Κριτική ταινίας: Τρεις χιλιάδες χρόνια προσμονής (Three Thousand Years of Longing)

Τζίνι αποκαλύπτεται στα μάτια βρετανίδας ακαδημαϊκού που βρίσκεται για επιστημονικό ημερίδα στην Κωνσταντινούπολη και υπόσχεται να πραγματοποιήσει τρεις ευχές της.

Η ζωηρή φαντασία του Τζορτζ Μίλερ, δημιουργού του «Mad Max», δεν αρκεί για να προσδώσει σε τούτη την παράξενη μεταφυσική περιπέτεια το άγγιγμα μιας πραγματικά σπουδαίας ταινίας. Δεν είναι ότι λείπει η έμπνευση σε εικαστικό επίπεδο από τον Μίλερ (απεναντίας μερικά οπτικά εφέ θα σας καθηλώσουν) αλλά η αδυναμία του είναι στο να δοθεί στην ελεύθερη διασκευή του «Χίλιες και μία νύχτες» η πειστική ερωτική χροιά που συνοδεύουν τα αρχαία παραμύθια που αφηγείται το τζίνι στην δρ Αλήθεια, όπως είναι το όνομα της επιστήμονος που ερμηνεύει η Τίλντα Σουίντον. Οι παγίδες που συνοδεύουν την πραγματοποίηση των τριών ευχών είναι το κατάλληλο τέχνασμα για τον Αυστραλό ώστε να ξετυλίξει μια χιουμοριστική και χορταστική περιπέτεια που μπαίνει κάπως αδέξια στη συγκινητική –και κάπως διδακτική– τελική ευθεία όταν το πραγματικό μήνυμα του σεναρίου (ο έρωτας ως αντίδοτο στη μίζερη και μοναχική ζωή) βρίσκει την ολοκληρωτική μορφή του.