καταφέρει να χτίσουν κάτι πολύ δυνατό.
Ο Άρθουρ Μαξ, σκηνογράφος της ταινίας, πιστεύει πως το «Έξοδος» ήταν η μεγαλύτερη κινηματογραφική πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει. Συμφωνείτε; Ναι, συμφωνώ. Στεκόμασταν, θυμάμαι, οι δυο μας εκεί στην καρδιά του Λυκόφωτος και ρώταγε ο ένας τον άλλον αν όλα θα πάνε καλά. Ο Άρθουρ το έβλεπε από την αρχή το μέγεθος της εικόνας. Ήταν εξωπραγματικά μεγάλη πρόκληση η υλοποίηση αυτής της ταινίας. Στη μεγάλη οθόνη θα είναι εμφανές αυτό. Το γύρισα και το μόνταρα σε 3D και τολμώ να πω πως είναι μαγευτικό. Οι άνθρωποι από το στούντιο ήρθαν να δουν μια πρώτη εκδοχή του υλικού που μόνταρα και έφυγαν συγκλονισμένοι, το μόνο που μου έμεινε μετά ήταν να δώσω την τελική μορφή.
Μπορείτε να συνοψίσετε την εμπειρία της ολοκλήρωσης της «Εξόδου»; Όλα έδειχναν σωστά και όλα ήταν τελικά τόσο απολαυστικά. Ένιωθα κάθε στιγμή ότι οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύω, πλήρωμα και ηθοποιοί, ήταν πρόθυμοι να δώσουν τα πάντα για την ταινία. Οπότε, ναι, ήταν η πιο απολαυστική κινηματογραφική μου εμπειρία.
22°
