Κινηματογραφος

Κριτική ταινίας: Εγκλήματα του μέλλοντος

Η ελληνική δυστοπική περιπέτεια του Κρόνενμπεργκ

ΤΕΥΧΟΣ 840
14.09.2022, 18:43
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

2ο Forum ATHENS VOICE | Οι Αρετές του 21ου αιώνα: Ανθεκτικότητα

Ελλαδα 2ο Forum ATHENS VOICE | Ανθεκτικότητα

A.V. Team

Life in Athens Ο Voice 102.5 live από το μετρό Συντάγματος σε χριστουγεννιάτικο mood

A.V. Team

Νίκος Πορτοκάλογλου: Συνέντευξη για το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα», τις συνεργασίες, το ελληνικό τραγούδι και τη ζωή του.

Μουσικη Νίκος Πορτοκάλογλου: Χαίρομαι που δεν κατέληξα σοφός

Δημήτρης Αθανασιάδης

Κριτική για την ταινία «Crimes of the Future» Βίγκο Μόρτενσεν, Λεά Σεϊντού, Κρίστεν Στιούαρτ, Γιώργος Πυρπασόπουλος και σκηνοθεσίας Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.

Σε ένα κοντινό –κι ανατριχιαστικά όμοιο με το παρόν– μέλλον, ο άνθρωπος έχει μεταλλαχθεί σε ένα πλάσμα που ζει στο σκοτάδι κι αναζητά τη σεξουαλική ηδονή στον τεμαχισμό ή ακόμη και την αφαίρεση τμημάτων της ίδιας του της σάρκας. Ένας περφόμερ και η επιστήμονας βοηθός του πάνε το πράγμα ακόμη πιο πέρα κάνοντας καμβά το ίδιο του το σώμα και χτυπώντας τατουάζ στα εσωτερικά όργανα του καλλιτέχνη!

Διασκευάζοντας, αλλά όχι και διασκεδάζοντας, μια παλιά μικρού μήκους ταινία του από τα 70s ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ επιστρέφει στις καλλιτεχνικές ατραπούς (τα οργανικά κρεβάτια με την απόκοσμη μορφή θυμίζουν τα χειρουργικά εργαλεία του Τζέρεμι Άιρονς στους «Διδύμους») και τα οράματα φρίκης ενός δυστοπικού μέλλοντος που έχει ως σημείο αναφοράς τον σωματικό τρόμο. Είναι βέβαιο ότι το έργο δεν απευθύνεται στον μέσο θεατή, καθώς πολλές αποτρόπαιες σκηνές δοκιμάζουν τις αντοχές του. Όμως ο εξοικειωμένος με το σινεμά του Καναδού σινεφίλ θα βρει στα φρικαλέα στιγμιότυπα της τεμαχισμένης σάρκας τα φιλοσοφικά ευρήματα μιας δηκτικής παραβολής για την εμπορευματοποίηση της τέχνης και των αλόγιστων εγκλημάτων της ανθρωπότητας. Οι πολλές και πρωτότυπες ιδέες δεν απουσιάζουν από το φιλμ του Κρόνενμπεργκ που γυρίστηκε σε δρόμους της Αθήνας, αλλά αυτό που χαλάει κάπως την τελική εντύπωση είναι η έλλειψη στιβαρούς δομής που κάνει την αφήγηση σε αρκετά σημεία να δείχνει όχι μόνο αδύναμη αλλά και απλοϊκή.